Moordspel

>> 28 <<

Point of view July

Ik kijk over de schouder van Rik naar de jongen die tegenover ons staat. Ik slik hoorbaar wanneer hij me ziet kijken en me diep in mijn ogen kijkt.

'Ik denk dat we een probleem hebben.' Zegt hij. Zijn blik is nu gefocust op die van Rik.

'Nu even niet. Je ziet toch dat ik bezig ben.' Ik voel Rik zijn hand opzij gaan. Wat hij ermee wilt bereiken snap ik niet helemaal.

'Maar..' Rik springt op waardoor ik mijn hoofd stoot aan zijn schouder. Ik breng mijn handen naar mijn pijnlijke kin. Wat een actie weer..

'Oh shit! Gaat het?' Rik trekt aan mijn andere arm waardoor ik omhoog kom. Hier staan we dan. Hij kijkt me diep in mijn ogen, net zoals een paar minuten geleden. Ik voel me veilig voor het eerst in een paar uur. Het het voelt fijn om dat gevoel terug te hebben. Nog even en dit alles is voorbij.

Niet te geloven dat Charlie me wijs wilde maken dat Rik hier achter zit. Ik had niet naar hem moeten luisteren. Hij heeft tenslotte mijn beste vriendin vermoord! En dan ook nog eens iemand anders de schuld geven? Lafaard!

Ik glimlach naar Rik en zeg dat het amper pijn doet. Het doet super veel pijn, maar dat hoeft hij niet te weten. Hij heeft al genoeg aan zijn hoofd.

'Rik! Luister nou even.' De andere jongen komt van achter naar ons toegelopen. Zijn stem komt mij ergens vaag bekend voor. En die knal groene ogen.. Ik kijk naar zijn schoenen. Het zijn precies dezelfde bergschoenen die al de hele avond in mijn gedachten rond dwalen. De gast die mij eerder deze avond heeft aangevallen staat nu rustig voor mijn neus. En ik doe er niets aan.

Ik tik Rik op zijn schouder in de hoop dat hij zou omdraaien. Rik kan die gozer vast wel aanpakken. Hij heeft Charlie neergeslagen, dus die gozer kan hij ook wel hebben.

Maar Rik duwt me weg inplaats van dat hij me wilt helpen. Hij kijkt me geïrriteerd aan. Wat heeft hij toch ineens?

Point of view Rik

'Charlie is niet dood.' Mompelt Jasper zo zacht mogelijk zodat July hem niet hoort.

Hij is niet wat? Hoe kan dat nou weer dan? Eerlijk gezegd wil ik hem ook niet dood hebben. Maar als hij weer bijkomt en begint te praten wordt het gevaarlijk. Ik had July net zo ver dat ze mij geloofd. Maar Charlie heeft een grote mond dus haalt haar zo weer over.

July is van mij. Ze word van mij. Dus luistert ze ook naar mij. Conclusie: Charlie moet dood.

Zo simpel is dat.

'En nu? July staat net aan onze kant. Als die gast begint met praten zijn we de lul.'

'Wil je nu zeggen dat we hem moeten vermoorden?'

Even twijfel ik maar toch besluit ik te knikken. Hij moet toch uit de weg geruimd worden. Ik heb hem niet meer nodig.

'Jezus Rik! Ik heb wel genoeg bloed gezien vandaag. Als we hem nou gewoon vastbinden en zorgen dat hij niets kan zeggen is dat probleem ook opgelost.'

Dat is het! Ik laat Charlie hier gewoon vastgebonden achter. Ik neem July mee naar een andere plek waar we samen kunnen zijn voor de komende tijd. En dan is alles geregeld.

Ik loop terug naar July die bang om zich heen kijkt.

'July we hebben een probleem. Charlie is niet dood.' Haar kleine oogjes worden groot. Haar adem begint sneller te worden en ze raakt langzamerhand in paniek.

'Maar het komt wel goed. Ik heb die twee andere gasten kunnen overhalen om ons te helpen. Charlie staat er nu alleen voor. Er kan je niets meer overkomen. Ik ben bij je.'

Ze trekt me in een knuffel, alweer. Maar ik vind het niet erg. Het voelt fijn. Haar zachte koude handen voelen vertrouwt.

'Wat zijn jullie van plan dan?'

Ik wil het geheim houden. Ze vind me vast een monster als ze erachter komt wat ik van plan ben. Toch twijfel ik. Ze kijkt me zo schattig aan. Tegen haar kan ik toch geen nee zeggen! Oké, ik moet het wel vertellen.

'Ik.. uh wij willen hem vastbinden en hier achter laten. Daarna bellen we de politie zodat hij word opgepakt. Ondertussen vluchten we ver weg van hier zodat je hem nooit meer hoeft te zien. En bij mij en de jongens ben je veilig. Dus wees vooral niet bang July. Het is nu echt bijna afgelopen.'

Ze laat me los en draait zich om. Ze draait haar gezicht naar Charlie toe. Haar gefronste wenkbrauwen laten zien dat ze boos is.

'We pakken hem.' Komt er uit haar mond. Ik begin te lachen. Zo'n uitspraak had ik niet van haar verwacht. Maar vanavond heeft me laten zien dat niet iedereen is zoals je denkt. July heeft pit en is eigenlijk helemaal niet zo stil. Op school lijkt ze wel een heel ander persoon. Maar eerlijk gezegd vind ik 'moordspel July' veel leuker en spannender.

'July heb je nog ergers touwen en tape in je huis of niet?' Vraagt Jasper aan haar. Ik zie haar denken maar dan schud ze haar hoofd.

'Onze kamer idioot. Daar ligt genoeg.' Ik kijk hoe die twee elkaar aan het duwen zijn. Ik lach als ik zie dat Jasper mee naar buiten word getrokken. Die twee kunnen ook echt nooit normaal doen.

Dit is mijn kans! Ik ben alleen met July. Charlie ligt bewusteloos op de grond dus kan er niets tegen doen.

'Wie zijn die gasten? Ken je ze?' July draait haar gezicht weer naar me toe.

'Dat maakt niets uit July. Ze kunnen je niets meer doen.' Ik trek haar naar me toe. Haar warme lichaam tegen dat van mij. Haar prachtige ogen ontmoeten die van mij. Het bloed loopt naar haar wangen toe en ze begint te blozen.

Dit is het. Dit is het moment waar ik al jaren op wacht. Nu gaat het gebeuren. Ik breng mijn gezicht dichterbij die van haar. Er zit nu nog maar een paar centimeter tussen onze gezichten.

Even lijk ik alles te vergeten. Het is alsof er niets anders meer bestaat dan July haar lippen. Voor ik het weet leg ik mijn lippen op die van haar.

Het is gebeurt! Ik heb July gezoend.

©valorse