Moordspel

>> 29 <<

Point of view July

Ik kijk Rik vol ongeloof aan. Heeft hij me zojuist gekust? Wat? Oké die had ik niet aanzien komen. Maar toch voelde het goed. Ik weet niet waarom maar ook dit voelde vertrouwt. Ik krijg gewoon een goed gevoel bij Rik denk ik.

Dan hoor ik zacht gekuch van achter ons komen. Met volle vaart draai ik mijn gezicht om. Dit is precies wat ik dacht. Charlie ligt niet meer bewusteloos op de grond. Hij zit rechtop met zijn handen op zijn hoofd.

'Wat is er gebeurt?' Hij kijkt vaag uit zijn ogen. Mijn ademhaling begint onregelmatig te worden. Ik krijg al een naar gevoel als ik Charlie zijn ogen weer open zie. Hij heeft vier moorden gepleegd. Die ogen van hem hebben gekeken naar hoe zijn lichaam mensen op een gruwelijke manier heeft vermoord. Ik kan die ogen niet meer aankijken. Ik kan die moordenaar niet meer aankijken!

'Rik!' Komt er schreeuwend uit mijn mond. Ik ben bang. Ik weet dat het Charlie is, maar iets in mij zegt dat ik bang moet zijn voor wat er gaat komen. Mijn verstand zegt dat er iets fout is, maar ik weet nog niet precies wat.

'Jasper! Sean! Schiet op.' Rik gaat bij de deur opening staan en schreeuwt naar beneden. Waarschijnlijk naar die jongens die stukken touw en tape gingen halen.

Wacht.. Sean? Die naam komt me bekend voor. Heel erg bekend zelfs. Even denk ik na waarom die naam mij nou zo bekend voor komt. En dan komt het in me op. Hij heeft aan het begin van de avond naar mijn nummer gevraagd. Hij met die knal groene ogen.. Oh my god! Hij heeft me aangevallen! Hij was de hele tijd al één van de spelleiders. Waarschijnlijk was het vragen om mijn nummer een manier om me af te leiden. Zodat die Jasper knul Laila kon vermoorden. Wat een stelletje flikkers!

De twee jongens komen terug zonder bivakmutsen en hebben alleen stukken touw in hun handen. Ik kijk de jongens aan en zie dat het inderdaad Sean is. Ik slik hoorbaar en kijk hem boos aan. Ik weet dat hij aan mijn kant staat. Maar alsnog.. Ik had wel dood kunnen zijn.

'Eindelijk. Onze man is wakker.' Rik pakt de spullen over van Jasper. Ik kijk Sean nog heel even boos aan maar krijg dan door dat ik er niets mee opschiet. Hij staat aan mijn kant. Ik zal moeten vergeten wat er gebeurt is en de jongens helpen de spelleider te pakken.

Rik loopt met alle spullen richting Charlie. Jasper en Sean lopen langzaam achter hem aan. Rik gooit de spullen op de grond en geeft Charlie een schop in zijn maag. Een korte gil ontsnapt uit mijn mond. Die had ik niet aan zien komen.

'Rik please! Ik heb je niets aangedaan. Laat me met rust!' Charlie begint te smeken. Het ziet er hopeloos uit, Charlie is hopeloos. Hij weet dondersgoed dat we hem hebben. Hij is erbij. Er is niets meer tegen te doen.

'Het is over Charlie.' Rik seint naar Jasper en Sean zodat ze dichterbij komen. De twee jongens pakken Charlie van de grond en houden hem stevig vast.

'July schat wil jij de bureaustoel even deze kant op rollen?'

Charlie zijn ogen worden groot als hij mij ziet. Hij begint gelijk tegen te stribbelen en te schreeuwen. Ik probeer het te negeren en rol de bureaustoel naar Rik.

'Laat July met rust jij eikel! Neem mij maar. Ze verdiend het niet om dood te gaan! July pas goed op jezelf alsjeblieft!' Ik schrik van zijn woorden. Het klinkt alsof hij echt om me geeft. Hij wil me helemaal niet vermoorden.

De woorden blijven in mijn hoofd ronddwalen. Hoezo moet ik op mezelf passen? Ik heb Rik. Hij heeft beloofd dat hij zorgt dat dit alles zo snel mogelijk voorbij is. Dat we hier binnen no time weg zijn en alles kunnen vergeten.

Charlie word ruw op de bureaustoel geduwd. Het vastbinden gaat razendsnel en voor ik het weet zit hij vastgebonden. En er is echt geen mogelijkheid dat hij daaruit gaat komen.

De touwen gaan van zijn benen naar zijn armen. Zijn borst zit vast aan de achterkant van de stoel en zijn benen zitten aan elkaar gebonden.

'Rik je bent beter dan dit!' Charlie krijgt een klap voor zijn kop van Rik.

'Sean breng July even weg. Dit hoeft ze niet te zien.' Zegt hij terwijl hij zijn mouwen opstroopt. Waarschijnlijk om Charlie nog een klap te geven.

Ik wil niet weg! Ik heb het recht dit ook te zien. En hell no dat ik met Sean mee ga. Ik kan die gast niet uitstaan sinds ik weet wat hij heeft gedaan.

'Kom, jij gaat met mij mee.' Hij pakt mijn arm vast.

'Nee! Laat me los!' Ik begin tegen te stribbelen net zoals Charlie. Maar loskomen blijkt onmogelijk. Hij is te sterk.

'Nee! July! Maak me verdomme los! July!' Ik kan Charlie zijn geschreeuw nog een klein beetje verstaan maar het vervaagd al snel doordat Sean me de trap af trekt.

'Laat me los! Ik dacht dat jij aan onze kant stond?' Ik probeer hem aan te kijken maar ik kan zijn ogen niet vinden. Alles gaat zo snel dat hij alleen maar op de omgeving let.

'Ik sta aan Rik zijn kant. Jij hebt daar niets mee te maken.' Nu we beneden zijn kijkt hij me diep in mijn betraande ogen aan.

'Ik wil dat je naar me luistert. Hoor je me?'

Ik knik.

'Mooi. Je gaat niet terug naar boven zonder toestemming. Als je dat wel doet ben ik degene die een kogel door dat mooie koppie van je schiet. Snap je dat?'

Ik slik. Ook dit had ik niet zien aankomen. Even weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Maar dan besluit ik toch maar te knikken. Ik wil graag terug naar boven om te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Maar als Rik zegt dat ik het niet mag zien blijf ik wel gewoon weg.

Dan hoor ik hard geschreeuw komen van boven. Sean hoort het ook en trekt me snel mee een kamer in.

'Jij blijft hier. Ik ben zo terug.'

De deur gaat met een harde klap dicht. En ik hoor Sean de deur op slot doen. Ik begin op de deur te rammen. Ik moet hieruit zien te komen! Ik moet Rik helpen!

©valorse