Unchangeable Changes

Change No. 21 - Too late?

Zac's Pov

Pagkababa ko ng sasakyan ni Luke ay agad kong hinanap si Justine.

Tinawagan ko si Jessica kung nasan si Justine pero sabi nito ay hindi pa ito nauwi.

I went to their house para doon na siya hintayin.

Its almost 9 PM na pero wala pa siya

"Zac baka pauwi na yon si Justine,  mga gantong oras minsan talaga nauwi yon eh"

"Sige Jessica,  salamat ha"

"Sus.  Wala yon!  Ano ba kasing sasabihin mo kay Justine?  Kanina ka pang umaga eh." mausisang tanong niya

"Ah.  Pasensya na Jessica ha.  Siguro samin na lang muna ni Justine yon" sabi ko sa kanya

"ok.  Di na kita pipilitin. If you need something,  dont bother to ask me ha."

"Sure"

Dumaan pa ang mga oras.  Wala pa din si Justine. 11:31 na di pa rin siya nadating.  Nasan na kaya yon?

Noong nag 12 na.  Nagpaalam na ko kay Jessica na uuwi na ko bukas na lang

"Sorry talaga Zac ha.  Di naman nagtxt si Justine na di siya uuwi.  Tsk.  Un talaga pasaway! "

"Ano ka ba Jessica.  Ok lang un.  Ako nga dapat magsorry kasi nandito pa din ako ng gantong oras.  Well anyways salamat sa pagsama sakin habang naghihintay ha."

"Wala un! O pano Zac.  Ingat ka! Sure k bang ayaw mong ipahatid kita? "

Umiling ako sa kanya

"Wag na Jess.  Ok na ko.  Kaya ko naman na umuwi saka baka tulog na ang driver niyo.  Nakakahiya naman"

"Sige ikaw bahala."

Umalis na ko.  Pero bago pa man ako makalayo ay may dumating sasakyan. 

Bumaba si Justine mula dito.  May bumaba din na babae.  Ung babaeng kahalikan niya kanina.

Biglang sumikip na naman ang dibdib ko.
Nakita ko si Zac na nakangiti.

Huli na ba ko?

Bago umalis ang babae ay hinalikan muna nito si Justine.

Mukang huli na talaga ako.  Nang makaalis na ang sasakyan nung babae ay napatingin naman si Justine sa gawi ko.  Nabigla siya...

Nginitian ko lang si Justine saka umalis na.

Wala na rin kwenta kung sasabihin ko pa sa kanya ang nararamdaman ko.

Masaya na siya sa iba.
Siguro I deserved this for causing him too much pain.  Kulang nga ito eh.

Kung sana noon ko pa narealize.  Kung sana pinagana ko ng tama ang puso ko eh di sana hindi ako nagsisisi nang ganito.

Umuwi na ko samin.

Pumasok sa kwarto ko at diretso higa.
Pagod na ko
Pagod na pagod na ko umiyak.

Siguro mali ang landas na tinahak ko.  Kung hindi lang sana ako nagmahal ng kapwa ko lalaki. 
Kung hindi ko lang siguro sila inentertain noon eh di sana di ako ganito ngayon na nasasaktan.

Unti unting pumikit ang mata ko.

+++++++

Nagising ako sa alarm ko.
Bago pa man ako bumangon ay naalala ko na naman siya.

Nasasaktan ako.  Pero ganito siguro talaga.  I need to set him free. 
Madami na kong chances na sinayang.
Wala na kong karapatan para guluhin pa siya.