Unchangeable Changes

Change No. 1 Luke Mendoza

Zaccharry Hunter Santos

As I open my eyes.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pumikit ulit ako. Inaantok pa ko eh. Hehe...

Ganto talaga ako, hindi bumabangon hanggat hindi tumutunog ang alarm clock ko. Gusto ko kasi ifeel muna ang pahinga bago sumabak sa gera.

Wala pang ilang minuto, tumunog na ang Cellphone ko na ito ting nagsisilbing alarm clock.

Pagtingin ko sa orasan... 5:30
Bumangon na ko upang mag ayos ng aking sarili para sa pagpasok.

Ako si Zaccharry Hunter Santos, 18 y/o, 3rd year sa course na Engineering.

Pagpasok ko sa Cr may nakita akong isang napakagwapong nilalang. Nilapitan ko ito at hinawakan sa muka.

Wait... Ako pala itong nasa salamin hehe..

Pagkatapos kong mag ayos ay bumaba na ko sakto naman na nandon na din si mama at si Zen nakakatanda kong kapatid

"O nak ang aga pa ah. Himala ata" si mama
"Eh paano 'Ma susunduin niya ung girlfriend niyang mas hilaw pa sa mangga" si zen

Si kuya Zen o Zenon hanz Santos, ang kontrabida sa lovelife ko. Palibhasa laging basted at mas gwapo ako.

"Nako kuya wag kang bitter. Ang aga aga kumain ka na naman ng amplaya" ako

"Nako Zac I'm not bitter you know my brotha. I'm just stating the fact. Hilaw yang girlfriend mo." si kuya

"Nako kuya ano bang nakita mo kay Eunice at galit na galit ka sa kanya? Nako ha baka naman type mo shota ko? " ako

"Haha" sarkastiko niyang pagtawa
"pwede ba Zac, over my dead gorgeous body! No way! Inaalala lang kita dahil mahal kita, kahit ayaw ko kapatid kasi kita" si kuya

"Wow ha, salamat kuya sa concern parang utang na loob ko pang kapatid kita at FYI mas maganda katawan ko sayo, mas gwapo pa" ako

"Nako, tigilan niyo nga yan eh sakin lang naman kayo nagmana so parehas kayong gwapo" si Mama

Nagkatinginan na lang kami ni kuya sabay tawa

"Abat, bakit kayo tumatawa?" Mama

"Eh kasi 'Ma ang galing mong magjoke hahahah" si kuya

"Ah joke pala ha. Sige wag kayong kumain bahala kayo jan" si mama

Akmang kukunin na ni mama ang pagkain ng pigilan ko siya

"Itong si Mama tampo agad. Alam ko naman un na sayo nagmana ang gwapo kong mukha ewan ko lang kay kuya ma. Ampon ba yan? Haha" ako

" Oo ampon ko lang yan anak, sige anak kumain ka na. Wag mong bigyan ung ampon. " si mama

"Mama tumawa din yan kanina ah. " pagkontra ni kuya.

Matapos ang breakfast ay umalis kaagad ako.

"Ma alis na po ako. Sunduin ko pa si Eunice eh"

"Sige anak ingat sa biyahe ha. Wag magpapagabi" si mama

"nako 'ma di na ko bata" ako

Nang makalayo layo na ko, biglang may sumigaw

"Magbebreak din kayo, walang poreber bro" si kuya na tatawa tawa pa

"Bitter!!! " sigaw ko sa kanya

Exact 6:30 Am nasa bahay na ko nina Eunice

"Hi babe" bati ko sa kanya
"Bakit ang tagal mo? Kanina pa ko naghihintay! "eunice
"Sorry babe wala kasing masakyan eh" ako
"Ano pa nga ba? Tara na baka malate pa ko. " yaya ni Eunice