Going Back ( Saida )

chapter 27

"Alam ko.. Alam Kong dayo kalamang mula sa labas kaya naman nahuli ka ng mga tauhan ng aking kapatid kaya napadpad dito at Kaya tayo nag ka kilala pero Hindi mo nanaman kailangan umalis dahil si ate shin na mismo ang nag patira sayo dito" nakangiti nyang paliwanag.

"Hindi yun. Hindi mo naman ako naiintindihan eh. Ang ibigkong sabihin ay Hindi ako kabilang dito sa nakalipas"  paliwanag ko .

"Nakalipas? Ngunit ngayon palamang ito ng yayari " sabat nya .

"Isa naitong nakaraan at sa libro na kasulat dun na nag pakasal ka Kayo ni  jonghyun na magiging hari pag dating ng araw at magkakaroon kayo ng isang anak at hihirangin syang magaling na mandirigma sa kanyang paglaki. "seryosong kwento ko na ikinagulat ko nung  tawanan nya lamang ako.

"HAHAHAHAHAHAHAHA  wag kang mag biro ng ganyan dahil hiniwalayan ko na nga  sya eh dahil ikaw ang mahal ko at anak? Hindi ko nakikita ang sarili ko kasama ang ibang tao dahil ikaw lang ang mahal ko " natatawang sabi pa nito ngunit seryoso parin ang muka ko Kaya naman naging seryoso na syang muli at iniitay ang mga sasabihin ko.

"Hindi ako nag bibiro nabasa ko na ang buhay mo/nyo to be exact. At nagulo ko ang nakalipas napinaniniwalaan sa kasalukuyan. Dahil minahal na kita. Darating ang araw na kakailanganin ko ng bumalik sa kasalukuyan dahil andun ang pamilya ko. At ito ay ang panahon kung kelan mag kakaroon muli ng pagtatanghal sa bayan ng gonyeong. dahil ayon ang naabutan ko nung pumunta ako dito. Dahyun nah... pasensya na. Ngunit ito ang totoo kaya Hindi ko mapangakong Hindi kita iiwan ang maipapangako ko lamang saiyo ay ang mamahalin kita habang buhay " nakangiti Kong paliwanag na mukang naniniwala na sya.

"Ngunit Hindi sapat ang sinasabi mo upang paniwalaan kita. " sabi pa nya na halatang naguguluhan na .

"Naalala mo ang cellphone ?" tanong ko.

"Oo. Yung sinasabi mong maaring makausap ang isang tao kahit itoy nasa malayo? " tanong nya

"Tama. Wala pang ganito dito Hindi kaba nag tataka kung bakit meron ako nito? At yung pananalita ko Hindi mo ba napapansin na iba ito kumpara sayo? At ang mga katagang bago mo palang naririnig galing sakin ? Ang mga linguwahe ng mga ibang lahi.
ito ang ginagamit nila. At ang ballpen? Naalala mo ba yung araw na pinagkamalan mo na may namamagitan saamin ng iyong kapatid ? Yung bagay na ibinigay ko sa kanya tulad nito ?" naglabas ako ng ballpen "Hindi bat ngayon kalamang rin nakakita nito? "  Hindi ko na mabasa ang ekspresyon nya.

"Ngunit pano ito nangyari? "  tanong nya na medyo naliliwanagan na .

"Nung araw kase na mayroon kaming mahabaang pag susulit ( test ) nakita ko ang aking ama na kasama nya ang kanyang kabit o pangalawang asawa. Ng makita ko sila, nag tago ako at napadpad ako sa simbahan dahil sa takot na makita nila. minabuti Kong pumasok sa isang silid sa loob ng simabahan ngunit laking gulat ko nung napadpad ako rito " paliwanag ko .

"Sinasabi mo bang may iba pang mundo bukod dito ? " tanong nya.

"Parang ganun na nga "  sagot ko .

"Ngunit kailan ka aalis?" Nalungkot nanamang tanong nya.

"Pag na ulit ang pagtatanghal"  sagot ko .

"Ngunit malapit na iyon " umiyak naman syang muli kaya naman niyakap ko na sya para kumalma at tumingin sya sakin habang muling nag salita.

"Ayun ang araw ng kasal ng aking kapatid na si ate shin ibigsabihin ba non ay iiwan mo na ako? " tanong nya.

"Parang ganun na nga ngunit mapapangako mo bang panghahawakan mo ang sinabi Kong mamahalin kita habang buhay?"  tanong ko .

"Ngunit Hindi ko kayang wala ka saaking tabi mamatay ako ! "sabi naman nya .

"Hindi ka pwedeng mamatay ipangako mo rin saking ipagpapatuloy mong mabuhay ng wala ako dahil kakayanin ko rin yun at muli tayong mag kikita pagdating ng panahon" sabi ko naman.

Hindi ko kaya wag mo Kong iwan" naiyak na saad nya.

"Saglit lang ako mawawala. Magkikita tayong muli "  I assure her .

"Pangako?"  tanong nya .

"Pangako " nakangiti Kong sagot at muli syang hinalikan  sa labi .

"Kailangan na nating sulitin ang mga araw na mag kasama patayo dahil ilang linggo nalang ay ikakasal na ang iyong kapatid " nalulungkot may kailngan naming harapin ang ka totohanan.