SPECIAL ANNOUNCEMENT: choz.. pero.. sa totoo lang po. SAD ako.. sa mga new readers ko.. SORRY po kung hindi niyo mababasa yung CHAPTER THREE ng story na to.. pero.. i promise na ibabalik ko sya. hindi man kagayang kagaya nung dati pero mas gagandahan ko nalang bilang reward.. kasi po.. nadelete ko sya.. nagkamali po ako ng pindot at tingin.. bulag kasi ang author niyo kaya po nabura ko sya. SUPER SORRY talaga.. pero iaannounce ko naman po kapag naibalik ko na.. wala din kasi akong ibang copy nung chappie na yun.. kung maibabalik ko man po sya.. siguro idudugtong ko nalang sya sa CHAPTER TWO so doon niyo siya pwedeng balikan... :) SANA po maintindihan niyo... SORRY ULIT.. sana ipagpatuloy niyo parin ang pagbabasa.. SALAMAT...
LUMANG AUTHORS NOTE: Sa tinagal tagal ng hinintay kong panahon, ngayon lang ulit ako nagkaroon ng oras para magupdate.. :))))) SALAMAT sa nagbabasa.. sumusuporta at naghihintay ng update ko. salamat ng marami sa mga nagfafan, vote and comment.. sana hindi kayo magsawa.. ;))))
Eto na..
ENJOY READING
Comment/vote po please
CHAPTER FOUR
Magdamag akong nagiisip.. at sa bawat pag-iisip ko ng mga bagay bagay, hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng luha sa aking mga mata. Pero... may magagawa pa ba ang pagiyak ko? maibabalik ko pa ba lahat kung nagawa ko na ito? Hindi na diba? Kaya.. heto ako,..papasok sa opisina ng bangag at walang tulog. >.<
" good morning ma'am"
" good morning miss"
Bati ng mga empleyado ko sakin.. nginitian ko lang sila. Ayaw ko namang magsungit sa kanila at madamay pa ang trabaho ko dahil sa kagagahan ko.. pagpasok ko ng opisina ko, doon palang ako nakaramdam ng antok.. peste.. kung kelan kailangang gising saka naman ako aantukin. Badtrip lang ehh... nagising nalang ako ng may nagbukas ng pinto ng opisina ko... nilingon ko lang iyon at dahil sa gulat ko.... muntik na kong mapatalon..
" why are you here?" tanong ko sa kanya.. ngumiti lang sya sakin at nagpatuloy sa paglakad papunta sa may upuan sa tapat ng sofa ko..
" haha.. you look funny.. and... depressed??? Why?" hayyy.. kung sino ang gusto mong iwasan, sya naman ang biglang dadating at magpapakita sayo.. ayoko naman syang itaboy.. hindi naman ako ganoong ka-rude.. >.<
" wala.. bakit ka nga nandito?" tanong ko ulit sa kanya...
" well.. pwede ko bang sabihing namiss kita??" sagot niya sakin..
" ugh... problem???" tanong ko ulit.. hindi naman yan pupunta basta basta dito kung walang problema ehh..
" nope.. namiss nga kita.. haha.. date tayo.." hayyy.. paano ko ba paaalisin to? Naiinis na ako ehh.. badtrip naman to.. ewan ko pero bigla akong nabwisit sa lalaking to..
" sorry pero marami pa kong gagawin.. maybe nextime... ahmmm.. sige pala.. may gagawin pa ko ehh.. kung ok lang sana??" gets na naman niya ata yung sinabi ko kaya..
" ok fine.. mukha ngang busy ka.. sige.. bye sweety" tumayo sya, lumapit sakin at hinalikan ako sa labi.. sa gulat ko sa ginawa niya, napaatras ako..
" para saan yun?" tanong ko..
" for you.. :) reward? Haha.. ang cute mo.. parang first time mo palang.. ehh may nangyari na nga satin.. haha.." f*ck you Van.. naiinis talaga ako sa lalaking to.. bakit? Hindi ko alam pero parang kumukulo ang dugo ko sa kanya pag nakikita ko sya..
" umalis ka na nga... " FINALLY.. nasabi ko din yun..
" fine babe.. good bye.." paalam niya sakin.. at umalis na nga..
Napabuntong hininga nalang ako nung makalabas na sya ng pinto ng opisina ko.. nakakainis talaga.. sya ang may kasalanan ng lahat ehh.. sya talaga.. sya ang dapat kong sisihin sa nangyari.. nakakainis. Nakakainis. Nakakainis talaga....
