KYAHHH.. salamat ng marami sa pagbabasa neto.. sobrang salamat talaga... lalo na sa mga walang sawang nagvovote at nagcocomment.. nakakatuwa talaga at nakakainspire po na malaman na may nagbabasa ng mga gawa ko..
Hindi naman po ako professional writer kaya alam ko pong hindi ganung kalinis at kaganda yung gawa ko. pero Masaya ako na may mga nakakappreciate neto.. guys. Alam ko pong matagal niyong hinintay tong chapter na to... yung part na sasabihin na ni Michael yung reason niya...
Ngayon palang po, hindi ko na alam kung anong irereact niyo. Guys... SALAMAT ng marami sa suporta.. mahal ko kayo.. :)
Eto na po ang nakayanan ko..
Sana magustuhan niyo...
CHAPTER TWENTY SEVEN
VAN's POV
Umalis na si ad.. kakaalis lang niya pero miss na miss ko na agad siya.. ganun ko na nga ata talaga siya kamahal..
" ohh... anlungkot mo naman.." napatingin ako kay coffee... nginitian ko nalang siya..
" namimiss ko lang si ad.." sagot ko sa kanya..
" ano ka ba... kakaalis lang niya namimiss mo na agad?" pagtatanong niya..
" oo naman noh.. mahal ko yun ehh.. mahal na mahal.." sabay napangiti ako...
" i know..."
" pero kinakabahan din ako..." -me
" dapat lang.." coffee
" di ka pa ba babalik ng manila?" me
" gusto ko na sana... tapos na mission ko dito ehhh.. goodbye coffee na... ikaw ba?" coffee
" dito lang ako... hihintayin ko si ad dito. Yun yung sinabi ko sa kanya ehh" sagot ko naman..
" sure ka ba?" coffee
" oo naman noh. Kahit anong mangyari hihintayin ko siya dito... kahit gano pa katagal.. ok lang... kahit na ikahirap ko pa. Maghihintay parin ako..." sagot ko.. nakita ko namang napangiti si coffee.
" oa mo babes... pag naghirap ka na.. wala ka nang papakain sa magiging pamilya mo.."
" haha. Basta.. maghihintay ako sa kanya dito..." pagmamatigas ko
" ok fine... bukas.. babalik na kami ng manila ok?" coffee
" ok.."
Tapos umalis na siya.. pupuntahan niya ata si steffen...
Ad... dito lang ako... hihintayin kita.. sabi mo kasi diba?? Sabi mo babalikan mo ko. sabi mo mahal mo ko.. yun lang ang panghahawakan ko ngayon.. kasi.. mahal na mahal kita ad..
AD's POV
Para akong napako sa kinatatayuan ko ngayon.
Hindi ko alam kung paa ako magrereact sa nakikita ko..
" Michael??? B-bakit... bakit magkamukha kayo?"
Hindi ko ba alam kung namamalikmata lang ba ako. Bakit dalawa siya? Wala namang kambal si Michael ahh.. pero.. bakit magkamukhang magkamukha sila.. naduduling lang ba ako?
" ad..." sabi nung unang Michael.. kinusot kusot ko pa yung mata ko.. pero wala ehh.. dalawa talaga sila..
" sino ka ba? Ikaw ba si Michael?" tanong ko sa kanya,
" ad... ako si Michael.." sabi nung isa pang Michael..
" bakit? Bakit kamukha mo to?" tapos tinuro ko yung unang Michael..
" Ad... siya... kambal ko siya... and... all this time... siya ang nakakasama mo... hindi ako.."
ANO???
