Ok. Tapos na rin ako sa mga ginagawa ko. Haha pwede na kong magupdate ulit. Happy 24k reads pala.. J)) salamat sa patuloy na sumusuporta sa lahat ng storya ko..
ENJOY READING PO!!!!
CHAPTER TWELVE
LESSON LEARNED NO.3: smile.. though your heart is aching..
AD's POV
GOOD MORNING.
Nagising ako ng may ngiti sa labi. Kahit papano nabawasan ang isipin ko. Tumingin ako sa may side table kung saan nakalagay ang isang orasan at nakita kong 6 palang ng umaga.. nagpalit na ko ng damit tapos nagsuot ng sapatos. Naisip ko lang na magjogging. Napakaganda kasi ng place and... very relaxing.. kaya naman.. masarap magjogging. :)
Lumabas ako ng mga 6:20 at gaya ng inaasahan ko, malamig parin gawa ng sariwang hangin. Nagsimula na kong magjogging hanggang sa mapagod ako. Nung mapagod na ko, pumunta ako sa isang restau sa loob neto.. isa lang naman talaga siya.. haha.. doon na ko kakain. Exercise na din yun.. :) kawawa naman yung mga magseserve kung papadala ko pa sa room ko. :)
"AD" narinig kong may tumawag sakin nung papasok palang ako. Kilala ko naman kung sino yun eh kaya lumingon agad ako at tumingin sa kanya..
" van.." bati ko :)
" good morning. Kakain ka na?" tanong niya sakin.
" yupp. ikaw din ba.?" Tanong ko sa kanya.
" obviously YES.." sagot niya..
" taray.. haha. Meron ka noh?" pangaasar ko.. ang gaan sa pakiramdam na kaya naming maging totoo sa isa't isa matapos ang nangyari. Aaminin kong meron paring pagkailang kahit papano pero alam kong pagtagal tagal, magiging ayos na talaga.
" tss. Tingin mo sakin? Babae?" natatawa tawa niyang sagot.. at mas nangiti naman ako.
" sungit mo kasi. Haha.. tara na nga sabay nalang tayo kumain" pagaalok ko. Kasi baka hindi na matapos pa ang pagkukulitan namin neto..
Sabay na kami kumain at syempre. Nagkwentuhan na din kami. Tapos nagyaya siyang umakyat ng bundok.. meron kasing bundok malapit dito ehh.. pumayag nalang ako. Wala din naman akong gagawin ehh...
Nagayos lang ako. Syempre naligo at nagbihis. Nagdala ng mga dapat gamitin at umalis na.. nagkita kami sa may resto at pagdating ko dun.. nakita ko naman siya agad..
" hey van.. tara na.." sigaw ko sa kanya..
" nandiyan ka na pala.. tara.." tapos lumabas na kami at sumakay kami sa kotse niya. Sya may alam ehh.. haha.. pagdating namin dun, nagsimula na agad kaming maglakad lakad.. kami nga lang dalawa ehh.. dala ko rin ang camera ko para magpicture picture..
Ilang minuto na din kami naglalakad at napansin kong hindi pala madali ang pagakyat dito sa bundok na to.. meron kasing kailangan na.. talagang aakyat ka sa mga malalaking bato.. tulad ngayon.. mataas yung dapat akyatin.. >.<
" kaya mo ba?" tanong sakin ni van..
" I don't know.. pero ttry ko.." sagot ko sa kanya..
" sige ganto nalang umapak ka dito sa palad ko tapos umakyat ka. Kaya mo na naman siguro kasi di na sya ganung kataas. '' hindi na ko naginarte pa.. sumampa na ko dun sa nakalahad niyang palad at umakyat.. tapos sumunod nalang din siya sakin.. grabe. Ambilis niya lang nakaakyat. Sanay ata talaga siya..
Akala ko tapos na ang paghihirap.. yun pala hindi.. lubak lubak kasi ang daan at may ibang part na mabato kaya naman natatapilok tapilok pa ko...
" ayyy.." ayan. Natapilok nanaman ako. Mabuti nalang talaga nandyan si van para alalayan ako..
