Wieee... ansarap talaga ng chocolate cake.. :) super LIKE.. hihi..
Salamat po sa mga nagbasa ng ORDINARY SONG.. dun sa mga nagbigay ng time sa napakaikling story na yun. Salamat din sa mga nagsabing nakakatouch chuchu,,sweet and nice ang story na yun :) nakakatuwa lang po.. haha..
Anyway.. nagpapasalamat din ako sa nagbabasa neto at sa mga taong masisipag magcomment.. although.. hindi ako makapagcomment sa mga story nyo dahil super busy ko at sinisingit ko lang talaga sa time ko ang paguupdate sa dalawang story ko.. :) thank you talaga.. i love you all...
Dahil dyan... LONG UPDATE naman... hehe .. LONG nga ba?
ENJOY READING guys...
CHAPTER TEN
Ad's POV
Finally. Nakarating na rin ako dito.. matagal tagal na din akong hindi nakakapunta dito.. maganda dito.. tahimik.. makakatulong ang pagiging peaceful ng lugar na to para makapagisip ng mabuti.. i grabbed my bag to get my notebook and started to write something..
LESSON LEARNED no.1 : "The two hardest tests on the spiritual road are the patience to wait for the right moment and the courage not to be disappointed with what we encounter."
Starting today.. pagiisipan ko lahat ng mga natutunan ko sa buhay ko. sa mga pagsubok na to.. kailangan ko marealized lahat.. and everytime na malaman ko yun, isusulat ko yun sa notebook na to. Minsan kasi kahit alam na natin na natuto na tayo, hindi parin maiwasan na magawa ulit natin ang mga pagkakamaling yun..
regarding sa first lesson. Natutunan ko lang naman na kailangan ang matinding patience sa buhay kung talagang mahal mo ang isang tao. Gaya ko.. nawala ang patience na yun, although alam ko sa sarili ko na mahal ko siya.. i love him pero nanaig parin sakin ang pagiging impatience ko na makasal kami. Nagpadala ako sa inggit ng iba at sa tukso. hindi ko manlang inisip kung ano nalang ang sasabihin ni Michael sakin. Pero kung ano man ang maging resulta.. kailangan kong tanggapin.. at dito na rin nga siguro papasok ang disappointment.. disappointment sa mga pwedeng mangyari.. pero kahit ganun, umaasa parin ako na sana.... matanggap pa niya ko... SANA...
As i closed my notebook, nagsimula na kong pumasok sa loob ng room na nakaassigned sa akin.. anyway.. nandito ako sa isang beach resort.. favorite ko ang place na to dahil konti lang ang may alam at isa pa.. maganda siya.. konti palang din ang tao dahil hindi naman summer or holiday ngayon.. limited lang din ang pwedeng magstay dito.. i think 35 rooms lang ang meron dito kasi gusto rin nilang mamaintain ang beach na to. Maganda kasi.. pero.. mahal din naman ang bayad.. pero.. ok lang. Sulit naman ehh.. saka, may discount naman ako dito kasi friend ko mayari. :)
Inayos ko lang muna yung mga gamit ko tapos inoff ko na yung cellphone ko.. ayoko sanang dalhin kaya lang, naisip ko na baka may mangyaring emergency sakin dito. Mabuti nang sigurado.. pero.. as long as kaya ko, hindi ko muna bubuksan.. baka kasi mamaya, nagtext pala sakin si Michael.. ayoko pang malaman yung reaction niya.. after three months na.. paghahandaan ko muna yun.. magpreprepare muna ko.. naubos na kasi lahat nung tapang at lakas ng loob ko nung last time na umamin ako sa kanya ehh...
After kong magayos ng gamit, nagpalit lang ako then lumabas na para damahin ang ganda ng beach.. magpicture picture gamit ang camera ko at magsoundtrip na din siguro.. Mas nakakapagisip kasi ako kapag may naririnig akong mga songs.
May nakita akong duyan malapit sa may puno ng niyog kaya nagpunta ako doon.. umupo ako at sinaksak ko na yung headset ko sa tenga ko... as i played the song .. nagsimula nanamang pumatak ang luha sa mga mata ko... napakaganda nga naman ng timing ng kanta ohh.. patama masyado..
Inilipat ko nalang muna.. hayyyyy... Michael... alam mo bang sobrang nagsisisi ako ngayon... sobra sobra na halos gusto ko nang magpakamatay para lang makatakas sa mga problema ko.. pero... ayoko rin.. kasi wala ka dun.. wala ka sa kabilang buhay.. nandito ka.. naghihintay.. ako din.. maghihintay lang.. mahal kita ehh.. pero.. ano kayang reason mo ng paghihintay??? For us to have a second chance??? Or... ayoko mang isipin na dun lang tayo mageend pero... sana naman.. hindi mo ko hinihintay para sabihing... AYAW MO NA...
Ipinikit ko nalang ang mata ko at inalala ang mukha ni Michael.. at dahil dun.. hindi ko na mapigilan.. parang gusto ko na magwala.. sobrang sakit talaga..
"heartbreak? Sino bang nagimbento niyan? Nakakainis naman. Bakit ba kailangan pa namin saktan ang isat isa.. bakit kailangan pang maging ganito? Di ba pwedeng maging Masaya nalang kami? Hindi ba pwedeng happy ending na agad? Hindi ko naman kailangan ng twist sa love story namin ehhh..."
" bakit mo sinisisi ang kapalaran? Ikaw naman ang may desisyon ng lahat ng bagay na nangyari sa inyo.. wala rin namang ibang nagdesisyon para dyan.. ikaw mismo ang nagdecide at gumawa so walang reason para pagsisihan ang lahat. Lahat ng tao, binibigyan ng pagsubok.. nasayo nalang kung lalaban ka o mag-gigive up ka.. sinusukat lang diyan kung gaano ka kalakas.." nagulat ako ng may biglang magsalita... familiar ang boses kaya naman napamulat ako ng mata... posible bang nananaginip lang ako ngayon???
" VAN???" nabasa niyo naman diba? Si van... bakit nandito siya???
" A-ad..." bigla siyang yumuko...
" bakit nandito ka? Sinusundan mo ba ko? Van please... wag mo na guluhin ang buhay ko. ayoko na.. tama na please.. nagsisisi na ko sa lahat ng nangyari satin.. nagsisisi na ko na kinausap pa kita at nakilala..." masama bang isisi sa kanya ang lahat ng nangyari? Ha? Bakit ba kasi siya nandito? Lumayo na nga ako pero nahanap niya parin ako? Ano ba naman.. gusto ko mapagisa.. gusto ko makapagsisip.. pano naman ako makakapagisip kung nandyan sya?
" sa tingin mo sinundan kita? Sino ka ba? Sa tingin mo hindi ako nagsisisi??? Nagsisisi din ako AD.. NAGSISISI DIN AKO NA NAKILALA PA KITA. NAGSISISI DIN AKO SA LAHAT NG NANGYARI SATIN.. KASI DAHIL DIYAN... NASASAKTAN AKO... AD.. HINDI AKO PUMUNTA DITO PARA SAYO.. NI HINDI KO NGA ALAM NA NANDITO KA PALA EHH.. NANDITO AKO.. PARA KALIMUTAN KA.. PARA KALIMUTAN ANG LAHAT NG NANGYARI.. PARA MAGBAGO..." sigaw niya sakin... wala namang tao kaya walang ibang nakarinig.. pero.. bakit... nasaktan ako? Bakit nasaktan ako sa sinabi niya na...
Nagsisisi siya???
" kung ganun.. wag mo na ko kakausapin.. papansinin or what.. kasi mula ngayon.. ibabaon na kita sa limot.. kakalimutan na kita.." pagkasabi ko nun, tumayo na ko.. mas naiiyak na ko ngayon.. mas... nasasaktan ako sa hindi ko maipaliwanag na dahilan..
" pero Ad... hindi kita kayang kalimutan.. kasi..... nung nakasama kita..... doon ko lang naranasan ang maging....... Masaya ulit.... maging Masaya sa piling mo..... but still.... nagsisisi ako----" hindi ko na kaya pa ang sasabihin niya.. tumakbo na agad ako... palayo... ayoko na marinig pa ng paulit ulit ang pinagsasabi niya na...
NAGSISISI siya na nakilala niya pa ko..
Masakit pala..
Ganto din kaya ang nararamdaman niya??
Kung oo...
SORRY.. :(
~~
Thank you for reading guys... sana nagustuhan niyo kahit papano... hehe...
VOTE.. COMMENT... FAN...
Sa mga di pa nakakabasa,
ORDINARY SONG po.. pakibasa naman.. :)
2 pages lang naman so... basahin niyo na...
^___________________^
