UNKNOWN CREATOR [On Going ]

● CHAPTER 12 ●

~CHAPTER 12~

A/N:Thanks for waiting muwaah!!

LOCKET POV

Nakatingin lang ako sa kisame nang kwartong kinalalagyan ko ngayon..habang hinahayaan kong dumaloy saken ang lahat nang pangyayare kanina..pero kanina ngaba? how many days or weeks was i asleep? umabit ba hanggang duon?..by the looks of it..were in a palace again..looking at the crystal chandelier and the queen sized bed na ngayon ay hinihigaan ko..hindi ako pwedeng magkamali..nakabalik naba kami?

what happened? ang huli kong naaalala ay ang may unatake samen..then my power drained..parang may humigop sa buong kapangyarihan ko..kaagad akong bumangon at tiningnan ang aking mga palad..atsaka pinadaloy duon ang aking kapangyarihan..

i furrowed my brows..bakit wala padin? itinaas ko ang aking mga kamay at pumikit..

"Memory.." i chanted..but my sword didn't appear..

kaagad akong tumayo at at nagpapanic na nagcast uli..pero napatakip lang ako nang bibig na kahit simpleng spell ay hindi lumalabas saken..

"Memory.." i chanted again..

pero nanlaki ang aking nga mata nung makita ko na paparating si memory sa aking direksyon..kaagad ko naman siyang sinalo..at tiningnan mabuti..what did just happened?

"revert memory.." sabi ko at nawala na si memory sa aking paningin..

nakatingin ako sa aking nga palad at huminga nang malalim..i looked for a decent target at kaagad na dumako ang aking tingin sa maliit na jewelry box sa hair dresser..napalunok ako at itinapat ang aking hintuturo duon..

"Rise.." pagkasabi ko non ay lumutang ang jewelry box..at napahinga naman ako nang maluwag..

dahan dahan kong inilagay ang jewelry box sa dati nitong kinalalagyan at napatingin sa aking suot..may nagbihis saken? sa pagkakaalala ko ay lahat kami ay nawalan nang malay..then only zero and verjil were standing still..they seemed so unaffected by the draining of our powers..it was like..they were immune to it..napalingon ako sa kabilang side nang kama at nandun nga ang aking mga damit..at bago na ito at malinis..

i sighed heavily at kaagad na nagbihis..pagkatapos kobg magbihis ay inayos ko ang aking magulong buhok..

"Memory.." i chanted again atsaka inilagay si memory sa aking beywang..

tumingin ako sa pintuan nung dahan dahan itong bumubukas..nanlalaki ang aking mga mata at kaagad na kinuha si memory..at hinagis patungo sa pumasok..pero napatanga ako nung si zero iyon..at sa posishon niya.mhindi niya maiiwasan si memory–

i froze..

completely shocked when he stopped memory by a finger..and weilded it like nothing happened..napakurap kurap ako sa ginawa niya..tiningnan niya ang kabuuan ni memory tracing his fingers to memory's blade then glanced to my side..

"sorry i didn't knock..nagulat siguro kita?" sabi niya at inihagis saken si memory ulit..nasalo ko naman iyon at ibinalik si memory sa beywang ko..

still hindi makapagsalita sa ginawa niya..a finger?! really? memory can slice a castle into half if i put force into it..and i did earliers..but really a finger? what happened earlier?! and his wings..

tiningnan ko siyang mabuti at kaagad na napansin ang pagiiba nang kulay nang kanyang buhok..and his eyes too..kaagad na nangunot ang noo ko..his violet eyes and violet hair was something i didn't expect..at bumagay lang sakanya..no he is more handsome than before..