ABİMLER BİR MAFYA

BÖLÜM 1

Medyada: Mahperi

Merhaba sevgili okuyucularım ilk bölümle karşınızdayım. Umarım hikayeyi beğenirsiniz. Şimdiden keyifli okumalar :)

Lanet olası alarmın sesiyle gözlerimi açtığım zaman 3 aydır bu sesi duymamamın yarattığı şaşkınlıkla gözlerimi yorgunca araladım. Sabahın köründe uyanmış olmamın verdiği uyku sersemliğiyle alarmı kapatarak tekrar başımı yastığa gömdüm ve gözlerimi yumdum. Ta ki başıma bir yastıkla vuruluncaya kadar...

"sen hala uyuyor musun?! Kalk çabuk bugün okul var!"

Gözlerimi şaşkınlıkla araladım ve kafama vuran kişiye yani Burak abime baktım. Abilerimin içindeki en ciddi en işkolik kişi...

"abiciğim kafayı falan yedin herhalde? Yaz tatilindeyiz farkındaysan. O yüzden beni rahat bırak" diyerek tekrar kafamı yastığa gömdüm.

"lan kalksana! Ne yaz tatili? Tatil bitti çabuk kalk okula geç kalacaksın Mahperi"

Bir anda bugün okulun ilk günü olduğu kafama dank edince hızla doğruldum.

"aaa! Bugün okulun ilk günü!"

Tam gökten melekler vahiy indirmiş geri dönüyorlardı ki abim elindeki yastığı kafama fırlattıktan sonra söylendi.

"iki saattir ne anlatıyorum ben sana? İlk günden geç kalırsan bacaklarını kırarım senin. Daha yatağını toplayacaksın hadi!"

Son emrini verdikten sonra odamdan çıkan abimin arkasından dil çıkardıktan sonra yataktan kalktım. Banyoya gidip suratımı görünce 'tövbe bismillah' diyip iki metre geriye sıçrasam da sonrasında çakiye özenmiş görüntüm bana komik geldi ve gülmeye başladım. İyi değilim ben.

Altıma siyah okul eteği üstüme beyaz gömlek giydikten sonra aşağı inecekken aynaya dönüp baktım. Geçen seneye göre boyum uzadığı için etek bana çok daha kısa gelmeye başlamıştı. Şimdi aşağı inip abilerimin bir ton azarlamasını duyacaktım.

Aşağı indiğimde üç öküzün televizyon karşısında maç yorumlarının özetini izlediklerini gördüm.

Şu erkekleri anlayan var mıydı cidden ya? Hem maç hem maç özeti ardından maç yorumu onun ardından maç yorumlarının da özetini izliyorlardı. Tabi kendilerini kaptırdıkları için bana dönüp de eteğime bakmadılar. Fakat mutfağa gitmek için önlerinden geçtiğimde beklediğim övgüleri (!) almış oldum.

"oha!"

"bu ne lan?! Eteğin gerisini almaya paran mı yetmedi!"

"mağaza da mı unuttun lan yarısını?!"

Onlara dönerek gözlerimi bir güzel devirdikten sonra iltifatlarına (!) karşılık verdim.

"geçen senenin eteği bu. Boyum uzayınca etek de haliyle biraz kısalmış oldu napayım?"

Küfürlerine kurban olduğum Tufan abim konuşmaya başladı.

"siktir lan kimi yiyiyon sen. 160 boyunla ne uzaması! Gel buraya eteği kıvırdın mı diye bakacağım!"

Kaşlarımı sinirle çatarak Allahımdan biraz sabır dilendikten sonra yine bizim öküzlere döndüm.

"ya ne kıvırması be! Yapmadım hiçbir şey! Bu eteği giyeceğim işte o kadar!"

"prensesim sence de etek fazla kısa değil mi? Bugünlük pantolonla git yarın ben sana en güzelini alırım."

Kıvanç abimin (en kibar abim) yumuş ayıcıkları andıran tavrıyla yanına gidip yanaklarını sıktım.