ONUN SESi {Oh Sehun & Irene}

3 bölüm

{MEDYA KAİ}

SEHUN P.O.V

Şirketteki işleri bitirdikten sonra eve dönmüştüm. Dün geceden sonra onu görmemiştim. Su Jong teyze evde olduğu için içim rahattı,teyze ona göz kulak olurdu. Arabadan inip eve girdim.

Su Jong:Sehun geldin mi?

Sehun:Evet. Duş alıp çıkıcağım.

Su Jong:Evladım ben bugün biraz erken çıka bilir miyim? Kızım doğum yaptı da onu görmeğe gideceğim.

Sehun:Öyle mi? Tebrik ederim teyze. Büyük kızın'ın mi?

Su Jong:Evet.

Sehun:Aslında ben çıktıktan sonra onun yanında sen varsın diye içim rahattı. Ama birşey olmaz ben bakarım çaresine git sen.

Su Jong:Peki teşekkürler evladım.Ah Sehun,sabahtan beri birşey yemedi
Sabah çok az reçelli ekmek aldı onu da ben odadan çıkayım diye yedi. Böyle giderse sonu hiç iyi olmaz.

Sehun:Tamam ben bakarım çaresine.

Su Jong:Tamam ben çıktım. Öğlen yemeği de akşam yemeği de hazır.

Sehun:Tamam.

Gittikten sonra salonun ortasında durup iç çektim. Biraz tepside birşeyler hazırlayıp yukarı çıktım. Kapıyı açtığımda büyük camın dibinde oturmuştu.

Sehun:Hey.Gel hadi yemek ye.

Irene:İstemiyorum.

Sehun:Nedenmiş o?

Irene:Sana ne? Zaten senin de işine gelir.

Sehun:Ne sayıklıyorsun sen?

Irene:Ölmem diyorum,işine gelir.

Sehun:İsteseydim şimdiye kadar öldürürdüm ama-....Aslında düşmanım'ın kızına bırak yemeği su bile vermemeliyim ama işte ben baban gibi vicdansız olmadığım için-

Irene:Babam hakkında düzgün konuş. Benim babam dünyada görüp görebiliceğin en merhametli en sevecen en temiz kalpli adamdı.

Sehun:ÖYLE Mİ KÜÇÜK HANIM! BENİM KARDEŞİMİN KAFSINA SIKARKEN NEREDEYDİ O TEMİZ KALBi,MERHAMETi?! HI? EVDEMİ BIRAKMIŞTI YOKSA?!

Irene:BENİM BABAM KATİL DEĞİLDİ.ASIL KATİL OLAN SENİN BABAN! AİLEMİ ALDI BENDEN.20 yıl önce hayat,dün de baban kimsesiz bıraktı beni.

Sehun:Ne demek o?

Irene:BENİM BABAM KİMSENİN CANINI YAKMAZ!

Getirdiğim tepsiyi yere devirdi yiyeckler yerle bir olmuştu.

Irene:ŞİMDİ ÇIK DEFOL!!

Sehun:Bana bak kızım sen çok olmaya başladın.

Artık sinirimi kontrol edemiyordum. Kim olduğunu sanıyor? Benim evimde bana emir veremez. Kolundan tutup kendime çektim.

Sehun:Bana bak! Haddni bil otur aşağı. Senin ölmeni isteseydim o evde bırakırdım.

KIzgın,kırgın,korku dolu ve yaşlı gözlerle bana katı.

Irene:Bırak beni. Bir daha sakın ama sakın dokunma bana OH SEHUN.

Garipti.Bu çok garipti.Neden böyle hissetmiştim?her ne kadar bu durum ilgimi çekse de üzerininde fazla durmama kararı almıştım.

irene:Ayrıca niye beni kurtardın? Bıraksaydın da ölseydim? Niye kurtardın?

Sehun:Ben çıkıyorum evin bütün kapıları ve pencereleri kilitli kaçma girişimine girerek zahmet etme diye diyorum.Evde kimse yok bilesin.