SEÑORITA SERIES 3: JENNY (PUBLISH UNDER IMMAC PPH)

J-15

J-15

IT WAS two days later, gladly, her home study went well. There are times na nabuburyo siya dahil sa hindi naman nakaka-enjoy ang mga-aral sa bahay. Masaya pa rin iyong kahit hirap na hirap ka sa gawain sa school pero kasama mo naman tropa mo, solve pa rin ang araw mo. Pero sa sitwasyon niya ngayon, madali na lang siyang ma-bored. Miss niya na si Cole. Aminin man niya o hindi, their small fights before makes her missed him. Ngunit sino ba naman siya para mag-complain? Ni wala nga siyang cell phone number nito.

Napalumbaba siya sa mesa habang nilalaro ang kanyang lapis.

"Are you done Ms. Reyes?" tanong pa sa kanya ni Ms. Gabby.

She exhaled.

"Can I just continue this essay later? Wala talaga ako sa mood ngayong araw at baka pati bukas, wala rin."

"Oh? Sure, no pressure darling. Ibibigay ko na lang sa iyo ang mga iba pang activity, then next meeting na lang natin e-check."

"That's better!" sang-ayon niya agad.

Agad siyang tumayo at iniligpit ang kanyang mga gamit.

"Pahatid ka na lang sa driver namin Ms. Gabby," aniya pa.

"Thanks Ms. Reyes."

Tumango lamang siya at umakyat na sa kanyang kuwarto. Inilapag niya ang mga gamit sa kanyang working table at sumilip sa labas ng kanyang bintana. Abala ang kanyang Lolo Miguel sa pagmamando sa mga trabahador habang nakasakay ito sa kabayo. Napangiti siya. Talagang mahal na mahal ng Lolo Miguel niya ang hacienda.

Lumubay na siya sa pagmamasid sa kanyang Lolo Miguel at nagpalit ng damit. Gusto niyang samahan ang kanyang Lolo Miguel sa pag-iikot sa hacienda.

Kakasuot niya pa lang ng kanyang sandal nang biglang mag-ring ang kanyang cell phone. Agad din naman niya itong dinampot at wala sa isip na usisahin kung sino ang kanyang caller.

"Yes?"

"Jenny," wika sa kabilang linya. Natigil siya sa ginagawa at bigla siyang kinabahan. His voice is familiar. Tumikhim siya.

"Speaking? Who's this?"

"It's Cole..."

Para siyang nabingi sa kanyang narinig. Pakiramdam niya'y nagkamali yata siya ng dinig. Sa pagkataranta pa'y nahulog niya ang kanyang cell phone.

"Oh god! Shit!" bulalas niya.

"Ahm, hello?"

Narinig niya ang malutong nitong pagtawa.

"Did you just drop your phone?"

"Ha? Hindi, a!" tanggi niya kasabay ang pagtampal sa kanyang noo.

Tumawa itong muli.

"How are you? Are you okay?" Kumunot naman ang kanyang noo. Base kasi sa boses nito, para itong nag-aalala sa kanya.

"Ha? Okay naman ako," sagot niya kahit medyo naguguluhan.

"Don Miguel called me last night. He said you're experiencing severe headaches. Did someone already checked on you? Did you take your medicine already? Are you having some hard time on your home study?" sunod-sunod na sabi nito at sa totoo lang, lumutang yata ang braincells niya.

"Teka, severe headaches?" ulit niya pa.

"Yes. Your grandfather is really worried about you. Too bad I am not there. I still have many things to do here and..."

"Wait. Okay lang ako. Kung ano man ang sinabi sa iyo ng Lolo Miguel, he was just exaggerating. I'm fine," aniya habang ang mga ngiti niya'y abot na hanggang tainga. Hindi siya makapaniwalang tumawag lang ito para kumustahin siya.