Her zamanki gibi babamı ziyarete gidiyordum.Annem her ne kadar buna karşı çıksada babamı görmeme engel değildi.
Hayatta tek değer verdiğim insan babamdı.Sırf onun için derslerimi aksatmıyordum.
Belki de bu daha iyiydi.Ders çalışmayı annem ve kocası olacak adamın yüzünü görmeye tercih ederdim.
Babam iki ay sonra o pis kokan ve rutubet alan yerden kurtulacaktı.Belki babam hapisten çıktıktan sonra onun yanına yerleşir onunla yaşardım.
Taksi durduğunda dışarı baktim,gelmiştik.Adama parasını uzattım.Eteğimi düzeltip taksiden indim.
Acele ediyordum.Çünkü ziyaret saatinin bitmesini istemiyordum.Babamla saatlerce konuşabilirdim.Onunla konuştuğumda rahatlıyordum.
İçeri girdiğimde babamı görememiştim.
Kafamı seslerin geldiği yöne çevirdiğimde babamın kanlar içindeki suratını gördüm.Koşarak babamın yanına gittim.
"Elçin çabuk eve git." gitmeyeceğimi biliyordu.
"Hiçbir yere gitmiyorum baba.Seni bu halde bırakamam."
Babama vuran çocuğa kaşlarımı çatıp baktım.Yüzünde ki ifadede hiçbir değişiklik yoktu.
Ayağı kalkıp omuzlarından ittirdiğimde bir adım geriledi.
Hatta yüzünde bir gülümseme belirdi.Gamzeleri vardı apaçık belli oluyordu.
Arkamı dönüp babama baktığımda dirseğinden destek alarak yerinden doğruldu.Yanına çöktüm.Göz ucuyla baktımda gidiyordu.
Babama sarıldım.
"Sadece iki ay baba,iki ay sonra şuradan kurtulacaksın."
Einin tersiyle ağzındaki kanları temizlemeye çalışıyordu.
Çantandan peçeteyle su çıkarttım.Peçeteyi suyla ıslatıp yüzündeki kanları temizledim.Ayağı kalkmasına yardım ettim.
"Git artık Elçin biraz uzanıp dinlenicem,kendine iyi bak seni seviyorum."
"Bende seni seviyorun baba,sende kendine dikkat et."
Babamın gözünden yaş aktığını gördüm.
"Baba neden ağlıyorsun" dememe izin vermeden çekip gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merceğimdeki Karanlık
Genç KurguHayatımda hersey çok güzel gidiyorken ilk yıkımı aldım üstelik bu da yetmezmiş gibi ikinci yıkımı da aldım. Ama artık birseyi farketmiştim. Bu yıkıma sebep olan kişileri ben hayatıma sokmuştum. Artık ipler benim elimdeydi. Kimseye hakettiğinden fazl...
