Op tour met kensington!

Hoofdstuk 5

Vandaag is het een dag zonder show, geen verplichting.. even vrij dus. Het is de kans om bij te slapen, rust te pakken.. die oh zo hard nodig is! Ik heb het slapen alleen al opgegeven.. ja dat was niks, mijn hersenen bleven maar malen. Zwijgend zit ik nu dan aan de uitklapbare picknick tafel met wat gepraat als achtergrond geluid. Lachend kijk ik toe.. precies verstaan waar het over gaat weet ik niet, maar het is een echte discussie tussen de tortelduifjes. Vanochtend hebben Bo en Niles het aan iedereen, behalve Eloi verteld dat ze samen uit eten gaan.. ja hij lag nog in zijn nest. Of hij sliep kon ik niet uitsluiten, maar ik liet hem maar.. Bo en Niles hadden immers groot nieuws!  'Het is wel als vrienden..' ja de rode wangetjes verraadde ze compleet.. natuurlijk hadden we het allemaal al lang door, ze zijn voorbestemd aan elkaar.. een perfect koppel!  'jullie komen er zelf ook nog wel achter' zei Casper lachend, terwijl hij Niles een knipoog schonk. De stilte die volgde was een bevestiging.. duidelijk waren hun gevoelens voor elkaar, de blik die ze elkaar daarin schonken zat er vol mee.. liefde! Het zag er onwennig uit.. ze zo naast elkaar zittend, maar wel met de nodige ruimte er tussen. Ik kreeg een beetje medelijden met ze, waarom geven ze het niet gewoon toe? 'Ach ze moeten er zelf nog achter komen' ik lachte om Casper's opmerking, hij had volledig gelijk! We lieten de zoekende liefjes dan ook maar.. Casper ging Eloi gezelschap houden in dromenland, terwijl Jan even de stad in ging..  althans dat was het idee. 'Hey, lekker geslapen?' Die blik waarmee Eloi me aankeek.. duidelijk, het antwoord was nee. Zijn ogen stonden duister.. kippenvel kreeg ik er van. Hij zei geen woord.. op wat gemompel na dan. Ik was verbaasd, maar het was me toch ineens duidelijk.. Casper had gelijk. Eloi doet raar.. vreemd, hij is niet zichzelf.  Nu een uurtje later dwaalt mijn blik steeds naar hem af.. afgezonderd zit hij bij mij vandaan. De muziek die ik luister boeit me niet.. mijn aandacht ligt ergens anders, bij hem. Ik zie dat hij ergens mee zit, maar durf niet naar hem toe te gaan. Met gebogen hoofd zit hij op een bankje aan het water. 'Ga maar naar hem toe'  geschrokken draai ik me om, niet wetende dat Casper achter me was komen staan. Met een vermoeide, maar toch lachende blik kijkt hij me aan.. tja mijn hoofd moet vast hilarisch zijn geweest. Ik wil hem vragen hoe lang hij daar al staat.. of hij me heeft zien kijken, wat moet hij dan wel niet denken? Ondanks mijn goede wil blijven de woorden steken in mijn keel.. Met een twijfelende blik kijk ik hem dan ook aan. Wil Eloi niet liever alleen zijn? Ik zie dat Casper's blik bezorgd van mij richting Eloi gaat. 'Laten we samen gaan.' Ik knik, blij dat hij het voorstelt. Hij kent Eloi immers veel beter, dus hopelijk weet hij wat hij moet doen. Voorzichtig ga ik naast Eloi zitten.. Ik schrik van zijn ogen, ze staan somber. Hij geeft geen kik, blijft als steen zitten.. beweegt niets. Over Eloi's schouder probeerde ik Casper zo smekend mogelijk aan te kijken, hij moet toch iets kunnen doen? Die hoop verdween snel.. hij schudden zijn hoofd en zuchtte, geen raad weet hij met Eloi. Van de zijkant kijk ik naar hem.. hoe zijn krullen dansen in de wind, het heeft iets sombers. 'Wil je er over praten?' Casper's stem klinkt hard in de stilte, maar Eloi antwoordde.. hij schudde zijn hoofd en keek ons aan. Ik zie de pijn in zijn ogen, samen met tranen.. 'we willen je helpen.. als je wil praten, dan zijn we er voor je' hoopvol staar ik naar Eloi, maar hij antwoord niet.. nee hij liet zijn hoofd weer zakken. Wij liepen weg.. bij Eloi, bij zijn gevoel. 

Het is 4 uur.. nog geen tijd om te gaan dineren, maar Niles en Bo zijn toch de stad al in gegaan. 'Even van de cultuur genieten' lachend knikte ik.. gewoon van elkaar genieten dus! Groot gelijk gaf ik ze 'veel plezier hé!' Riep Casper ze nog na.. ja het is om gek van te worden, dat ze weg gaan is ook maar beter met zo'n vriend. Ik ben er wel achter dat hij er net zo in staat als ik, ze passen perfect bij elkaar! Tijdens het boodschappen doen hebben we het er uitgebreid over gehad, een koppel poging is dan ook in de maak.. maar eerst vanavond nog afwachten. 'Kijken of de vonk vanavond al over slaat' ik lach, terwijl ik in de verte de bus al weer zie verschijnen. Eloi heeft zich met zijn gitaar onder een boom gesetteld vlak bij de bus. De sombere klanken dringen mijn oren binnen, maar ik ben er blij mee. Eloi buiten, genietend van zijn passie, muziek! 'Wow' ontsnapt er uit mijn mond.. al zijn gevoel stop hij er in, mijn verbazing onderdrukken is onmogelijk. Ik kijk toe.. hoe hij zijn emoties uit, dit is zijn manier om het te doen. Betoverd zo lijk ik.. tot hij plots stopt, alsof hij het voelt dat we er zijn kijkt hij achterom. Dwars door ons heen, kippenvel verscheen op mijn armen. Ik zie Jan naar ons kijken.. het is een afstand, maar zijn lichaamstaal is duidelijk. Eloi wil niet.. praten, communiceren of contact. Casper komt in beweging, maar ik hou hem tegen.. het heeft toch geen nut. 'kom' vragend kijkt hij me aan, maar loopt toch met me mee.. weg van Eloi, naar de bus. 

Tegenover me zit Eloi.. gewikkeld in een deken met zijn gitaar te kloten. Het koelde 's avonds af buiten, de bus was dan ook de oplossing. Ik luister naar het gepiel van Eloi, die tot mijn verbazing tegenover me kwam zitten. Jan had een poging gedaan.. praten, maar veel had hij niet kwijt gewild. Ik bekijk Eloi.. wat zou er toch in zijn hoofd om gaan? Zo in zijn eigen wereldje is hij, helpen is wat ik wil.. zijn pijn af nemen, maar hij accepteert geen hulp. Ik besluit me ook af te zonderen, maar voordat ik spotify open stuur ik eerst Bo nog een appje want ja.. van de tortelduifjes hebben we niks meer vernomen. Ik zie in mijn ooghoek Casper in beweging komen.. laat hij Jan nou iets zien? Ik weet het niet, mijn ogen willen niet focussen.. ze worden zwaar. ik vecht er tegen.. maar een gevoel van vermoeidheid overvalt me. Ik sluit mijn ogen, laat Eloi met zijn gitaar achter en laat de slaap leiden. 'Hannah?' Nee.. laat me, ik slaap. De stemmen duw ik weg.. ik heb net mijn ogen dicht, slapen wil ik! 'Ik denk dat ze slaapt' Casper's stem dringt mijn hoofd binnen, ik voel de slaap uit mijn handen glippen.. maar hou mijn ogen gesloten. De stemmen worden vager.. steeds zachter klinkt het, even ben ik alleen in de stilte. Ik voel een vlaag van wind langs mijn gezicht gaan.. mijn huid tintelt, ik ben gefocust. 'Hannah?' Ik schrik.. van de stem en van een hand door mijn haar. Ik ril, mijn ogen open ik langzaam. Eloi.. het is waar, hij zit naast me!  Recht kijk ik in zijn diep bruine ogen, het maakt me verlegen.. we zijn alleen. Zijn blik kan ik niet plaatsen.. wat wil hij? 'Hey, je bent wakker!' De blik stopt, afstand tussen ons neemt toe.. hij schuift bij me weg. 'Je sliep toch?' Verlegen kijk ik Casper aan, wat moet ik zeggen? Met een vriendelijke blik staart hij me aan.. ik voel dat ik rood word, maak mijn blik dan ook snel los en kijk naar Eloi die naast me zit.. waarom zegt hij niks? 'Erg spraakzaam zijn jullie niet hé' Ik knik, Casper lijkt snel van het onderwerp af te zien.. opgelucht haal ik adem. Waarom ik me zo gedraag weet ik niet.. ik voel me betrapt, maar ik heb toch helemaal niks gedaan? Het was Eloi die ineens naast me zat.. dichtbij en hij maakte de actie! 'Gaan jullie mee naar de kroeg?' Oké, die vraag kwam uit het niets.. twijfelend kijk ik dan ook naar Eloi, die nog steeds niks zegt! Geen zin lijkt hij er in te hebben.. helemaal is hij weer in zichzelf gekeerd, waarom deed hij net wel gewoon tegen mij? Ik kan hem echt niet plaatsen.. zo raar dat hij doet, maar ik kan hem wel gelijk geven. Ik blijf ook liever bij de bus.. toch stond ik een uurtje later in de kroeg. 'Casper is zo overtuigend' lachend knik ik, samen met Eloi zit ik aan de bar.. in een kroeg midden in de stad. Hoe hij ons beide heeft mee gekregen is een wonder.. 'wat denk je nou zelf gast' was Eloi's uiteindelijke antwoord.. Casper bleef doorvragen toen we beide niks zeiden, Eloi was duidelijk.. toch zit hij nu naast me met een biertje voor hem.

 Ik bestudeer Eloi, hoe hij naast me zit..  onderuitgezakt en zijn warrige haar. 'Je zit ergens mee hé?' Een zucht volgt, hij draait zijn gezicht.. die dichtbij is. Ik kijk in zijn ogen, zo somber! 'Kan ik iets voor je doen?' Zacht schud hij zijn hoofd, een glimlach verscheen kort op zijn gezicht. Ik wil vragen waarom hij zo doet, maar het gaat niet.. zijn blik laat me zwijgen. Hij staart me aan, met zijn biertje in zijn hand observeert hij me. Ik voel zijn blik branden..  'jij maakt dit een stuk leuker' wacht.. hoorde ik dat goed, of was het de alcohol? Zei hij dat echt.. nee, nee dat kan niet. Ik kijk naar hem, naast me zit hij rustig naar zijn lege glas te staren 'Nog 1?' Hoor ik mezelf vragen, mijn stem klinkt hees.. ik zie Eloi lachend knikken. Hij begint los te komen.. de alcohol lijkt zijn werk te doen, tijd om te gaan dus.. 

Hoofdstuk 5! Het verhaal begint aardig op gang te komen.. het begint vorm te krijgen! Langzaam gaat het naar het punt waarop het ineens een andere wending neemt, althans zo is het in mijn hoofd😂 ik hoop jullie bij het volgende deel weer te zien! Trouwens.. zijn jullie ook zo benieuwd naar what lies ahead? Nog een paar dagen tot we weten wat voor soort nummer het is!⭐️  -Romée