Op tour met kensington!

hoofdstuk 9

rechtovereind zitten we in bed als Jan en Casper ook hun slaap gaan opzoeken. De schrik op hun gezicht was enorm, waren we wakker? 'Er speelt iets hé' Eloi's stem klinkt schor.. moe, maar heel helder. Vragend kijk ik ze aan, het antwoord wil ik ook wel weten. De blik in hun ogen zei genoeg.. 'Het is Niles hé?' geen antwoord geven ze, maar het is al duidelijk.. hun houding verraad ze volkomen! Onrustig zit Eloi naast me, hij weet het ook.. lang blijft hij dan ook niet zitten. 'Geef antwoord!' Ik kijk toe, hoe Casper Eloi vooruit duwt en tot rust probeert te brengen. 'ga zitten' twijfelend kijkt Eloi achterom, hij wil weigeren.. maar hij is te laat. Casper duwt hem zacht dichting de stoel. Ik kan niks anders doen dan naast hem gaan zitten.. hopen, op niks ernstigs! 'Hier, drink wat' dankbaar pakte Eloi het glas water van Jan, die kennelijk ook inzag dat de spanning Eloi wel eens te veel zou kunnen worden aan. Trillend zit Eloi naast me, wachtend tot Casper of Jan gaat praten. Niles.. het was duidelijk dat het over hem ging, slecht nieuws was in aantocht. 'Wat is er aan de hand?' Schouderophalend keek ik hoe Bo ons compleet maakte.. vermoeid staarde ze Casper en Jan aan, die gebaarde dat ze moest gaan zitten. 'De rede dat we zo lang weg bleven is dar het slechter gaat met Niles' even stopte Casper, kijkt Eloi aan.. die gebaart dat hij door moet gaan. Verbaasd was zijn blik.. 'ja, ik weet het al..' ik knik, terwijl ik Casper verontschuldigend aankijk. Ik had beloofd het hem niet te vertellen, maar de omstandigheden waren veranderd.. ik kon niet anders dan toegeven toch? Naast me schuift Eloi onrustig heen en weer, ik gebaar Casper dat ik het later wel uitleg.. 'nou, ja.. we' Casper slikt.. hij heeft het moeilijk, ademloos wachten we, war wil hij vertellen? 'We hebben toestemming gegeven voor een operatie.. morgen gaat het gebeuren, alles of niets.' Bam, dat sloeg in als een bom.. stomverbaasd staar ik Jan aan, die bevestigend knikt. 'Dit kan niet..' ik kijk naar Eloi.. hij snapt er niets van, het besef lijkt er niet te zijn. 'Het is een grap toch?' Zacht schud Casper zijn hoofd 'Nee, Eloi het is de waarheid. De druk in zijn hoofd is toe genomen, ze moeten wel.. anders' ik slik, kijk naar Eloi.. het ging beter, maar nu is hij spierwit. 'Als dit fout gaat, dan..' zijn zin eindigt in onverstaanbaar gemompel.. de tranen stromen over zijn wangen. Emotie.. het heeft hem overgenomen, we weten allemaal wat hij wilde zeggen. Geen afscheid heeft hij kunnen nemen, dat maakt hem ontroostbaar. Een draadje knapte bij Eloi. 'Dit, dit kan niet.. echt niet!' Ik sta op.. maak plaats voor Casper, kalmeren dat probeert hij. Eloi blijft hevig zijn hoofd schudden.. 'NEEE.. Nee hij, nee-e' boosheid maakte plaats voor nog meer tranen, hij brak letterlijk.. De tranen en woede bleef maar komen. Allemaal keken we toe.. niet wetende wat te doen, Eloi raasde maar door! 'Nee..' tot.. hij op was, al zijn kracht had hij verbruikt 'nmee' jammerend kijkt hij ons aan, ik kan het niet aan zien.. zijn puppyogen zó verdrietig, wat moest ik doen? Hij trilde.. maar hij was op, huilen lukte niet meer 'het komt goed' Eloi schudde zwak zijn hoofd, keek Casper aan.. wilde weer aanvallen, maar viel trillend van emotie in slaap.

de regen komt met bakken uit de hemel vallen.. de timing is perfect, maar de sfeer wordt er niet beter op. Het is grauwig.. ik kijk dan ook toe, hoe Jan een dekentje over Eloi heen legt. Écht koud is het binnen niet, maar Eloi voelt zich prettig met een dekentje om hem heen.. dat is meteen te zien. Strak klemt hij het vast, terwijl hij tevreden mompelt.. zich in een goede positie wurmt en doorslaapt. Met zijn hoofd ligt hij tegen Casper aan, die leeg voor zich uit staart. Geschrokken zijn we allemaal.. jezus wat heeft zich in vredesnaam afgespeeld? Die vraag is onmogelijk te beantwoorden in mijn hoofd, Eloi was zo overstuur.. alles ging ontzettend snel! 'Mmm' ik kijk naar Eloi, besef me dat ik niet meer op mijn benen kan staan.. moe zijn ze. ik voel me slap.. zwijgend ga ik tegenover Casper zitten, die voorzichtig met zijn hand door Eloi's haar gaat. 'Hij slaapt diep' ik knik, nog niet beseffend wat er echt is gebeurd.. wat er nog gaat komen. Ik kijk naar Eloi, hoe hij vredig bij Casper ligt, alsof alles normaal is.. maar wij weten beter. De stress begint nu pas echt.. hoe gaat hij uit de operatie van morgen komen?

Mijn blik had ik afgewend, proberend niet te luisteren naar Eloi's gemompel en gekreun. Demonstratief had ik muziek op gezet, maar mijn focus bleef daar niet bij. In mijn ooghoek zag ik Casper, niks kon ik er aan doen.. mijn blik ging er vanzelf heen! Ik zag hoe hij Eloi, die nog half sliep naar zijn bed bracht. Slap hing hij over Casper's schouder, met moeite tilde hij zijn hoofd op.. keek me aan. Een brok voelde ik in mijn keel, Eloi's blik was somber. ik zag hoe hij iets wilde zeggen, maar zijn ogen toch sloot.. uitgeput was Eloi. Zijn benen waren slap, mijn blik wendde ik van ze af.. focuste me op mijn muziek. 'Hij was echt op' geschrokken kijk ik om, zie Casper me vermoeid aankijken. 'Slaapt hij?' Casper knikt, ik kijk hoe hij over zijn schouder wrijft en zucht. 'De spanning is letterlijk vanaf gevallen hé? ' een voorzichtige glimlach zie ik op Casper's gezicht, opgelucht kijkt hij me aan. 'Eloi's spanning is nu weg ja' lachend knik ik, Casper's schouder kreeg het zwaar.. maar Eloi sliep zo lief! Ik zie Eloi weer, slap om Casper's nek.. opgelucht ben ik. Casper's woorden hebben me goed gedaan, Eloi slaapt.. heeft rust.. iets wat in mijn hoofd niet aanwezig is. Ik luister naar wat gerommel, Casper staat wat te zoeken.. maar mijn concentratie verdwijnt al snel. Nu Eloi slaapt, besef ik het pas, Niles wordt geopereerd! Door Eloi's uitbarsting was ik er helemaal niet mee bezig, maar dat was eigenlijk het nieuws. Verschrikkelijk.. ik snap Eloi's reactie ook volkomen. Niemand heeft er nog echt iets over gezegd, het blijft stil.. rondom Eloi's emoties. 'auww' geschokt kijk ik op, zie Casper hinken door de bus, terwijl Jan geërgerd toe kijkt. 'Sukkel, die tafel staat daar al langer' ik merk nu pas dat ze hun jassen aan hebben, gaan ze de nacht verkennen? Het is stil.. doodstil 'Eloi slaapt dus nog, daar mag je blij mee zijn' zacht knikt Casper, terwijl hij over zijn knie wrijft. 'Gaat het wel goed?' Dankbaar kijkt hij me aan, blij dat iemand het vraagt zo lijkt. 'ik kan wel tegen een stootje' blij wordt ik van zijn glimlach, die snel weer weg was. Onrustig pulkt hij aan zijn rits, die niet echt mee werkt.. Jan zucht. Duidelijk is het dat ze weg gaan, maar waarom midden in de nacht?

De regen is verminderd, toch vind ik het naar.. Jan en Casper zo buiten. Donker.. wat kan er wel niet fout gaan? Nee, niet aan denken.. ze zijn gewoon hun hoofd aan het leegmaken, iets wat mij ook goed zal doen. Verveeld berg ik mijn oortjes op.. het punt dat ik moe ben, is al ver achter me. Slapen gaat toch niet lukken.. de nacht moet ik toch door komen! Ik kijk op de klok van mijn telefoon 3:25, geeft het aan. In mijn ooghoek zie ik Bo me aankijken, haar blik brandt.. wil ze wat zeggen? 'Ik mis hem' voorzichtig kijk ik haar aan, ze straalt verdriet uit.. toont haar gevoel over Niles. Weinig heeft ze over hun samen gedeeld, het ging nou eenmaal mis.. 'We hadden het zo leuk samen.. hij vond mij ook leuk, maar daar heb ik nu niks aan' 'Hey niet zo somber, hij VINDT je nogsteeds leuk en voor je het weet kan hij dat weer uitten.' Mijn antwoord lijkt bij Bo niet binnen te komen.. iets wat ik begrijp, ze is tot over haar oren verliefd op die gast! 'Hij heeft me zelfs gevraagd om zijn vriendinnetje te zijn' ik kon het niet laten.. met open mond staar ik haar aan. 'Dat meen je niet!' Zacht knikt ze.. voorzichtig zie ik haar blozen. De oude Bo, die zo verliefd op hem is zie ik weer. 'Je hebt toch wel ja gezegd?' doodstil is het.. haar blik zei genoeg.. 'ach hé' troostend ga ik naast naar zitten 'wat is er gebeurd?' 'Ik kon het niet.. kreeg een black-out, rende naar jou en Eloi en.. en' 'toen heb je hem niet meer gezien' door haar tranen door kijkt ze me aan, knikt.. 'jezus' wat moet zij het ook moeilijk hebben met dit alles. Niet wetend wat ik moet doen sla ik dan maar een arm om haar heen.

Hoe ik de lange nacht ben doorgekomen is voor mij ook en raadsel.. angst was aanwezig. De opluchting die ik had toen ik hoorde dat Casper en Jan terug waren kan ik niet beschrijven! Dat ik mezelf zo veel zorgen maakte besefte ik pas toen ik ze hoorde praten. Ik sliep, of deed alsof.. 'Eloi ligt er rustig bij' het deed me goed om dat te horen, ze gaven om hem! Of ze zijn gaan slapen heb ik niet meer mee gekregen.. hun stemmen lieten mij uiteindelijk toch nog even naar dromenland vertrekken.

Zwijgend kijk ik nu naar mijn eten.. de operatie kan elk moment beginnen, mijn broodje interesseert me dan ook weinig. Het is warm.. midden op de dag, maar er hangt een sombere sfeer. Ik kijk te tafel rond.. niemand eet, allemaal zitten we met onze gedachte ergens anders. ik schrik van Eloi, plots staat hij op.. wit ziet hij. 'Gaat het wel goed?' Mijn vraag kwam er snel uit.. maar hij kijkt dankbaar om. Zacht schud hij zijn hoofd, wijst naar zijn hoofd en zucht. 'Hij kan dood gaan, mijn hoofd wil niet stoppen met denken aan alles wat fout kan gaan..' tranen staan in zijn ogen, slecht ziet hij er uit.. het ging zo goed met hem, maar daar is niks meer van te zien! Somber staart hij ons aan, tranen staan in zijn ogen. 'Je moet je hoofd ergens anders op zetten.. er niet aan denken Eloi, dat is echt het beste' voorzichtig knikt Eloi, wrijft ik zijn ogen en slaat ze neer. 'Ik weet niet of ik dat wel kan'

Ik open mijn ogen het is stil.. uit het niets, of toch niet? Eloi's gitaarspel is gestopt, mijn rust is daarmee ook verdwenen.. het was zo kalmerend, bijna sliep ik! 'Met Eloi' ik kreun, wordt ik gek? Eloi's stem dringt mijn gedachte binnen.. wrijvend in mijn ogen kijk ik opzij, nee ik wordt niet gek. Eloi heeft een telefoon in zijn hand.. belt. Ik focus me.. overschakelen naar Duits is voor mij niet zo eenvoudig als voor Eloi. 'We komen eraan' vragend staar ik Eloi aan, kijk hoe hij zijn telefoon weg legt.. hoorde ik dat goed? 'Wie was dat?' Geschrokken kijkt Eloi op.. slaat zijn dekbed af en gaat op de rand van zijn bed zitten. 'Het ziekenhuis..' 'wacht.. hoe lang heb ik geslapen?' Eloi zucht.. een traan loopt over zijn wang. Ik kijk uit het kleine raampje.. het is donker. Ik kan concluderen dat ik eventjes heb geslapen, donker.. wow lang! 'Wat is er aan de hand?' Jan kijkt ons vermoeid aan.. snel haal ik mijn schouders op en wijs naar Eloi. 'We moeten komen.. er is iets'

Hoofdstuk 9! Sorry, ik hou jullie weer in spanning🙈 hopelijk vinden jullie het alsnog leuk 😉 zie jullie volgende week weer ⭐️ -Romée