Op tour met kensington!

Hoofdstuk 19

Het besef is nog niet geland.. onrust, paniek en veel vragen spoken er door mijn hoofd! De angst voel ik door mijn aderen stromen, gaten in mijn hoofd vullen zich.. moe? Het is niet te doen. Elk geluidje laat me ontzettend schrikken. al mijn haren staan steeds overeind, knopen voel ik in mijn maag.. 'mmhf' Bam, kippenvel overvalt me.. ook onrust is meteen aanwezig. Bang voor het ergste kijk ik de kamer rond, zie Eloi.. zijn ogen? Moe stonden ze, maar voor me zie ik ze weer vol angst.. 'Niles, Niles.. rustig!' Terug wordt ik getrokken in het verleden, onze angst... 'alsjeblieft Niles.. reageer' de stemmen in mijn hoofd drijven me gek, weg moeten ze.. horen? Wil ik ze niet, niet weer.. draaien doet de kamer, Bo's gezicht zie ik vaag voor me, angst! Haar betraande gezicht zie ik weer voor me.. hard druk ik mijn ogen dicht, dit wil ik niet herleven! 'Wil iemand ook?' Het gepruttel van de koffieautomaat dringt mijn oren binnen.. in mijn ooghoek zie ik Casper en Bo knikken, maar ik? Staat naar mijn glas water.. zie hoe mijn handen trillen en voel hoe kou over mijn rug verspreid. Onaangeroerd staat mijn glas voor me, tonen doet het water mijn spiegelbeeld.. vreselijk! Moe staan mijn ogen, wallen hebben zich ontzettend afgetekend onder mijn ogen.. duidelijk ik het dat ik toe ben aan iets sterkers, want wat was dit? Warmte verspreid zich snel door mijn lichaam.. dankbaar knik ik naar Jan, mijn handen? Heb ik om het dampende kopje koffie gevouwen. De sterk aanwezige geur die door de ruimte hangt dringt mijn neus binnen.. een zucht van opluchting ontsnapt, man wat heb ik dit nodig!

Luisterend naar Eloi's rustige ademhaling zit ik, mijn hersenen die overuren draaien.. antwoorden? Zijn niet te vinden in mijn chaotische hoofd. Doodmoe luister ik, het gemompel van Eloi dringt mijn oren binnen.. zijn gezicht is zó lief als hij slaapt! Voorzichtig glimlach ik, denken laat ik achter me.. streel zijn arm voorzichtig met mijn vingers. Rustgevend werkt zijn uitstraling tot me door, lang neem ik zijn gezicht in me op.. voel hoe mijn glimlach wegzakt! Open zijn Eloi's ogen en plots staren ze me aan.. zijn blik kruist mijn blik, kil? Staren ze me aan. Weg kijk ik, zie hoe mijn hand is gestopt met strelen en doodstil boven zijn arm hangt.. 'ik zag het net Hannah' branden voel ik zijn ogen, slikken doe ik moeizaam.. 'wat zag je precies?' doordringend staan zijn ogen, verlegen kijk ik hem aan.. mijn stem klonk niet overtuigend, zwak? Zeker, natuurlijk weet ik wat hij zag.. tranen voel ik opkomen, snel veeg ik ze weg.. 'Je bent enorm geschrokken hé, vanochtend?' Eloi's hand voel ik over mijn rug wrijven, iets wat me helemaal laat breken! Onrustig woelde hij de hele nacht, op zijn hoede was hij.. iets wat volledig te begrijpen was, Niles? Deed raar, woelde de hele avond in zijn bed.. pijnlijk gekreun kwam uit zijn mond.. elk geluidje? Deed Eloi dan ook opschikken. Bezorgd was hij, zijn gehaaste ademhaling telkens als hij weer wakker schok laat me een brok in mijn keel voelen, hij was zo bang! Alle keren dat ik hem heb moeten zeggen dat er niks was, de tranen die in zijn ogen stonden van de angst die ik heb moeten wegvegen en alle gemiste slaapuren nam ik voor lief.. zo had ik door willen gaan, want dan was het in ieder geval duidelijk! Niks was er, Eloi kalmeren deed ik met liefde telkens opnieuw als hij voor niets bang was, helaas? Kwam er een punt dat de paniek echt was.. ik Eloi niet zo pats boem kon kalmeren, hem niet zomaar in mijn armen kon sluiten om vervolgens verder te gaan slapen en wachtend op het volgende valse alarm! Nee het was echt.. geroezemoes vulde mijn oren, meteen was het duidelijk.. 'Nee, Niles!' De stemmen werden helderder, meteen was het duidelijk Niles had een paniekaanval..

De vermoeidheid lijkt van mijn schouders af te zijn gevallen, muziek klinkt er vaag.. beter? Voel ik me ontzettend, mijn beetje slaap.. als herboren voel ik me! De warmte van mijn dekbed dringt tot mijn hele lichaam door.. geluid dringt mijn oren binnen, gitaar.. afwisselend met een stem. Voorzichtig open ik mijn ogen, zie de bron.. Eloi! Zijn rug, ertegenaan kijk ik.. emotie? Dringt desondanks diep tot me binnen. Kippenvel staat op mijn arm, vol verbazing kijk ik.. hoe Eloi op de rand van ons bed zit, zijn passie? Alle ellende lijkt hij eruit te zingen.. Eloi's geneurie, zang.. een en al magic! Tranen voel ik in mijn ogen opkomen.. stevig klem ik het dekbed vast, voel Eloi's knuffel weer, troost? Was er.. de kou die volgde toen ik me losrukte uit zijn omhelzing was verschrikkelijk, zijn blik.. 'dit is allemaal mijn schuld, Hannah' mijn blik was vragend, niet begrijpend keek ik hem aan.. wat bedoelde hij? Zacht voelde zijn handen aan, mijn tranen veegde hij weg.. 'ik heb je bang gemaakt, mijn angst heb je overgenomen.. je bent ontzettend geschrokken van mijn reactie is het niet?' Bam, de tranen vloeide zo weer.. wat was hij toch wijs! Starend naar zijn rug zie ik zijn blik weer voor me, gelijk had hij.. overtuigt had ik hem en mezelf dat het goed zou komen! Een enorme klap was het, iedereen zó in paniek.. besef? Langzaam komt het er, luisterend naar Eloi's klanken.. 'Stop!' Geschrokken kijk ik op, het gitaarspel stokt.. verbaasd kijk ik naar Eloi.. zijn blik? Gericht op Bo.. vraagtekens hangen in de kamer, wat is er aan de hand?

Zacht gemompel klinkt er vanuit Niles, zijn mond staat half open.. adrenaline? Voel ik desondanks nog steeds door mijn lichaam gieren. Een hand voel ik op mijn schouder, naar achter wordt ik getrokken.. Eloi's haar voel ik in mijn nek kriebelen. Een zucht ontsnapt uit zijn mond, opluchting.. 'het gaat nog een keer gebeuren, Hannah' die woorden, nog nooit is er zo vaak een zin door mijn hoofd geschoten! Als troost, voorbereiding op de toekomst zij Eloi het vanochtend.. hoop? Was in zijn ogen te zien, een sprankeling.. verpulverd werd die! Onmacht zie ik weer op Eloi's gezicht, om keek hij.. onze blikken kruisten even 'Niles!' Chaos volgde, een harde klap.. Eloi's oh-zo mooie gitaar? Uit zijn handen gleed die.. in een waas trok alles aan me voorbij, Eloi die net als Jan en Casper over Niles heen gebogen zat.. 'rustig alsjeblieft!' Besef, een knop leek omgezet.. mijn voelsprieten stonden rechtovereind! Het gebeurde weer, stokstijf zat ik.. Een naar gevoel doordrong mijn lichaam, stotterend lag Niles in bed.. zijn ogen? Oprechte angst straalde ze uit.. 'gaat het met je, Hannah?' 2 bruine ogen staren me doordringend aan, oprecht is hij geïnteresseerd in mij.. zichzelf? rustig zit hij net, maar zijn gesteldheid plaatst hij achteraan.. zacht streelt hij mijn haar, man wat hou ik van hem! Zijn ogen kijken me lief aan, voel zijn ademhaling.. 'ben jij niet bang voor wat er gaat komen nu hij steeds dingen gaat herinneren?' Een schok voel ik, spijt heb ik meteen.. zijn blik is zó sneu! 'Tuurlijk ben ik dat, het is niet niks allemaal.. Niles zó in pijn zien.. hem zien vechten tegen zijn herinneringen, volledig in de war!' Een paar keer.. zijn stem moest eraan geloven, emotie. Het sloeg over, tranen zag ik in zijn ogen staan..

In mijn ooghoek kijk ik toe, zie hoe Niles naar zijn bord staart.. rustig? De intense paniek is al even niet meer komen opspelen, moe staan zijn ogen.. 'heb je geen honger meer?' Een antwoord volgt niet, althans.. geen woorden. Zwak hangt Niles hoofd, opgeven zie ik Bo.. eten? Had hij net terwijl wij aten geen zin in, iets wat nu nog niet veranderd is.. een zucht hoor ik uit Bo's mond ontsnappen. Zó veel doet ze voor hem, glimlachend kijk ik naar haar.. wat doet ze het allemaal goed! Rood zie ik haar wangen worden, terwijl ze voorzichtig terug glimlacht.. 'voel je, je wel goed?' Casper's stem laat me terugkomen, mijn ogen richten zich op hem.. zijn hand? Zie ik naar Niles hoofd gaan, schrik is zichtbaar.. 'je hebt koorts' 'wat nu?' Hoorde ik Bo vragen.. paniek is hoorbaar in haar stem, gaat het weer mis? Casper zie ik zijn hoofd schudden, zijn schouders haalt hij op.. onmacht! Zijn blik gaat van mij naar Eloi, die leeg voor zich uit staart..

Doodmoe loop ik naar de badkamer.. voel Eloi's adem in mijn rug, zijn hand op mijn schouder.. het geroezemoes? Laten we achter ons. Zijn blik vang ik op.. de spiegel toont ook zijn vermoeidheid, angst en niet te vergeten wallen! man wat zien we er slecht uit.. lachend laat ik mijn hoofd rusten op Eloi's schouder, voel hoe zijn hand op mijn heup rust.. 'gaat het goed met je?' Die blik, kippenvel loopt over mijn rug.. hoe hij mij observeert, die bezorgdheid! Aan de rand van Niles bed zie ik hem weer zitten, zijn ogen.. gericht op hem. Niet van hem af te slaan, want zoals gepland? Daar was absoluut geen spraken van. 'Ik wi-l niet meer..' ik voel zo weer tranen opkomen, Niles die dat met een schorre stem mompelde.. zo zwak, vol pijn.. zijn hoop? Volledig weg, iets wat ik in de kamer ook voelde wegvloeien.. 'Telkens.. als ik mi-jn ogen slui-t komen ze t-erug..' de wanhoop in zijn zwakke stem was hoog, het was duidelijk.. erdoorheen zat hij! De blik van Eloi is hetzelfde als dat hij naar Niles keek.. een kusje geef ik hem op zijn neus, knik 'het gaat prima, dankjewel'

Lampen gaan uit en de gordijnen worden gesloten.. mijn ogen? Doen dat zeker ook. Rust heerst er eindelijk, maar spanning heeft nog steeds de overhand.. 'slaap lekker' wat gemompel klikt er vanaf mijn rechterzijde.. Eloi, zeker weet ik dat hij zijn ogen ook gesloten heeft! Opluchting was er eindelijk te zien ik zijn ogen, ze straalde.. blijheid stond als een glimlach op zijn gezicht gemetseld. 'Hij slaapt..' een voor een keken ze om, vermoeidheid in combinatie met opluchting straalde ze allemaal uit! Even open ik mijn ogen en geniet.. stilte, maar voor hoelang? Het is duimen..

Hoofdstuk 19! 😊Wie was er ook in de ziggo dome? 🙋🏼‍♀️Wat waren ze weer fantastisch! Voor dit verhaal heb ik besloten om natuurlijk gewoon te blijven schrijven, maar om de week een deel te plaatsen. Kerst is het bijna en mijn leven is zo druk! 😅Ik hoop dat jullie het snappen en het verhaal nog steeds leuk vinden⭐️-Romée