A Love Under The Red Moon

Chapter 16

Afraid

Tatlong araw ng lumilipas pagakatapos ng kaganapan na yon. Nag pasundo ako kay Fredrick sa mismong araw na iyon. Sinabihan ko siya na sabihan ang mga guro ko na mawawala ako ng ilang araw.

So ito ako ngayon sa bahay kung saan ko unang nakita si Luther na nag anyong pusa. Walang akong ibang ginagawa dito kundi mag libot. May nakita ako makalumang damit na sa tingin ko ay sinusuot ko dati. Napagpasyahan ko naman pumunta sa kwarto kung saan nakita ko ang malaking portrait ko.

Tanging ilaw lang ng buwan ang nag sisilbing liwanag. Lumapit ako at napatitig na lang dito. I was obviously happy back then. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maalala kung bakit ako tumalon sa bangin na yon.

'Ako nag pinta niyan.'

Napahawak na lang ako sa puso ko ng makaramdam ng kirot. Siya nag pinta niyan? Kaya ba malapad ang ngiti ko dahil siya ang nag pinta?  Nag lakad ako palapit sa portrait pero nahinto ako ng may maapakan.

Pinulot ko naman ang lumang notebook na naapakan ko. Pinunasan ko naman ito ang harap nito dahil maalikabok.

Diary?

Binuksan ko naman ito at binasa. A tear escaped from my eye. Lahat ng nakasulat dito ay may kinalaman kay Luther.

Habang nag lalakad pabalik sa kwarto ko ay hindi ko mapigilan maluha. Hindi ko naalala ang dahilan kung bakit ko siya minahal pero nanatili pa rin yung nararamdaman ko sa kaniya. Fvck! Im confused.

Napaupo na lang ako sa kama at napatitig sa diary ko. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan. Dahil ba sa inakala kong siya yung tatalon para iligtas ako?

Napahiga na lang ako sa kama ko. Hindi ko naman mapigilan mapingiti ng mapait sa sinabi ko. Im such a fool. Why would he save me? Bakit niya ko ililigtas kung dahil sakin nag kanda gulo gulo ang buhay niya.

Binuklat ko naman ang diary ko at muling nag basa. Napapikit naman ako dahil sa papel na nahulog sa mata ko pagkalipat ko sa susunod na pahina. Halatang luma ito dahil sa kulay at amoy.

'I want to rewrite the stars and end up with you. Sad to say but there are things that aren't meant to be. Like the both of us. I want you to live a normal life with out me, Luther. Wala akong magandang naidulot sayo. You lost almost all of your family because me. I save you family once but I failed to save them twice. Ang mga katulad ko dapat ay kinakatukan at pinapatay, hindi minamahal. Alam ko matatagpuan mo rin ang tao para sayo. Magkakaroon ka ng anak at mga apo. Nakakalungkot at hindi ako ang taong makakasama mo habang buhay. Ikaw ay tatanda at mamatay. Tutubuan ng puting buhok at kukulubot ang mukha. Gusto ko makaranas na tumanda. Gusto kong tumanda kasama ka. Pinagtagpo lang tayo ng mapaglarong tadhana, pero hindi tayo para sa isa't isa. Erease all the memories we had and I'll do the same.  Consider this my farewell goodbye. I had fun with you. I have live for how many years but for a moment I really felt happiness because of you. Thank you and Goodbye, Luther Falson.
-Eunice Alcon'

A tear escaped from eye. Now I know... everything is clear now. Gusto ko siya kalimutan. Kaya ako tumalon dahil gusto ko siya kalimutan.

Luther you idiot. Bakit hindi mo na lang ako kinalimutan? Bakit ka pumunta? Why did you try to stop me? I want you to forget me and live a normal life. Imposibleng mangyari ngayon dahil sa sitwasyon mo... walang normal. Lahat ng iyon ay dahil sakin. Why do you even love me?

Im pretty sure you experience hell because of me. Why do you love me Luther? Im the worst. Bakit ako?  You should hate me Luther. Why wont you hate me?

Kaninang lumuluha lang ngayon ay umiiyak na ko. Inipit ko muli ang papel sa diary ko at nilagay sa night table. Binaon ko na lang ang mukha sa unan at patuloy na umiyak. Im tired but I cant stop crying. Humiga naman ako ng maayos ng makaramdam ng hilo. Gusto ko pang imulat ang mata ko pero dahil sa pagod ay kusa itong pumipikit. I think I should  sleep.

Nanlabo ang aking paningin. Right after I close my eyes one last tear escape.

"All I want is nothing more, to hear you nocking at my door. 'Cause if I can see your face one more,"

Nagising ako sa pamilyar na boses na kumakanta. My heart ached when I saw him sitting beside my bed.

"I could die a happy man for sure." Patuloy nito sa pagkanta. "When you said your last goodbye, I died a little bit inside. "

In some ways Im glad he's here.

"I lay in tears in bed at night, alone without you by my side."

Why are you even here, Luther?

"But if you love me, why'd you leave me? Tale my body."

Hindi ko naman maiwasan maluha sa kinanta nito.  I don't deserve your love, Luther so why me?

"Nung hinihintay kita gumising, I met a little girl." Nagulat naman ako ng magsalita ito.

He knows Im awake?

"She gave me a little radio. I would listen every day and search for songs to sing to you when you wake up." Patuloy nitong kwento.

Napaupo naman ako at niyakap ang dalawang kong tuhod. Hindi ko naman mapigilan umiyak. Hindi niya man lang inisip ang sarili niya sa panahong hinihintay niya ko.

"I have loved you for years, and I will love you a thousand years more. As long as I live I won't stop loving you." Sabi nito at humarap sakin. I saw his sad face. Kumirot naman ang puso ko ng makita ang luhang lumabas sa mata niya.

How I hate to see his eyes with tears.

"How did you know I was here?" Sabi ko sabay subsob ng mukha ko sa dalawa kong tuhod.

"Wala akong iba ginawa kundi hanapin ka. All I want is to see you." Sabi nito gamit ang malungkot na tono.

"Why didn't you just forget about me Luther?" Naiyak naman ako sa tanong ko. Hindi pa rin ako nag angat tingin. I don't wanna see him in pain because of me.

"Habang tulog ka, tinakas tayo pareho ni Fredrick. Habang hinihintay kang magising... I would stare at your pretty face." Sabi nito. Naramdaman ko naman ang paghalpos nito sa ulo ko. "Lahat ng may kinalaman sayo ay kinabisado ko. I did the opposite of you want. Sorry, I just can't see myself marrying another girl and building a family with another girl."

"You fool. Hindi ka ba natatakot sakin? I have live a thousand years. I have killed a thousand of your kind." Sabi ko at nag angat tingin sa kaniya.

"Hindi ko alam kung naalala mo pero... you save me from suiciding."

Natigilan naman ako sa sinabi nito. I save him?

"We met at the cliff. Kung saan ka tumalon ay doon tayo nagkita. Pagkatalon ko ay tumalon ka rin. I saw the most beautiful red moon while falling and I saw the fallen angel trying to reach me." Nahilo naman ako sa kwento nito. I saved him?  "Nang magkahawak tayo... I saw the most beautiful black wings of a fallen angel. You flew me up and put me down gently."

"What are you trying to point out?" Umiiyak kong tanong.

"You said you killed a thousand of my kind, then why did you saved me?"  Natigilan naman ako sa tanong nito. Why did I save hime? "You showed me the other side of you and that made me fall for you."

"My kind killed your family. Why aren'tyou scared of me?"

"Kasi ikaw ang nagligtas sa akin at kapatid ko sa mga kauri mo." Natigilan naman ako sa sinabi nito. "You actually broke my heart when I read that letter."

"I ruined your life, why do you love me?" Natigilan naman ako ng yakapin niya ko.

"I love you in so many ways. It doesn't matter if you ruined my life... Ang mahalaga ay kasama na kita." Sabi nito ng hindi pa rin kumakalas sa pagkakayakap. "In the first place I was already scared of loosing you. Im afraid to loose the vampire who made me so happy."

"Im afraid of loosing you."