A Love Under The Red Moon

Chapter 8

I'm jealous?

Nagising naman ako sa hindi pamilyar na kwarto. My head hurts. Napaupo naman ako ng maalala ang nangyari kagabi. Nakakahiya... I lost control. Bumangon naman ako at  pumunta sa kwarto ko.

Nagulat naman ako sa kalagayan ng kwarto ko. Sira ang mga kumot at unan. Warak ang pinto ng banyo.  May mga bubog na nakakalat. Punit ang mga kurtina. Did I did this? Ito ang nangyayari sakin kapag nauuhaw ako?

"Eunice." Naramdaman ko naman ang pagyakap nito sakin. Ayokong humarap sa kaniya nakakahiya. "Dun ka muna matulog sa kwarto ko." Sabi nito.

"Im sorry." Sabi ko at yumuko na lang.

"Don't be." Kumalas ito sa pagkakayakap sakin. Hinawakan niya ko sa magkabilang balikat at hinarap niya ko sa kaniya. "I love you."

Ayoko na talaga umangat ng tingin sa kaniya. Siguradong nangangamatis na ang mukha ko. Tumalikod na lang ako sa kaniya. I can't let him see me in this state. Pumunta ako sa cabinet ko at kumuha ng uniporme.

"A-ah, H-hintayin mo ko sa baba. Maliligo lang ako." Sabi ko. Naglakad naman ako patungo sa banyo ko kaso nahinto yon ng hawakan ako sa braso ni Luther.

"Saglit." Hinila niya naman ako at hinarap sa kaniya. "Namumula ka." Sabi nito at kinapa kapa ang noo. "Hindi ka naman mainit. Masama pa rin ba pakiramdam mo?"

Nasapo ko naman ang ulo ko sa tanong niya. Salamat naman at hindi niya alam. I cant help it. Kinurot ko ito sa magkabilang pisnge. He's so cute. There's a part of him that is naive and that's what makes him cute.

"Hindi ah. Mag ayos ka na din. May pasok tayo ngayon. Hintayin mo sa baba. Mag luluto ako ng kakainin." Ngumiti ito sakin at lumabas.

I'm lucky to be love by him.

Pumasok naman ako sa banyo at nag umpisang maligo. Pagkabihis ko naman ay hinanap ko ang bag ko sa sira sira kong kwarto. Nang makita ko naman ito ay laking tuwa ko at hindi to nasali sa mga nasira ko.  Bumaba naman ako pagkakuha ko non.

Napahinto na lang ako ng makita si Luther na nag luluto. Napatitig na lang ako dito. He's cute, He's handsome and He's caring. All in one. Im so lucky.

"Anong niluluto mo?" Tanong ko.Timungin naman ito sakin at ngumiti.

"Omlet. Umupo ka na doon at matatapos na 'to." Sabi niya.

Umupo naman ako at hinintay si Luther na lumabas sa kusina. Maya maya ay lumabas ito dala ang pagkain at juice. Pagkalapag niya ng pagkain ay agad naman akong kumuha.

"Paano ka natuto mag luto?" Tanong ko sa kaniya.

"E-eh pinapili ako kahapon kung saan ko gusto  sa technogly or cookery. The next thing I knew sa sumunod na klase ay puro babae kasama ko." Kwento niya. Ako naman ay napatawa na lang at nag imagine kung anong itsura niya sa klase na yon. "Bat ka tumatawa?"

"Wala." Sabi ko at tumuloy sa pag kain.

Pagkatapos kumain ay sakto naman ang pagdating ni Fredrick para ihatid kami. Pag dating sa school ay ganun pa rin. Maraming istudyanteng nakakalat.

"Sabay tayo kumain mamaya ah." Napatingin naman ako dito ng biglang umakbay siya sakin.

"Oo na. Mag uumpisa na yung klase una na ko." Sabi ko at kumaway paalis.

Pagdating sa silid ay umupo ako sa upuan ko at napangalungbaba na lang. I cant stop imagining Luther. Napatingin na lang ako sa lalaking nasa harapan ko nang inabot niya ang isang papel.

"Y-yan yung mga kailangan ipasa next week." Sabi nito at tumalikod. Tumingin na lang ako  kay Lucas na nag lalakad palayo.

Mukha siyang masungit sa una pero deep in side him there's a soft heart. Pinasok ko naman ang papel sa loob ng bag ko at napangalungbaba na lang habng hinihintay ang unang guro.

Maya maya naman ay dumating na ang guro at nag simulang mag turo. Lumipas naman ang tatlong klase at salamat vacant na. Agad ko naman inayos ang gamit ko at nag tungo sa cafeteria. Nilibot ko naman ang tingin ko para makita si Luther.

Maya maya ay napako ang tingin ko sa isang direksyon. Nakita ko si Luther na nakaupo sa at may katabing babae. Nakita ko naman ang pagkain sa table nila. Kala ko ba sabay kaming kakain? The girl is pretty. She has this blue eyes like him and Black-curly hair. 

Napayuko na lang ako sa nararamdaman ko. Why do I feel like I'm about to cry? Nag angat tingin naman ako at nakita silang nag tawanan. Nagulat naman ako ng may palad na tinikpan ang mga mata ko.

"Don't look." Sabi ng pamilyar na boses. I know who this guys is. It's Lucas. "Come with me." Sabi nito.

Habang nag lalakad ay nakatakip parin ang palad niya sa dalawang mata ko. Inakay niya ko hangang sa wala na kong narinig na ingay ng mga istudyante. Minulat ko ang mata ko ng tanggalin niya ang palad niya sa pagkakatakip ng mga mata ko.

Namangha naman ako sa ganda ng paligid. May isang puno na malaki at pinalibutan ng ibat ibang bulaklak sa paligid. I suddenly felt relaxed ng dumapi ang preskong hangin sa mukha ko.

"You were about to cry kaya kita dinala dito." Seryoso nitong sabi habang nakatingin sa puno.

"Salamat." Sabi ko at nginitian siya. Kinuha ko naman ang cellphone ko sa bag ko   ng tumunog ito. Marunong na kaming dalawa ni Luther gumamit salamat sa pagturo ni Fredrick

Wala kaming gaanong kaalaman sa teknolohiya dahil ako naman ay matagal na nakatulog at si Luther na ay hindi umalis sa bahay ko.

"Hello."

"My lady, ayos na po yung kwarto niyo." Rinig kong sabi ni Fredrick sa kabilang linya.

"Buti naman."

"Anong oras po namin kayo susunduin?" Tanong nito. Napatingin naman ako kay Lucas na nakatingin lamang sa puno.

"Si Luther na lang ang sunduin mo may kasabay ako pauwi."

"Sige po." At binabaan niya na ko.

Naalala ko pinag hintay ko siya ng matagal noon. Ngayon ako babawi.

"Lucas, sabay tayo uwi mamaya." Aya ko dito. Tumango naman ulit ito sakin at muling tumingin sa puno.

"How can you smile?" Nag taka naman ako sa tanong nito.

What does he mean by 'how can you smile.'?

"Kanina lang nakita kita, konti na lang ay iiyak ka na. I saw pain in your eyes." Tumingin ito sakin at hindi ko naman mapigilan patitig sa mata nito. "Then I brought you hear and you said thanks then you smiled like nothing happened."

"Im happy. Im happy because you brought me to this peaceful place." Sabi ko at tumingin sa puno. "Honestly hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. But Im happy dinala mo ko dito. Kung iniwan mo ko doon ay baka maiyak nga ko." Tumingin ako sa kaniya. Hindi ko mapigilan ngumiti.

He is looks hard outside but he is caring inside.

"You're jealous." Pag kasabi nito ay natigilan naman ako.

"I'm jealous?"