CEHENNEMİN İFFETİ (ARA VERİLDİ)

■BÖLÜM 3♧

Medya=/ ARES ATASOY

Uyandığımda her yerim üşümüş ve tutulmuştu. Etrafıma baktığımda tek başımaydım. Küf kokan yatağa kendimi biraz daha yasladım. Düşünüyordum, korkuyordum, kimsesizdim ve bana yardım edecek kimse yoktu. Tüm bu olumsuz şeyler, Beynimi tırnaklıyordu. Biraz zaman geçtikten sonra, kapı açıldı ve azrailin uşağı gelmişti. Bana sırıtarak;

Bakıyorum uyanmışsın güzelim. Nasıl hizmetimizi beğendinmi?
Hiçbirşey demeden tekrar önüme döndüm. Gözlerim dolmuştu ve bunu görmesini istememiştim. Ama güçlü olma zamanıydı; "Bu yaptığınız zorbalık. Ben size hiç birşey yapmadım. Sırf sahibim yok diye bana bunu yapmaya hakkınız yok. Sonlara doğru artık  bağırarak, sahipsiz olmayı ben istemedim. Bana sorsalardı eğer  ben sahipsiz olmayı istemezdim. Emre denilen adamın suratına baktığımda bir anda olsa pişmanlık görmüştüm.
"Anlaşılan senin sinirlerin bozulmuş ve dilin uzamış bücür. Ben seni rahatsız etmim.
Yine odada tek başıma  kalmıştım. Hiç birşey düşünemiyordum. Elim kolum bağlanmıştı ve olanları bir türlü kafam almıyordu. Tek ümidim yokluğumu birilerinin fark edip beni bulmasıydı. Ah eşşek kafam asosyal olursan olacağı bu ne var yani çevrende bi kaç tane arkadaş edinseydin. Daha ne kadar bekledim bilmiyorum. Kafamda deli sorular ve düşüncelerle kafamı tırmalıyordum. Kapıda sesler gelince gözlerimi bir ümid oraya diktim. Orta yaşlarında muhafazakâr bir kadına benziyordu. Elinde tepsiyle , bana yiyecek getirmişti.
Hemen dilimde sözcükleri toplayıp:

"Bana yardım et lütfen. Bu adamların elinden kurtulmama  yardim etmezsen başıma ne gelecek bilmiyorum  korkuyorum. Sende benim annem yaşındaşın, bende senin  bir kızın sayılırım nolur yardım et bana "
"Ah gözü yaşlı kızım ben ne yapabilirim ki sana. Onlar seni nasıl buraya kapattılarsa, ancak kendileri bırakırlar seni "
Dedi ve gitti.
Ben nasıl bişeyin içine düşmüştüm böyle. Off off allahım. Gelen ağlama isteğini  bastıramadan tekrar ağlamaya başladım.

Bir süre böyle devam ettikten sonra acıktığımı farkettim.tepsiye baktım çorba,pilav ve tava olduğunu gördüm. Lanet olsun acıkmıştım. Bir parça ekmek aldım , çiğnemeye başladım. Ama gözyaşlarım bana ihanet ediyordu tekrara ağlamaya başladım.
'Kaybolmak istemiştim. Bir zamanlar, kapının arkasında yokum demiştim. Ve divanın altında da , artık bulamazsın ki beni. Hayatın  ortasında kimse bulamazdı. Tanrının arkasına saklansam. O kocamandı, en kocamandı O . Bir kız çocuğunun hayalleri kadar...
Düşündükçe ağlıyordum sadece. Dilimde ki isyana engel olamıyordum.
Tekrar kapıdan sesler geldi ve gelen ,
Emre idi.
"Aaaa  yapma ama bücür hadi kalk iş zamanı. "
- ne işi?
"Birazdan öğrenirsin, az daha sabır."
Küf kokan odadan beni sürükleyerek çıkardı ve evin salonuna doğru geldiğimizde viskisi yudumlayan Ares vardı karşımda.

Beni baştan aşağıya süzdü gözleri gözlerimde takılı kaldı. O an gözlerime öyle bir  baktı ki, iğrenircesine.
"O gözlerini, gözlerimde çek. Yoksa görecek gözün kalmaz."
Sonra emre'ye dönüp "Anlat" dedi.
" Evvet  ağlayan güzel kulaklarını aç ve beni dinle çünkü bi kez anlatacağım.
Senden bizim için çalışmanı  istiyoruz şunu kayıtlara geçsin diye söylüyorum. Rica etmiyoruz. Emir ediyoruz. "
"Ne demek emir ediyorsunuz ve ne  istiyorsunuz. Ne çalışması."
"Ahahaha korkma bücür senden bizimle yatmanı istemiyoruz. Senin gibilerle işimiz olmaz zaten."
"Ben yapmak istemiyorum. Sizin çevrenizdeki kızlara benzemem ve istesemde yapamam  beceremem."

O an Ares'in sesini duydum öfkeyle,
Gel buraya ve şu bak bi.
Tereddüt etsem de yanına küçük adımlarla. BAK annene seninle konuşmak istiyor. Al hadi.
'An _ anne _ annem nasılsın?'
"iyiyim kuzumda niye zahmet ettin. Be yavrum,  yardımcı için."
"Ne zahmeti annem de anlamadım ne yardımcısı?"
" yavrum iste bana ordan yardımcı göndermişsin. Bana yardımcı olsun diye Allah razı olsun kızım Ne gerek vardı böyle bisey yaptı yavrum.
" aaa ben şey tamam olurmu hiç öyle şey annem "
" allah razı olsun kızım benim şimdi kapatmam lazım namaz kılacam. Sonra konuşuruz. Emi yavrum gözlerinden öpüyorum  kızım."
Kendine iyi bak annem görüşürüz.
Son cümlede gözyaşlarına esir oldum.
Lütfen lütfen ona bisey yapmayın. Yalvarırım  hayatta ondan başka kimsem yok.
"-Aferin. Aferin sana bücür."
Benden ne yapmamı istiyorsunuz?
Bu sırada konuşmayı Ares devraldı.
"Yapacağın iş zor, basit diyerek seni kandıramam. Alıcı olacaksın. Bir an aklım başka şeylere gitsede "ne alıcısı?"
Benim ortak olduğum şirketin revirinde çalısacaksın. Tabi bu göstermelik işin olacak. Bu sayede ortağıma yani avına  yaķın olacaksın. Ve onu kendine aşık edeceksin. Ama dikkat etmen gereken bir şey var. Aşık edeceğin adam tehlikeli ve kurnaz. Son olarak ondan bana kendi isteğiyle imzaladığı şirkete dair hisseleri ve tüm servetini devrettigine dair imza alacaksın."
"Ne yani ben casus mu olacağım?"
"Çok soru sorma serçe.. kendim alabilseydim alırdım. O imzayı ama adam o kadar kurnaz ki bütün eşyalarını evinin kasasında kitliyor. Evine de ailesinden, çevresinden başka kimse girmiyor.  Ayrıca evi korunuyor. Şimdi asıl konuya gelelim onu kendine aşık edip bi şekilde kendini o eve atıp imzayı alacaksın. "
" Ben bu işi beceremem. Bakın benim daha önce ne bi sevgilim ne yakın bi arakadaşım oldu. Bu konuda o kadar yeteneksizimki anlatamam yani ayrıca benim gibi birine neden baksın ki ?"
"Anneni çok  seviyordun demi.!"
Hızla kafamı salladım.

"Güzel şimdi sana gelelim 2 ay boyunca her gün sabah akşam eğitim alacaksın ve bu eğitimler yarın başlıyor sabah dil eğitimi, akşam dövüş eğitimi alacaksın. Daha duygusuz olacaksın. Vicdanını körelteceksin ki hata yapmaktan kaçınasın. Duruşun öyle bir olacakki acımasız, sert ve bununla birlikte narin masum saf duracaksın. Yürüdüğünde yollar adete, kaldırım aralarındaki papatyalar bile hazır ola geçecek. Ayrıca zeki bir kız olduğunu biliyorum unutma uzun zamandır seni izliyorum. Umarım beni anlamışsındır..
"__sen anlatacağını anlattın. Bana uygulamak düşüyor. Ama aklıma takılan tek soru var neden ben? Neden benimle vakit kaybediyorsun ki söylermisin?"
Ben çıkarcı bir erkeğim serçe. Ve sende ürkek bir serçe gibi benim vicdanıma kaldın. Bu sessizliğini kabulleniş olarak kabul ediyorum. Ve ben sessizleri kurtarmam kendimden. Çünkü ben bir hiçim ve hiçliğimde seni boğana kadar bırakmicam.  "
Aklım sustu. Gözlerim sustu. Kalbim atmayı bıraktı. Oysa sessizliğim,  kabulleniş degil. Acılarımın en desibelli çığlıgıydı.....

Bölüm sonu.

Biraz kısa bir bölüm oldu. Bir daha ki bölüm daha uzun olacak canlarım. Beğenip yorum yapmayı unutmayın çok seviliyorsunuz 💗❤