Ανθολόγιο ποιημάτων ♡

1. Για πες μας.

Μοναξιά.
Φεύγει και κυλά στο απέραντο γαλανό της θάλασσας και του ουρανού.
Ψάχνει να βρει ένα κλαδί.
Ένα κλαδί για να ζυγώσει κοντά της και η απελπισία.
Η απελπισία ήταν μόνη και αυτή.
Μιλούν και λένε.
Λένε τα προβλήματα της ζωής τους και συλλογίζονται.
Τι θα απογίνει τόσος κόσμος πεταμένος στα γκρίζα πλακάκια των δρόμων;
Τι θα απογίνουν εκείνα τα παιδιά που βγαίνουν στα χαντάκια;
Που μαζεύουν ένα ένα τα κομμάτια από τις ζωές τους;
Ε; Για πες ζωή.
Πες μας πως μπορείς και είσαι σκληρή, απάνθρωπη και νοσηρή.
Πες μας πως γίνεται να ζουν άλλοι με χρήμα, πλούτο και δόξα ενώ δεν αξίζουν ούτε ένα πέταλο λουλουδιού.
Τι είναι αυτά που κάνεις ζωή;
Πώς συμπεριφέρεσαι με τέτοιον τρόπο στην ανθρωπότητα που σε γέννησε;
Αλλά και πως να μην της φερθείς έτσι.
Όταν ο ένας και ο άλλος σε πετάνε.
Σε εκμεταλλεύονται.
Σε προδίδουν.
Σε διώχνουν.
Σε μισούν.
Πως;