Ανθολόγιο ποιημάτων ♡

10. Δάκρυ

Πες του πως τον ήθελα.
Πες του πως τον αγάπησα
Πες του επίσης ότι μου άρεσε η μυρωδιά του,
η ανάσα του,
η αγάπη του για τους άλλους.
Η αγάπη για εμένα βέβαια δεν του έφτανε.
Γυρισε από δω και από κει με άλλες.
Μεγάλες, μικρές, όμοιες με εμένα.
Εγώ αγάπη μου όμως είμαι μοναδική.
Είμαι η πιο όμορφη
Η πιο ωραία,
Η πιο ιδανική.
Μάλλον όχι για εσένα.
Εσύ δεν εκτιμάς,
δεν αγαπάς,
δεν τρέφεις συναισθήματα
αλλά απωθημένα.
Ένα τέτοιο θα ήθελα να ήμουν.
Έστω.
Αλλά δεν είμαι τίποτα.
Για σένα είμαι ένα κορίτσι απλό
με σώμα χωρίς συναισθήματα.
Κι'όμως έχω και από αυτά.
Έχω και πολλά άλλα.
Όπως θα δάκρυα που πέφτουν κάθε φορά για εσένα,
για την πάρτη σου μόνο.
Γιατί το κάνω μου λες;
Με κοιτάζω στον καθρέφτη και νιώθω πως είμαι καμία άλλη.
Από αυτές που πληρώνεις.
Μια νύχτα φτάνει
και μια βραδιά περισσεύει.
Έτσι πιστεύεις όμως.
Μερα με την μέρα με ξεχνάς.
Μερα με την μέρα φεύγεις
αλλά εγώ είμαι η ίδια που σε αγάπησε
Και άμα δεν το πιστεύεις ρωτα.
Όλοι το ίδιο θα σου πουν.
Σε αγαπούσε λέει.
Σε αγαπούσε πάντα.
Ακόμα και τώρα που την έκανες δάκρυα να ρίχνει.