Ανθολόγιο ποιημάτων ♡

18. Κάτι ψάχνω.

Ένα χάρτινο φεγγάρι αναζητώ,
μες στης καρδιάς σου τα βάθη,
δύσκολο μονοπάτι θα διαβώ,
γιατί πάντα σε έχω ανάγκη.

Πίσω από ένα αστέρι φωτεινό
δύο μονάχα δάκρυα βλέπω
Και απόψε μετά το δειλινό,
σίγουρα για εμένα θα σ'έχω.

Κάπου εκεί κοντά σε εσένα,
αντικρίζω μια ομορφιά
ζωγραφισμένη με σκιά, χαμένα
σιωπή, φόβος και σκοτεινιά.

Φύγε από 'κει!
Ξέρεις ότι δεν το θες
Γνωρίζω πως δεν σ'αρέσει η σιωπή,
Ψάξε κάτι άλλο και βρες.

Το φεγγάρι δύσβατο πολύ,
μαλακό σύννεφο πατώ,
Πίσω και πάλι στην κορυφή,
Προχωρώ και καρτερώ.

Άρχισα τον ήλιο να γυρεύω,
αφού το φεγγάρι δεν βρήκα,
Μέσα στην αγκαλιά σου χορεύω.
Ήταν ανοιχτή και μπήκα.

Ο ήλιος και αυτός φωτεινός.
Ζέστη πολύ λάμπει ψηλά.
Φαίνεται πραγματικά μικρός
Απλώνει τις ακτίνες του απαλά.

Γλυκά αλλοιώνεται από εκεί.
Χάνεται, φεύγει μακριά,
Άρχισε να πέφτει βροχή.
Χάθηκαν όλα τελικά.

Μήπως να ψάξω για κάτι άλλο;
Κάτι πιο ωραίο, πιο φανταχτερό;
Ίσως για κάποιο όνειρο μεγάλο
ή για κάτι πιο μικρό;

Μα τι νόημα έχουν όλα αυτά
Δεν μπορώ άλλο να κρυφτώ.
Χωρίς εσένα δεν ζω πια
Χωρίς εσένα δε μπορώ.