Κλάψε.
Ξέρω πως θέλεις να κλάψεις.
Η ζωή σου έτσι που κατάντησε.
Λογικό.
Σε κατασπάραξαν όλοι τους.
Μια αγάπη αναζητούσες μόνο.
Καταλαβαίνω.
Δειλοί και ενδιαφέρον κανείς.
Χωρίς καμία αξιοπρέπεια.
Φόβος.
Αυτό νιώθεις κάθε φορά.
Τον σκέφτεσαι και αισθάνεσαι.
Πόνος.
Έτσι ένιωθες όταν σε χτυπούσε.
Οι πληγές σου ανοικτές.
Ακόμα.
Συλλογίζεσαι τις αναμνήσεις.
Τα σπασμένα γυαλιά στο πόδι.
Παντού.
Βρίσκεις τα απωθημένα του.
Βρίσκεις τα πράγματά του.
Πολλά.
Ήταν τα όνειρα.
Ήταν οι λέξεις που έλεγες.
Τίποτα.
Δεν εννοούσες, δεν ήξερες.
Απόλυτα δεμένα και κλειστά.
Ναι.
Κλειστά γιατί εσύ με έκανες να το νιώθω, να μη μπορώ να μιλήσω, να πω, να δω.
Να φορέσω τα ρούχα μου και να δω την αληθινή σου πλευρά που ποτέ δεν μου έδειχνες.
Που ποτέ δεν ήθελες να βλέπω.
YOU ARE READING
Ανθολόγιο ποιημάτων ♡
PoetryΟι σκέψεις μου δεν αποτυπώνονται μόνο στο μυαλό αλλά και σε 5, 10, 20, 200 στίχους. Στίχοι απόλυτα δικοί μου και πηγή έμπνευσης η καθημερινότητα. Οπότε νιώθω ότι θέλω να γράψω, αλλά όχι την συνέχεια κάποιας ιστορίας, τότε αυτό το βιβλίο μου ανοίγει...
