@kutaysevi: @baharguneri Baharcığım biraz abartmıyor musun?
***
"Bahar, gerçekten biraz abartmıyor musun?"
"Neyini abartıyorum be?" Bahar, burnunu çekip çantasından bir peçete çıkardı ve gürültülü bir şekilde sümkürdü. İstemeden güldüğümde gözlerini kısarak bana bakmıştı. "Niye gülüyorsun Kutay? Seninle Hasan Hüseyin'in geğirme yarışı yaptığınız günleri de biliyoruz."
"15 yaşındaydım."
"İnsanlığımı kaybetmemiş olmak benim suçum mu? Ne yapayım duygulandım işte."
"Kanka, alt tarafı 'şey'in birleşik yazıldığı bir pankart gördün. Yıpratma kendini böyle." Hasan Hüseyin, elini Bahar'ın kafasının üzerine koyduğunda Bahar, gözlerini silip yeniden burnunu çekti ve gülümsedi. "Galiba sinirim bozulmuş. Yoksa bu kadar kolay ağlamam, biliyorsunuz."
"Bilmez miyiz?" diye mırıldanıp telefonumu çıkardım ve ekranından saati kontrol ettim. Hasan Hüseyin evime oturmaya gelmişti, yol üstünde kaldığı için Bahar'ı da almıştı ve üçümüz saatlerdir konuşuyorduk. Bu yüzden vaktin nasıl geçtiğini bir türlü anlamamıştım.
"Lan!" diye bağırdığımda ikisi de başını bana çevirmişti. "Ben Beliz'den ayrılmayı unuttum. Bugün de doğum günü. Hasiktir ya."
Bahar gülmeye başladığında ona kaşlarımı kaldırarak bakmıştım. "Kanka kusura bakma ama şu kurduğun cümleyi duysaydın sen de gülerdin."
Hasan Hüseyin ise bambaşka tepki vermişti. "Oğlum senin cebinde akrep mi var? Her seferinde ayrılacağına hediye alsana kıza. Cimri herif."
