Rose ile birlikte eğitim aldığımız kata binmek için asansöre bindik.Galibin ve destek ekibinin sahnenin altından yükselerek Capitol halkının önüne çıkması gibi iğrenç bir gelenek vardı.İlk hazırlık ekibi sonra eskort,stilist,akıl hocası ve sonunda galip.
Bir anda kendimi sahnenin altında,karanlık bir ortamda buldum.Beni yukarı taşıması için eski metal bir plaka yerleştirilmiş.Risse ve hazırlık ekibi kıyafetlerini çıkarıp,yeni kıyafetlerini giyip yerlerini aldılar.Tek başıma kaldım.
Kalabalıktan o kadar müthiş bir uğultu yükseliyorduki.Stres ve korkudan titreyen dizlerimi saklayabilmek için daha uzun olmasını umduğum eteğimi çekiştirdim.Sonra bunun hiçbir işe yaramadığını fark ettim.Bedenim bir yaprak gibi titriyordu.Umarım o sahneye çıkınca heyecanım gider ve titremem de durur.
Sahnenin altındaki rutıbetli ve küflü hava beni boğmaya başladı.Sırtımdan aşağı ter inerken,başımın üstündeki tahtalar sanki üstüme yıkılacak gibi geliyordu.
Bir anda marş sesi kulaklarımı doldurdu.Sonra Caesar Flickerman'ın seyircileri selamladığını duydum.Hazır takımları sunulurken,kalabalıktan müthiş bir alkış yükseldi.Ardından Rose sunuldu.En çok istediği şey!!Umarım eğleniyordur.Risse de çok büyük alkış aldılar.Enboria ve Brutus sahneye çıkınca,neredeyse dört dakika sürecek bir alkış ve tezahürat yağmuru başladı.
Ve işte o an geldi.Plakanın beni yükselttiğini fark edebiliyordum.
Gözlerimi kısmama neden olan parlak ışıklar....Kulaklarımı sağır eden alkışlar ve tezahüratlar....Biraz sonra karşımda Caser'ı gördüm.Yanımda olduğunu yeni fark ettiğim Brutus beni galip koltuğuna yönlendirdi.Koltuk tek kişilik ve oymalıydı.Galip gelen haraç buraya oturup,Oyunlar'ın en önemli anlarını izler.Geçip o rahat koltuğa oturdum.Topuklu ayakkabıları çıkarıp,ayaklarımı altıma topladım.
Caesar Flickerman birkaç espiri daha yaptı.Ardından gösteri zamanı geldi.Program hatırladığım kadarıyla üç saat sürücekti ve tüm Panem'in bu yayını izleme zorunluluğu vardı.Işık karardı ve ekranda mühür belirdi.Kendimi çok kötü hissettim.23 haraçın ölümlerini tekrar izlemek hatta bazılarını benim öldürdüğün gerçeği beni içten içe rahatsız ediyordu.Bu ölümleri bir kere izlemek bence yetti.Kalbim hızlı atmaya başladı,ellerim ve yüzüm terlemeye başladı,içimde kaçma hissi ortaya çıktı.
Birkaç haftayı 3 saate sığdırmak zor olmuş olmalı.
Programın ilk yarım saatlik kısmıtoplama kuraları,Capitol'deki resmi geçit,eğitim ouanları ve mülakatlara ayrılmış.Gösterilen çoğu ölü olduğu için arkadaki müziğin neşeli olması olayı hepten berbat ediyordu.
Arenaya çıkışımızdan sonra,kan banyosuna ayrılan uzun zamanın ardından,ekrana arka arkaya ölümler ve benim görüntülerim yansıdı.Frankla geçirdiğimiz zamanlar,ilk haracı öldürüşüm,Lily ve planını nasıl alt ettimiz....Tüm bu hörüntüşer benim Frank'ın kafasını bedeninden ayırdığım ve adımın galip diye haykırıldığı zaman sonra eriyor.Ağlamışım elime damlayan bir göz yaşıyla kendime geliyorum.Marşın çalmasıyla hepimiz ayağa kalkıyoruz.
Katil adam hemen arkasındaki bir yastığın üzerine yerleştirilmiş tacı taşıyan küçük bir kızla sahneye çıktı.Gözleri nefretle bakıyordu.Tacı yastığın üzerinden alıp bana yaklaştı.Gülümseyerek tacı taktı ve bir şey demeden kenara çekildi.Ardından bunu alkışlar ve tezahüratlar yükseldi.Kolum,sehircileri selamlamaktan ağrımaya başlamıştı.Sonunda Caesar Flickerman izleyicilere iyi geceler diledi ve programı kapattı....
Biraz kısa oldu özğr dilerim ama oylar ve yorumlar çok çok çok azaldı.Bu benim yazma isteğimi azaltıyor.Destekçilerim olduğu zamanlar yazmak daha mutluluk veriyor ama artık olmadığı için okunmayacağını bilerek yazdığım için sıkılıyorum.Lütfen desteğinizi bırakmayın!!Sizi seviyorum❤️❤️
