Odama birkaç parça eşya toplamaya gittim ama alıcak hiç bir şeyim yoktu.Denny'nin kolyesi dışında.Beni ve ekibi simsiyah camlı arabayla Capitol sokaklarından geçirip tren istasyonuna bıraktılar.Tren bizi bekliyordu.Risse'ye veda ettim ve tren harekete geçti.Kapkaranlık tünelden çıkıp gün ışığını görünce Oyunlardan beri ilk kez rahat bir nefes aldım.Çok doyurucu bir akşam yemeği yedikten sonra mülakatların bant yayınını izlemek için televizyonun karşısına geçtik.
Mıntıkaya yaklaşmaya başladıkça evi düşünmeye başladım.Denny'i....Onla tekrar görüşebileceğimiz düşüncesi beni çok heyecanlandırıyordu.Midem yanıyordu.
Üstümü değiştirip bir tişört ile eşofman giydim.Beni başka bir insanmış gibi gösteren ağır makyajı yüzümden kazıyarak çıkardım ve saçımı at kuyruğu yaptım.Lavaabodaki renkgarenk birikintiye baktım.Bu şeyler bana göre değildi.Bu kadar ilgi,bu kadar şatafat,olmadığım gibi davranmak en zoru.Bu şeylerden kurtuluyordum.Eski Lucy geri geliyordu.Yorgun bir gün geçirmiştim.Kendimi yatağa ve uykunun kollarına bıraktım.
Sabah Rose'un o tiz sesiyle uyandım.
"Kalk artık Lucy birazdan mıntıkada olacağız."dedi ve gitti.
Rose'un verdiği ilk iyi haber.Kalktım,elimi yüzümü yıkadım.Saçlarımı ördükten sonra odadan çıktım.Herkes kahvaltı masasındaydı.Onların yanına oturdum.Sessiz bir kahvaltıdan sonra nihayet vakit gelmişti.Tren gitgide mıntıkaya yaklaşıyordu.Yaklaştıkça benimde karnıma giren ağrı artıyordu.Kötü anlamda değil heyecandan olsa gerek.Yolculuğumuz bir saat kadar daha sürdü.Sonunda vardık.
Trenin metal kapısı yavaş yavaş açıldı.Flashlar gözlerimi kısmama neden oluyordu.Dışarısı aynı mülakatlardaki gibi sürekli alkışlayı tezahürat yapan insanlarla doluydu.Trenden dışarı çıktım.Denny'i bulmak umuduyla etrafı taradım.Yoktu...
Nasıl olabilir?Denny o kadar olay yaşadıktan sonra yoktu.Beni görmeye gelmemişti.
Kimsenin sorularına cevap vermeden,Denny'i mıntıkada sapasağlam bulmak umuduyla simsiyah camlı arabaya bindim.Kısa bir yolculuktan sonra mıntıkaya vardık.Her taraf insan kaynıyordu.Hepsi neşeyle ve mutlulukla alkışlayıp duruyorlardı.Bu kadar mutlu olmalarına anlam veremiyorum.Bir sürü insan öldürdüm.Bunların arasında Frank'te var ama hepsi beni tebrik etmek için durduruyorlardı.Ben hepsi küçük zorlama gülümsemelerimden yollayıp Enboria'nın yanına vardım.
Enboria platforma çıkmamı ve insanları selamlamamın gerektiğini söyledi,saçma bir gelenek.Sonra beni hafifçe sahneye itti.
Neredeyse bir saattir el sallamaktan ellerimi hissetmemeye başladım.Sonunda başkan sahneye çıktı ve kısa bir konuşma yaptı.Sonra kalabalık yavaş yavaş dağılmaya başladı.
Yine kimseyi önemsemeden Denny'nin evine koşarak,kalabalığı yararak ilerledim.Onu evde bulmak umuduyla kapıyı sert vura vura kapısını çaldım.Heyecanlıydım bir an önce onu görmek istiyordum.Kapıyı Clove korktuğunu belli eden yüz ifadesiyle açtı.Beni gördüğünde yüzünü koca bir gülümseme belirdi.
"Merhaba Clove."dedim.
"Merhaba Lucy.Galibimizi evimizde ağırlamak büyük bir şereftir."dedi.İkimizde gülmeye başladık.O kadar acı yaşayıp gülebilmemiz büyük bir başarı.
"Denny evde mi?"dedim.
"Bunun içi geldiğini anlamalıydım.Denny evde.Odasında yatıyor."dedi
"O iyi değil mi?Yani ona bir şey olmadı."dedim.Onun cevap vermesine izin vermeden içeriye daldım,üst kata yöneldim.Odasının kapısı kapalıydı.Üstündeki boyaları dökülmüş,camı kırık kapıyı açarken kapıdan acı bir gıcırtı yükseldi.
Onu gördüm.Yatağında yattmış.Her tarafı yırtık,eski yorganı üzerine çekmiş,tir tir titriyordu.Yavaşça kapıdan içeriye girdim.Yanında ahşap tabureye oturdum.Uyuyordu,uyuyunca herkes gibi masum ve genç duruyordu.Onunla tanıştığım zamanki Denny duruyordu sanki karşımda.Yanağından damla damla ter damlıyordu.Elimi anlına götürdüm.Yanıyordu.
"Denny,sözümü tuttum burdayım.Bir daha hiç gitmiycem.dedim ve ona daha çok sokuldum.
Konuşmaya çalıştı ama onu durdurdum.
"Sakın.Yorma kendini.Dinlen.Hep burdayım.Sabahları yine benden kurtulamıyacaksın."dedim ve kalkmak içi yeltendim.
"Gitme,lütfen"dedi ve beni kendi yanına çekti.Beni terli ve kaslı kollarıyla sıkıca sardı,hiç bırakmıycakmış gibi...
Çok çok çok özür dilerim.Çok kötü bir bölüm oldu.Uzun zamandır bölüm yayınlamadıpım için de özür dilerim.Bu aralar zor zamanlarımdayım.Liseye alışmaya çalışıyorum.Notları yerlerde uzun ara vermemin bir sebebide bu.Tekrar çok özür dilerim.Bu bölüm geçiş bölümüydü.Bu bölümden sonra galipler turunu yazmayı planlıyorum.Eğer sizin de fikirleriniz varsa.Özelden mesaj atabilirsiniz,yorum olarak yazabilirsiniz.Seve seve cevaplarım.Tekrar özğr dilerim.Siz çok seviyorum :) ❤️
