ACI

BÖLÜM5

NOT:Okuyucu sayısı gittikçe artıyor ama votelarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin.

Kağıdı aldığım gibi attım kendimi dışarıya. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Daha önce hissetmediğim duyguydu bu. Bir şey olmuştu ne bilmiyorum ama resmen içimden gelmişti. İlk defa aklımı değil , kalbimi dinliyordum. Parkın girişine kadar geldim derin bir nefes alıp girdim içeriye. Üşüyordum bir yandan yaz ayındaydık ama bugün madde almadığım için titreme gelmişti . Daha kötüleşmek istemiyordum. Bu arada dua ettim demek isterdim ama hiç yazmadığımı farkettiğim bir konu var. Dinlere inanmıyordum. Bir ara satanist olmuştum ama orada da bir boka yaramayınca kendi isteğimle çıkıp deist olmaya karar vermiştim. Başta çıkmamam için aşırı baskı ve dayak yesem de alışmıştım dayağa pek sorun olmamıştı. Neyse devam edelim.Karşıdan gördü beni koşarak geldi yanıma direk elimi tuttu sımsıkı. Normalde elimi çeker bağırarak kaçardım böyle zamanlarda ama içimden gitmek gelmiyordu ilk defa. Ellerim buz gibi olmuştu. " üşüyorsun sen" dedi. Bir banka oturduk. Normal erkeklerin yaptığı üstündekini çıkarıp vermek olur doğal olarak yabani biri olsam da bunu biliyordum ben en azından ama o bilmiyormuş belli ki. Ben hırkasını vermesini beklerken hırkasını açtı ve sımsıkı sarıldı. Öylece oturduk orda. Ben kendime inanamıyordum bir şeyler olmuştu ama kafamı kaldırıp yüzüne bakamıyordum. Bu arada ben 1.68 o ise 1.88 olduğu için arada baya bir boy farkı vardı doğal olarak kafamı boynum koparcasına kaldırıp bakmam gerekiyordu. Aslında çok kolay bir şey olsa da bana o kadar zor geliyordu ki . Neyse dedim nefes aldım ve kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Yüzü o kadar güzeldi ki. Sakaldan nefret eden ben onda görünce hayran kalmıştım. Yüzünün her yerini inceledim uzun uzun. Sonra istemsiz elim yüzüne gitti. Yanaklarına dokundum gerçek mi bu diye. Hayran kalmıştım ilk defa birine bu kadar yakından bakıyordum. Ama bunu ona söyleyemezdim kimseye söylemediğim gibi. Tam o sırada ağzını açtı tam konuşacaktı ki susturdum . İstemedim çünkü ne denir bilmiyordum.O da üstelemedi zaten ben susturunca daha sıkı sarıldı. Resmen mayışmışım orda gözlerimi yumdum sıkıca belki rüyadır diye. En son açtığımda odamdaydım. Şaşkın şaşkın kafamı kaldırdım etrafa bakındım burası benim odam. O an hayatım sövmediğim kadar sövdüm. Bu rüyaydı ama o kadar gerçekçiydi ki. Zaten normal ne zaman mutlu oldum adam gibi de şimdi mutlu olacaktım ki. Parmak uçlarıma basıp koşarak aşağıya indim "Serpil" diye bağırdım. Gördü beni geldi yanıma " sonunda uykucu güzel uyandı çok beklettin arkadaşını" dedi. Ne arkadaşı ya diye düşünürken bir baktım ki karşımda Emir oturuyor. Ne olduğunu anlamadım yavaş yavaş yanına gittim oturdum yanına. Başladı konuşmaya " yanımda uyuyakaldın ne yapacağımı bilemedim seslendim ama uyanmadın soğuktu hasta olmanı istemedim eve getirdim seni" o kadar şaşkındım ki bir şey diyemedim teşekkür ettim sadece. Ben rüya sanmıştım ama gerçekmiş. Eve kadar taşımış beni. Sonra " saat geç oldu ben artık gitsem iyi olacak haberleşiriz" dedi ve gitti. Ben hala şoktaydım. Aramızda ne vardı bilmiyordum ama bana iyi gelmişti sanki. Hayatımda hiç mutlu olmadığım kadar mutlu oldum. Zaten o zamanlar bir elin parmaklarını da geçmezdi ya neyse. O sıra mesaj geldi telefonuma "Uykucu nasılsın? Kafan yerine geldiyse müthiş bir haberim var yarın balık tutmaya gidiyoruz öğlen hazır ol seni almaya gelicem" yüzümde salak bir gülümseme oluştu. Beklemesin istedim "O zaman yarın görüşürüz" yazdım. Ama o kadar mutluydum ki o gün sabaha kadar uyuyamadım ..