ACI

BÖLÜM 7

NOT: DEVAMINI YAZMAYACAKTIM GERÇEK ANLAMDA BENDE KALMASINI İSTEMİŞTİM ASLINDA AMA AZ ÖNCE İNCİR REÇELİ'Nİ İZLEDİM.HAYATIMDA İLK DEFA ROMANTİK BİR FİLM İZLEMİŞTİM Kİ  GENELDE İZLEMEM ÇÜNKÜ AKLIMA YAŞADIKLARIM GELİR. İZLEYENLER BİLİR ADAM DA YAZIYORDU VE DEVAM ETMEYE KARAR VERDİM.VOTELAR VE YORUMLAR BENİM İÇİN ÇOOK ÖNEMLİ UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

Kapının orda kalakalmıştım.Çok uzun zamandır görmüyordum babamı.En son gördüğümde kızıyla parkta oynuyorlardı.Elimde şeker vardı.Yere bırakıp ağlayarak kaçmıştım.Beni görmüştü ama yanıma gelmemişti bile.Yani çook uzun zaman oldu.Elim kapının kolunda titriyordu.Emir koşarak geldi yanıma. "Açsana , kim o ? Hadi bekletme" diye söyleniyordu ama duymuyordum bile.Gözümden bir damla yaş aktı.Hemen sarıldı bana sımsıkı,çekti kendine koltuğa oturttu.Kalktı kapıya gitti.Açtı kapıyı.Sesler geliyordu ama kulaklarım çınlıyor hiçbir şey duymuyordum.Babam geldi yanıma oturdu.Elimi avcunun içine aldı.Hemen elimi çektim.Sarılmak istedi ittim,kalktım ve koşarak kendimi banyoya kilitledim.Canım yanıyordu sadece.O kadar çok ağladım ki yüzüm gözüm kaymıştı.Sonra bağırışmalar geldi içeriden.En son kapının sesini duydum.Sonra Emir geldi kapının önüne.Kapıyı çaldı."Baban gitti açar mısın kapıyı." diye.Duyuyor ama cevap veremiyordum.Titriyordum sadece.O ise durmadan kapıyı yumrukluyor yalvarıyordu.Kulaklarım zonkluyordu.Babam hep hayatımın içine sıçan kişi olmuştu.Hep hayatımı mahveden kişi.Tam her şey yoluna giriyor,beni gerçekten bırakmayacak biri giriyor hayatıma.Çok mutluyken yine saklandığım delikte buluyor sıçıyordu her şeyin içine.Öylesine ağlıyordum ki artık gözyaşı kalmamıştı.Hani hepimiz yaşarız ya,ağlarsın ağlarsın durmaksızın sonra bir şey olur.Acımaz artık canın,gözyaşın bitmiştir.Kalmaz çünkü artık.Bastırırsın hislerini orada kapalı bir kutuda saklar anahtarını da gömersin bir daha bulamamak için ama sonra bir şey olur açılır o kutu.Hislerin çıkar uzun zamanlar içinde biriktirdiğin,kendinden bile sakladığın.Birikmiştir orda daha çok yakar canını.Tam da böyleydim işte.Sonra bir gürültü geldi yerimden sıçradım.Kapı açıldı.Emir içeriye koştu.Klozetin yanına oturmuş kafamı da dizlerimin arasına sıkıştırmışım.Geldi oturdu yanıma sımsıkı sarıldı bana.O an bitti gitti her şey.Saklandığım düştüğüm çukurdan o kurtardı sanki beni.Ben böyle hislerini hep uçlarda yaşayan biriyimdir.Öyleydi bu da ilk ve son olacaktı.İnanıyordum.Sonum olacaktı.Öylece kaldık dizine oturup kafamı göğsüne gömmüştüm.Beraber ağlamıştık.Saatlerce oturduk orada.Söz verdik birbirimize.Bir daha ağlamayacaktık.Birbirimizden başka kimsemiz yoktu artık.En değerlim olmuştu.Korkmuyordum onu kaybetmekten kaybetmeyecektim çünkü biliyordum.Ama bir ağırlık çökmüştü üstüme yük.Çok ağlayınca hissedersiniz ya böyle göz kapaklarınız ağırlaşır sanki dünyanın bütün yükü oradadır.İşte öyleydim.Kucakladı beni koltuğa yatırdı.O da yanıma yattı.Öylece uyuduk orada.Uyandığımda yanımda yoktu çok korktum başta.Sonra sesler geliyordu içeriden.Kalktım bakmaya kahvaltıyı hazırlamış öylece 32 dişiyle gülümsüyor bana.O değil de biz uyurken saat akşam yediydi,uyandım saat öğlen 12. Ölü gibi uyumuşum ben anlaşılan.Oturduk kahvaltı yaptık.Sonra beraber sinemaya gidelim dedik.Ama hep romantik filmler vardı.İkimiz de sevmediğimiz için kalktık gittik sahile oturalım dedik.Oturduk bir ağacın altına.Dizlerinin üstüne oturtur hep beni.Yine aynı şekilde oturdum sımsıkı sarıldım ona.Sakallarıyla oynadım.Her zerresini ezberlemiştim.Resmen ben o olmuşum,ona karışmışım fark ettim.Aynaya bakınca bile onu görüyordum sanki.Öylece 4 saat hiç konuşmadan oturduk orada.Sonra başımı kaldırdım ne yapıyor diye bakmak için.O da bana bakıyormuş.Eğildi öptü beni.Ne yapacağımı bilemesem de çekmedim kendimi.Gerçekten seviyordum onu.