ACI

BÖLÜM 3

Evet beni en can alıcı yerinden vurmuştu . Şu zamana kadar insan yüzü görmediğim her gün odama tıkılıp durmadan Duman dinlerdim ve herkes gibi ben de gitmeyi hep istemişimdir ama bu çocuğu tanımıyordum bile üstelik hiç de sevmemiştim tamam çok yakışıklı olabilir çok hoşlanmış da olabilirim ama sevemedim işte bana yaklaşmaya çalışan herkese yaptığım gibi ondan da uzak duruyordum. Bir yandan deli gibi o konsere gitmek istiyor bir yandan da kaçıp kurtulmak istiyordum. Hayatımda hep kontrollü olmak istemişimdir , hep ben ne istersem öyle olmalı, kendimi kaptırmamalıyım demişimdir ama sonuç hep vasat. Kimsem yok diye diye kimsesiz kalmışım ben onu farkettim. Düşündüm düşündüm bence ben bu konsere gitmeliyim dedim. Çocuk için değil en azından havam değişir, hayallerimden birini gerçekleştirmiş olurum. Zaten ben hayal kurmayı beceremem. Hiç beceremedim de şu ana kadar. En büyük hayalim hep babamla parka gidip orda beraber kaymaktı. Hep böyle küçük şeyler hayal ettim ama hep çok gördüler bana. Bir kerelik de hiçbir şeyi düşünmeden akışına bırakmak istedim. O gün öğlene kadar uyumuşum. Kalktım kahvaltı yaptım. Televizyon falan izledim. Emir belki mesaj atar diye düşündüm ama yok. Ne arıyor dünden beri ne soruyor. Gerçi nasıl yapsın çocuk ağzına sıçtım orda. Böyle deyince acaba ayıp mı olur gidip bileti geri mi versem diye düşündüm. Sonra da saçma olur çağırmış o kadar git bari dedim kendi kendime. Bütün gün evde oturdum ve yavaş yavaş saat geliyordu. Deri bir tayt giyip üstüne siyah bluz ve deri ceket giydim. Siyah çivili botlarmıı giyip siyah çantamı alıp çıktım. Giderken o kadar şey yaptı çocuk elim boş gitmek istemedim. 2 tane albüm alıp çıktım yola.Konser alanına geldim. Baktım baktım Emir'i göremedim neyse dedim daldım içeriye. Yarım saat bekledikten sonra sonunda sahneye çıktılar. Herkes bağırarak şarkı söylüyor baya eğlenceli bir ortam var. 1 saat falan geçti. Kafamı sağa bir çevirdim Emir bir kızla dans ediyor sırnaşık sırnaşık. Tabi ben iptal,ben şok, ben wefad. Pezevenge de bak sen hem beni çağırıyor sevgilisini getirmiş yapış yapış dans ediyorlar. Kendime hep bir şey hissetmiyorsun bu çocuğa desem de demek ki varmış bir şeyler ki çükünü kesip eline vermek , yüzünün derilerini tırnaklarımla yırtıp kolonya dökmek istedim. Gidip dövmek istedim gerçekten alıp çantamı kafasına fırlatmak tam gidiyordum ki o sırada Emir döndü ve beni gördü. Hiçbir şey demedim öylece bırakıp koşarak çıktım dışarıya. İstemsiz ağlamaya başladım hüngür hüngür ağlıyorum bir yandan da deli gibi koşuyorum. Arkamdan biri yetişti kolumu tuttu, ben bakmıyorum tabi arkama hala koşmaya çalışıyorum. Sonra iyice yaklaştı sarıldı kaçmamam için ama ben bağırıyorum " ne yapıyorsun amk taşaksızı bırak gidicem nefret ediyorum senden ayıp olmasın diye gelmiştim madem çağıracaktın o kız kimdi" diye. İyice sıkıyordu koşmamam için ama canım yanmaya başlamıştı " yeter rahat bırak beni canım yanıyor" diye bağırınca yavaş yavaş bıraktı. Tam konuşacaktı ki ben bağırmaya başladım. "Allah cezanı versin nerden çıktın karşıma" diyecektim ki ne olduğumu anlamadan öptü beni geri kaçıyorum bırakmıyor. O kadar sinirlendim ki ağzının içine tükürüverdim. O şokla bir şey yapamadı tabi ben de albümleri kafasına fırlatıp koşarak gittim bir taksiye bindim eve gitmek istiyordum sadece. İlk defa hayatımla ilgili bir şeyler yoluna girecek derken yine batırmıştım ağlaya ağlaya eve doğru gittim eve zor attım kendimi. Kuzenim şaşırdı tabi ne oldu diye sorsa da cevap vermedim odaya kapandım. Emir bir yandan telefonumu arıyor bir yandan mesaj atıyordu. Kapattım telefonumu öylece yattım. Ağlaya ağlaya uyumuşum o gün. Sabah kalktım telefonumu yine açmadım. 4 gün ne dışarıya çıktım ne telefonumu açtım. Sadece uyuyor , televizyon izliyordum. Saç baş dağılmış tabi yine üstümde pijamalar bütün günüm öyle geçiyordu. 4 günün sonunda bir sabah yine kalktım kahvaltı yaptım kuzenim işe gitmişti. Bir ses, kapı çalıyordu. Çalar çalar gider dedim bakmadım ama ısrarla çalmaya devam ediyordun kapı. Söve söve kalktım delikten baktım karşımda Emir öylece duruyordu...