"M-Magandang gabi Esteban.." napalunok ako ng lumapit siya sakin dahilan para tuluyan ko ng makita ang mukha niya, agad kong naamoy ang halimuyak niya.. mag kaiba siya ng kapatid niya.
Tinitigan niya lang ako.. "W-Wala kana bang sakit?" Bakit kaba kinakabahan Celestine!
Nakagat ko ang labi ko dahil baka marinig niya ang mabilis na pag tibok ng puso ko..
"Wala na. Ikaw kamusta?"
"A-Ayos lang"
"Mukha nga. Ang saya mong kasama si Spencer"
"M-Mabait si Spencer"
"Sa sobrang bait kailangan ka pang halikan?"
"H-Hindi ko din naman inaakalang hahalikan niya--"
"Wala ako paki. Matulog kan Miss Williams." Nang lagpasan niya ako ay parang nakaramdam ako ng paunti untig dumudurog sa puso ko..
Wala siyang paki..
Nakaramdam ako ng panlulumo ng pag pasok ko sa kwarto ko.. hindi ko alam ang dahilan pero naramdaman ko nalang ang pag landas ng luha sa mga mata ko.. yinakap ko ang sarili at pilit na pinapapakalma ngunit..
Andaming pumapasok sa isip ko, may mali bakong ginawa? Minsan nalang akong maging masaya muli ganito pa ang nangyari.. bodyguard ko lang siya at wala siyang paki sakin
Tama si Spencer walang gusto sakin si Esteban
Napahawak ako sa puso ko dahil parang unti unti itong pinipiga, napalingon ako sa sa salamin ko at nakita ko dun ang reflection ko kung saan magang maga na ang mga mata ko..
Sinabunutan ko ang buhok ko at mas lalong naiyak..
I need pain.. agad akong napapikit at hinalughog ang cabinet ko at wala akong mahanap, mas lalo akong nanghina at nasaktan..
Help me please.. kung ano anong pumasok sa utak ko.. "K-Kill me.. please" iyak ako ng iyak at hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako
~
Nag bihis ako at bumaba, nakita ko si Spencer na nakangiti sakin pero tulad ng dati ay hindi ko siya nginitian at hindi na nag abalang kausapin siya.
"Celestine" hindi ko siya inimik at pinikit ang mga mata ko.
Lumipas ang oras na tulad nanaman ako ng dati, pakiramdam ko hindi nako makakatas sa ganitong sistema. Yung tipong wala akong gana, parang nabubuhay nalang ako para mag aral. Saktan. Gawing alipin. Nangangapa ako kung ano bang dapat kong maramdaman.
Masyadong magulo. Dinilat ko ang mga mata ko ng makitang nasa school na kami.
"Celestine." Binuksan ko ang pintuan at akmang mag lalakad na paalis ng tinignan niya ako at hawakan ang kamay ko "Are you okay?"
"Oo." Tinignan ko siya at kita ko na nag tataka siya
"Celestine hindi ka okay--"
"Alam mo pala tas tinanong mopa?" Agad ko siyang linampasan
Lumipas ang oras at hindi na ako nag lunch "Celestine Williams." Napalingon ako sa mga babae.
Nagulat ako ng itulak nila ako at buhusan ng napaka lamig na tubig..
"Malandi. Pati banaman si Spencer eh gusto mo!" Nakaramdam ako ng malakas na sampal. At hindi ko manlang naramdaman ang sakit nun.
I'm back.. to my old self..
~
Hello. So sinulat ko ang part nato hindi dahil sa gusto kong saktan ang sarili niyo, gusto kolang ipakita dito na may mga oras talaga na akala mo okay kana. Ayos kana uli. Tas biglang may simpleng bagay na iisip isipin mo hanggang sa maiyak kana and mag overthink. Ang malala ay gusto mo pang saktan ang sarili mo. Dahil reactors at readers ko kayo may paki ako sainyo, alam ko na minsan talaga na dumadating tayo sa punto na parang. Ikaw nalang mag isa, yung mga araw na wala kanang gana mabuhay at ayos lang sayong masaktan. Pero dadating din ang araw na magiging ayos ang lahat sasaya ka, yes may mga araw na magiging malungkot ka parin kase it's part of life naman. Pero you have to be strong at labanan ang lungkot na yun. This story is not all about falling in love, it's about knowing your self worth, loving yourself before loving someone else. Anyways masyado natong mahaba, you're strong, brave and I know it may be tough pero kakayanin mo yan :)) feel free to message me whenever you feel like it i'll be glad to listen to your rants and be your human diary. Pray, listen to worship songs promise it works. Okayy Iowa is out
