Nakatiitg ako kay Esteban and he's obviously avoiding me. Dahil bato dun sa halik na nangyari kagabi?
Damn it! Did I do something wrong??
"Esteban." Usal ko sa pangalan niya habang nag luluto siya, hindi niya manlang ako liningon.
"Hmm?" Huminga ako ng malalim at bumagsak ang balikat ko
Hindi ko alam kung dapat bakong magalit, mainis? Bago ako sa pakiramdam na ganto.. na.. ayokong nagagalit sakin si Esteban oh iniiwasan manlang dahil pakiramdam ko..
Napaka walang kwenta kong tao sakanya kaya napak daling gawin sakanya nun yun. Hindi ko alam pero, lagi nalang niya akong sinasaktan. Lagi nalang akong nasasaktan
Siguro nga nag assume lang ako sa halik na yun, kahit man sinabi niya ang salitang "gusto kita" sapat ba ito para mahalin niya ako bilang ako? Masyado akong sira, masyado akong.. mahirap intindihin.
Ramdam ko na ang pamamasa ng mga mata ko dahil narin sa pag iisip ng kung ano ano, ayoko kay Esteban. Ayoko ang pakiramdam na pinaparamdam niya sakin
Siya ng dahilan kung bakit naiyak ako sa mga simpleng bagay habang noon ay wala akong nararamdaman, nasasaktan ngunit ayos lang. Hindi tulad ngayon, sobrang sakit.. kahit man hindi physical tulad nila mama ay tagos sa puso at utak ko ang mga sinasabi niya.
Paano kung gusto niya lang ako bilang kaibigan at hindi bilang kasintahan?
Nakatitig parin ako kay Esteban. Huminga ako ng malalim "Greyson I mean, hindi moko kailangan pag lutuan. Hindi na kita bodyguard simula ngayon" at simula ngayon ilalayo na kita sakin, masyadong malakas ang apekto mo sakin. Masyado akong nasasaktan sa mga simpleng bagay na ginagawa mo at..
Ayoko nun.
"Miss--"
"Stop calling me miss or.. Celestine, just call me Williams" agad ko siyang tinalikuran at pumasok sa kwarto.
I know na masyadong impulsive ang desisyon nayun pero maski ako alam ko sa sarili ko na labag sa nararamdaman ko ang lahat nang ginagawa ko. Pero, sa kinabubuti ko naman to hindi ba?
Huminga ako ng malalim at umupo sa kama, nakatulala sa kung saan at hindi ko namalayan na naluluha na pala ako.
~
Lumipas ang mga araw sa pag avoid ko kay Greyson, ganun nadin kay Spencer, ayoko ng kahit anong pangyayari sa pamilya nila.
At.. "Spencer."
"Hmm?" Malambing ang tono ng boses nito
"A-Ayoko ng ikasal sayo.." bulong ko at rinig ko ang tawa niya
"Naalala moba ang pinag usapan natin?" Ngisi niyang sabi at hinawakan ang mukha ko "Hindi pwedeng ayaw mo na, ay ayaw mo na."
Ramdam ko na hinigpitan niya ang hawak sa braso ko dahilan para makaramdam ako ng sakit ngunit hindi nako nag react pa.
I guess Greyson makes me vulnerable.
Huminga nalang ako ng malalim "Ah.. hindi naman kasalanan ng magulang ko ang pag ka sunog ng bahay niyo hindi ba?" Kita ko ang gulat sa mga mata niya "baka gusto mong higpitan pa ang hawak para masindak ako?" Tanong kong muli at huminga ng malalim "Pero mas mabuti siguro kung umalis nako, may klase pako. Baka kidnapin mo nanaman ako?" Kumaway ako sakanya at kita ko na nakatitig si Greyson sa di kalayuan pero mukhang ni isa dun ay wala siyang narinig
Hard guess, wala pakong enough na impormasyon para sabihin yun. Alam ko na gahaman ang magulang ko pero hindi naman siguro aabot sa punto kung saan makakapatay na sila ng tao-- or. Mabye he's the reason why his mother died? Pero bakit niya sisihin si papa at mama dahil lang dun?
Huminga ako ng malalim at hinawakan ang noo ko at bahagyang hinilot ito
"Hey" there he is. Jessie Crampton
"Hey" I avoided eye contact it was way to awkward looking back at his eyes "So uhm, masakit ulo mo?"
"Yeah, kinda. From thinking too much" I whispered but probably enough for him to hear.
"Coffee?" Liningon ko siya at ngumiti, tinangap ko ang kapeng binigay niya sakin at akmang iinomin ito ng may agad nitong kumuha sa kamay ko
"Grey" nakangiting sabi ni Jessie, at liningon ko ang babae na kasama ni Greyson.
"Wag mong inumin yan" matalim ang titig niya kay Jessie at huminga ako ng malalim
"Ano bang paki mo?" Inis kong sabi.
"Greyyy, umalis na tayo" naka pout na sabi ng babaeng kasama niya.
"Ikaw nalang siguro Clarie, may kakausapin pako"
"Grey!" Inis na sabi ni Clarie "Sino bayan para hindi moko pansinin!" Inis nitong singhal at hinila nalang ni Greyson ang kamay ko, si Clarie ay nag sisigaw sa inis
"Greyson, kasama mo yung tao tas iiwan mo?" Pilit kong pinigilan ang sarili ko na mainis
"Wag mo ng kakausapin si Jessie"
"Wow, okay na okay ka dati kay Jessie ah"
"Pero hindi siya ang Jessie na inaakala mo! Pano pag sinaktan ka niya, or may pampatulog to? Tapos kausap mopa si Spencer--"
"Stop. Ano bang paki mo? Kung kausap ko si Spencer eh ikakasal kami--"
"That's not happening." Mariin nitong sabi at tumawa nalang ako
"It is--"
"You broke it off with him kanina diba? Galit na galit siya kanina." Bulong nito "Bakit? Ano bang nangyari okay naman tayo ha?"
"Madaming nangyayari sa buhay natin. Saunders"
Nakatitig lang siya sakin "How about the kiss we shared? Yung pag amin ko wala ba lahat yun sayo?" Parang desperado niyang usal
"Wala. Dapat ba meron?" Ngumiti siya at tumango tango
"Okay, you're right." Agad siyang tumalikod at linayuan ako, ramdam ko ang pag piga sa puso ko ng makitang sumama siyang muli kay Clarie.
Eto.. eto yung sinasabi ko, masyado akong mahina pag dating sakanya at.. ayoko ng ganun.
~
Yakap yakap ko ang sarili ko habang nakatitig sa kawalan. Instead of going home, I ran to the beach. Ayoko munang kumausap sa kahit kanino, gusto kolang.. ng mag isa ako.
Tinignan ko ang telepono ko at may missed calls dun, Spencer, Greyson, at ang nakakagulat. Kay mama. Huminga ako ng malalim at tinapon ang cellphone ko sa dagat.
Clarie huh? She's pretty. Prettier than me I guess. Huminga ako ng malalim at tinignan ang alon ng tubig.
Siguro pag kauwi ko ay sisinghalan o sasaktan nanaman ako ni mama. Ramdam ko ang pag kalam ng sikmura ko dahil narin sa hindi pako nakain simula kaganina
Nag cutting pako dahil ayokong makita si Spencer. Siguradong mag wawala siya pag nalaman na hula lang ang sinabi ko.
Ganun ba siya ka desperado sa pag mamahal ko? Natawa ako.
Kung tutuusin mo parehas lang kami ni Spencer, desperado sa pag mamahal sa taong mahal niya, ang pinag kaiba nga lang ay. Hindi ko pinipilit ang sarili ko kay Greyson hindi tulad ni Spencer.
Tinaas ko ang sleeves ko at nakita ang pamamaga nun, dahil narin sa mga pananakit ni mama at pag pisil pa ni Spencer dun. Kahit man nakapag usap kami ni mama ay bumalik parin siya sa dati..
Siguro nga may mga bagay talaga na mahirap baguhin, mga bagay na kahit anong pilit mong tanggalin ay babalik parin. Siguro masyado siyang nasaktan kaya naging ganyan ang pananaw niya, na ginagamit niya ang pagiging matapang niya para hindi ito mammapansin ng iba
Kung meron lang sanang nag bigay pansin at alaga kay mama, minahal siya bilang siya, inintidi ang napaka lungkot niyang buhay-- or mabye there's still a chance, mabye my mother needs me, my mother needs to know how much I love and care for her and mabye everything will change between us, between our relationship.. and mabye she'll take care of my like a daughter and act like a mother to me?
~
Note: tagal kong di nag update sorryyy mental block lang talaga, it feels good to be back lol, baka matagaln uli next ud heh stay tuned nalanggg
