Acımasız

Tuhaf bir baş dönmesiyle uyandım.Beyaz tavanlar, beyaz duvarlar ve bu koku evimde olmadığımı anlamama yetmişti.Kapı açılınca nefesimi tuttum.Gelen babamdı.Uzun boylu, takım elbiseli, siyah kirli sakallarının arasına beyaz karışmış güvenilir adam.Tek güvencem ve tek sahip oluğum insan.

"Neden burdayım?"

Babam yatağın kenarına oturup nazikçe elimi tuttu."Gerçekten birşey hatırla mıyor musun?"

Başımı iki yana salladım."Yarışmaya ne oldu?En son jüri karşısına çıkmıştık.Sonuçların açıklandığını hatırlamıyorum.Ve şimdi burdayım."

Babam hüzünlü bir gülümsemeyle başını salladı."Senden kaçar mı hiç?Tabiki kazandın."

Kazandıysak niye bu kadar üzgün bu adam?Ve ben niye bu hastane odasındayım?Kafamda biriken soruları tek tek babama sorup sıkboğaz etmek istemiyordum ama öğrenmem gerekliydi.

"Yarışma bitiminde küçük bir kaza geçirdin.Arabayla bir kaza yaptın ve şimdi iyisin."

Kaza anını hatırlanmıyordum.Yada yarışmadan sonra arabaya bindiğimi.Başımı iki yana salladım."Hayır hayır.Yani ben hiç bir şey hatırla-"

"Masal!"

Odayı boğuk bir çığlık kapladı ve babamla kapıya döndük.Kapıda en sevdiğim diğer iki insan kardeşim kadar sevdiğim arkadaşlarım Tutku ve Evren duruyordu.Evren koşarak üzerime atladı.Btkin ve perişan görünüyordu.Tutku'nun ise ondan aşağı kalır yanı yoktu.İkisinin de ağlamaktan gözleri kızarmıştı.

"Delirdiniz mi be?Bu ne sevgi gösterisi?Sakın ağladım demeyin."

İkisini de terslememe rağmen sıkıca sarıldım.Sanki uzun zamandır ilk defa görüyordum onları.İçimde tuhaf bir his vardı.Korku.Hayır daha başka.Çözemediğim bir düğüm sanki tüm bedenimi kaplamıştı.

"Çok korkuttun bizi deli."

Tutku'nun sert tepsine aldırış etmeden başımı salladım.

"Biraz endişelin be.En yakın arkadaşınız ölüyordu burda."

"Ödümüzü koparttın zaten."

Evren komik bir şekilde kolumu dürtükleyince hepimiz güldük.Onlara sarılmak için doğruldum fakat her yerim acı içinde yanmaya başlayınca geri yatmak zorunda kaldım.Popom uyuşmuştu.Sanki uzun zamandır yatıyor gibiydim.

"Yarışma süperdi ama dimi?"

Evren kaşlarını çattı."Hangi yarışma?"

"Nasıl hangi yarışma?Dün akşamki işte."

"Masal dün akşam-"Tutuku sözünü bitirmeden babam araya girdi ve arkadaşlarımı kollarından tutup kapıya sürükledi.

"Bebeğim yarışma biteli bir hafta oluyor.Bir haftadır hastanedesin.Arkadaşlarının görüşme saati burda sona erdi.Yarın yine gelirsiniz kızlar."

Son sözleri uzaklaştı uzaklaştı ve ses yerini bir kapı çarpmasına bıraktı.Demek ki popomun uyuşma sebebi bir haftadır hastanede olmamdı.Dans temposunu tutturmam biraz zaman alacaktı sanırım.