•Hermosa •

Do you know

Μελίνας POV

Ένας ανεπαίσθητος ήχος του ρολογιού με ξυπνάει και ανοίγω σιγά τα μάτια μου,νομίζω ότι το φως του ηλίου που μπαίνει μέσα από το παράθυρο μου προκαλεί πονοκέφαλο , πόσο ήπια xθες αφού το κεφάλι μου το νιώθω δέκα φόρες πιο βαρύ, ο κάθε ήχος που ακούγεται αντηχεί στο κεφάλι μου σαν κουδούνισμα.

Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει εχθές το βράδυ, αφού σηκώνομαι καταφέρνω με δυσκολία να σπρώξω τον σωρό από τα μαξιλάρια , αφού μετακινώ το πάπλωμα από πάνω μου , παρατηρώ ότι εχθές κοιμήθηκα με τα ρούχα μου , πως άλλαξα αφού κοιμήθηκα με τα χθεσινά ρούχα και στον καναπέ άλλα εξερευνω γύρω μου ότι είμαι στο δωμάτιο ξενών του σπιτιού της άλικης , άρα με άλλαξε ο Χαβιέρ και με κοίμισε στο δωμάτιό του .

Με νευρά πετάγομαι στον αέρα και τρέχω προς το σαλόνι μήπως είναι εκεί , έχεις μπλέξει πολύ άσχημα μονολογούσα από μέσα μου.

« Xavier» φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ , μόλις τον δω θα του δώσω ένα χαστούκι να είναι όλο δικό του , πως μπόρεσε να με εκμεταλλευτεί μεθυσμένη και ανήμπορη. Ψάχνω μέσα στο σπίτι άλλα δεν είναι πουθενά , βλέπω από το την τζαμαρία μια σκιά , νομίζω είναι εκείνος, αφού παίρνω μια τεράστια ρουφηξιά οξυγόνου με τσαμπουκά βγαίνω στο μπαλκόνι ,

«άκου να σου πω ηλ..» δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω και μου κόβεται η μιλιά , τον παρατηρώ από πάνω μέχρι κάτω , είναι χωρίς μπλούζα και βλέπω και την παραμικρή λεπτομέρεια πάνω του , έχει τατουάζ παντού , όταν τον είδα γυμνό δεν είχα παρατηρήσει τα τατουάζ του , άλλα κοίταζα , είναι περίεργο σαν ένα πρόσωπο να βγάζει την γλωσσά και φτάνει μέχρι το λαιμό του , φοράει ένα μαύρο αθλητικό σορτσάκι και έχει άνοιγμα στο πλάι , το σώμα του είναι παραπάνω από γυμνασμένο , άγαλμα και ο τρόπος που κάθεται όταν καπνίζει το τσιγάρο του , φαίνονται τα τεράστια ποντίκια που έχει και εξερευνω κάτι να αντανακλά στο στήθος του , συγκεκριμένα στις ρόγες του , είναι σκουλαρίκι;

Γίνεται αυτός ο άνθρωπος να είναι πιο σέξι από ότι είναι; μόλις απάντησα , ναι . Αφού καταλαβαίνει την παρουσία μου γυρίζει να με κοιτάξει , καταραμένο χαμόγελο που μόλις διακρίνω , όταν με κοιτάει και αυτά τα διαβολικά λακκάκια που φαίνονται όταν χαμογελάει, πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να αρθρώσει λέξεις , εγώ που δεν σταματάω να μιλάω, σε αυτόν τον άντρα γίνομαι ένα παιδί που δεν έχει πει ακόμα τις πρώτες του λέξεις.