•Hermosa •

Μάταια

                                                                               Μελίνα

Προσπαθω να βαλω τις σκεψεις σε μια σειρα και αν αυτο που ζω ειναι πραγματικότητα ή είναι ένα όνειρο . Εάν ειναι όνειρο είναι το καλύτερο όνειρο που έχω δει στην ζωή μου. Πεταρίζω τα βλέφαρα μου καθως κοιτάω την οθόνη και το βλέμα του είναι τρομαγμένο και περιμένει να δει μια αντίδραση μου.

"Πες κάτι " ακούω μια ανήσυχη φωνή και με ξυπνάει από τις σκέψεις μου.

Δεν απαντάω αμέσως , παίρνω μια βαθία άνασα αλλα έκεινος βγάζει γρήγορο συμπέρασμα και πέταγεται.

"Καταλαβαινώ αμα δεν θέλεις" απανταει απογοητευμένος , ενα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο προσώπο μου.Νιώθω μια ικανοποιήση που θέλει να με δει.

" Φυσικά και θελω να ερθω " του απαντάω γρήγορα,εκείνος χαμογελάει αυτόματα , σαν να πάτησα ενα κουμπί και τα συναισθήματα του άλλαξαν. 

"Θα σε περιμένω " λέει και η καρδιά μου ξανά χτυπάει δυνατά όταν μου χαμογελάει .

"Απλά δεν μπορω να δεχθώ τόσα πολλά χρήματα για να έρθω, εχω βρει δουλειά  " του λεω αν και δεν έπρεπε να του το πω, ίσως του φανεί περίεργο.

" Μελίνα ξέρω πώς είναι να μαζεύεις λεφτά, ποσο καιρό θα σου πάρει, 1 ή 2 μήνες;" με ρωτάει και έχει δίκιο αλλα θα του δώσω τα λεφτά οταν τα μαζέψω .

Το σκέφτομαι ελάχιστα αλλά είναι η μοναδική μου ευκαιρια να παω Ίσπανια ."εντάξει θα το δεχθώ αλλα να ξέρεις θα στα επιστρέψω στο μέλλον" λεω και έκεινος γελάει.

" Φυσικά " λέει ειρωνικά , αλλά δεν θα το αφήσω ετσι, θα τα πάρει με το ζόρι.

"Έκλεισε τοτε " .

"Hermosa, ειναι αργά θα τα πούμε αύριο " λέει και κλείνουμε, αυτή την στιγμή είμαι τόσο χαρούμενη που θελω να τσιρίξω αλλα θα τους ξυπνήσω όλους και θα με βρίζουν , παίρνω τα ακουστικά μου και βαζω μουσική , από αύριο θα κοιτάω πιθανές ημερομηνίες για να φύγω.ετσι με παίρνει ο ύπνος ,με την εικόνα του Χαβιέρ να με περιμένει στο αεροδρόμιο .

                                                                   Xaviers 

Πώς μπλέχτηκα ετσι γαμωτο, βρίσκομαι σ' ένα κελί χωρίς να κάνω κάτι, μόνο και μόνο για ένα όνομα. Το όνομα του πατέρα μου , ήμουν στο κέντρο της Μαδρίτης και πήγαινα για την καθιερωμένη μου άσκηση , τρέξιμο, παραλληλα εβλεπα δυο μπάτσους που με κοιτούσαν, προσπάθησα να τους αποφύγω διακριτά αλλα με πλησίασαν και φώναξαν το όνομα μου