•final •

459 51 13
                                    

Μενω άφωνη ειναι ο Χαβιέρ με Παιρνει αγκαλιά και μου ψιθυριζει " τελείωσαν όλα μωρό μου " έλεγε και με έσφιγγε πιο πολυ ,δεν το πιστεύω ότι αυτός ο εφιάλτης έχεις τελείωσει.

Με βγάζει από τα αμάξι κρατώντας με σαν στυλ νύφης και βλεπω το πτώμα του ραμιρεζ στο έδαφος να κείτεται και είναι το τοπίο γεμάτο αίματα και τον Τζούλιο να μου χαμογελάει σαν να μου δίνει κουραγιο.

" τι έγινε; " ρωτάω τον Χαβιέρ και δεν μου απαντάει με πηγαίνει σ ένα αμάξι.
Και με τοποθετεί στην θέση του συνοδηγού .

" Χαβιέρ που πάμε τι έγινε ;" τον ρωτάω επίμονα λίγο πιο νευριασμένα αλλα δεν παίρνω απάντηση καθώς πηγαίνει στην θέση του οδηγού και εγώ απλά τον κοιτάω.

" αρχικά παμε σπίτι μας να πάρουμε το παιδί μας και τα αδέλφια μας και μετά βλέπουμε " μου λεει και ανοίγει το Ραδιόφωνο. Χαλαρός παει καλα μετα απο ολα αυτα ειναι χαλαρός ,είμαι έτοιμη να εκραγω από όλα αυτά και εκείνος είναι ψύχραιμος, νομίζω παίζει με την υπομονή μου.

" Χαβιέρ ο χουλιο είναι καλα τι θα γίνει με τον πατέρα σου ,έρχεται η αστυνομία " του λεω ανήσυχα Αφού εγώ τον ειχα καλέσει.

" τίποτα θα του δώσουν έυσημα που σκότωσαν τον τομπιας. τελείωσε και ξέρω εσύ κάλεσες τους μπάτσους και καλα έκανες μωρό μου " τον εβλεπα που μιλούσε ηρεμα αλλα ξέρετε ότι δεν μπορω να πιστέψω ότι όλα αυτά τελείωσαν ότι τώρα θα ζούμε ελεύθερα με το παιδί μας μαζί .

" τι σκέφτεσαι; " με ρωτάει και μου πιανει το χέρι όπως τον παλιό καλο καιρό.

" φοβάμαι να πιστέψω ότι τελείωσε δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον " του απάντησα με ειλικρίνεια και εκείνος σταματάει το αυτοκίνητο.

" κατέβα " μου λεει και τον ακούω. Σταμάτησε σε μια παραλία καθώς προχωράμε προς την ακτή θυμήθηκα εκείνη την μέρα που με πήγε οταν ήμουν στεναχωρημένη γι εκείνη την παλιά γνωστοί μου και μου έδωσε κουράγιο , έτσι ήθελε και τώρα να με ηρέμησει , τον κοιτάω που με παρατηρεί και εγώ βρίσκομαι στα χαμένα , δεν μπορω πλέον ούτε να χαρώ ούτε να λυπηθώ , δεν ξέρω να χειριστώ τα συναισθήματα μου.

Xavier POV

Την βλεπω να είναι χαμένη έχει περάσει πολλά και δεν θελω να την βλέπω ετσι ,ειδα μια παραλία και θυμήθηκα την πρώτη φορά που πήγαμε στην παραλία.

χαμογελάω Με την ανάμνηση αυτή , τότε δεν ήθελα να ειμαι μαζί της γιατί φοβόμουν και τώρα δεν μπορω μακρια της ,είναι το οξυγόνο μου.

•Hermosa •Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin