KISKANÇ ÖĞRETMENİM {Devam Ediyor}

12

Multi:Yamaç

Yamaç'tan

Yatağımda uzanmış tepkisizce tavanı izliyordum. Bu gün olanlar aklıma geldikçe kendimi parçalayasım geliyordu. Nasıl kendime hakim olamamıştım? Nasıl yapardım böyle bir şeyi? Nasıl öperdim bir öğrencimi? Bir küfür mırıldanıp ayağa kalktım. Yumruğumu duvara sertçe geçirdiğimde elimin sızısını umursamadan yumruğumu defalarca kez duvara geçirdim. Elimden usulca yere süzülen kana baktığımda yüzümü buruşturdum. Yaptığım salaklık yanında elimin acısı umurumda mıydı? Hayır!

Samira'yı öptüğümde önce tepkisiz kalsa da hemen ardından hiç bir şey söylemeden sadece Umut'u öperek gitmişti evden. Yüzüme bile bakmadan... Öylece gitti. Elimde değildi. Ona bu kadar yakınken bir yandan da uzak duramıyordum.

Düşündüğüm şeylerin doğru olmadığını biliyordum ama doğru olup olmadığını gram umursamıyordum. Bir yandan ona çok kızıyordum. Onun yüzünden cevaplayamadığım onca soru vardı ki... Neden böyle güzel kokuyordu? Böyle güzel kokmak veya bu kadar dikkat çekmek zorunda mıydı? Neden öğrencimdi? Ben neden öğretmen olmuştum? Neden onu öpmüştüm? Neden ona baktıkça içimden gelen gülme isteğini bastıramıyordum?

Ona yaklaştığımda ciğerlerime dolan kokusu öyle güzeldi ki ciğerlerime hapsolmasını istememe engel olamamıştım. Çok değişik kokuyordu. Tarifsiz... Hiç bir şeye benzemiyordu. Bu kız bana ne yapıyordu böyle? Acıların adamı olmuştum bir haftada.

Ona karşı nasıl davranacağıma dair hiç bir fikrim yoktu. Ne yaparsam yapayım benden kaçacağını biliyordum. Neden kaçmasın ki? Öğretmeniydim ve beni kabul etmek zorunda değildi. Kesin sapık olduğumu falan düşünüyordur.

Öpmek ne demek ya? Hay ben kafamı..! Elime kesin bir acı saplandığında ellerimi yumruk yaptığımı ve sıktığımı fark ettim. Elimden damlayan kan sinirimi bozmaya başladığında elimi yıkayıp, sardım. üstümdeki tişörte kan damladığını fark ettiğimde dolabımdan rastgele bir tişört alıp üstüme geçirdim.

Yatağıma sırtüstü uzanıp ne yapacağımı düşünmeye başladım. Ondan uzak durmalı mıydım? Peki ya ondan uzak durabilir miydim? Ondan uzak durma fikri -hele ki Devran etrafında dolaşırken- her ne kadar canımı sıksa da bunu yapacaktım. Keşke... Sevebileceğimiz kişiyi seçebilseydik. Keşke... Hiç bir zaman keşke demek zorunda kalmasaydık.

Samira'dan

Eve geldiğimdem beri yaptığım tek şey yatakta dört dönmek. Ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Neden yerimde duramayacak gibi hissediyorum? Neden Yamaç Hoca bir türlü aklımdan çıkmıyor?

Aklıma beni öptüğü an geldikçe yanaklarım kızarıyor ve kalbimin ritmi kısa bir süre için olsa bile değişiyordu. Yaşadığım bu duygular bana hiç tanıdık gelmiyordu ve ben bu durumdan hiç haz almıyordum.

Eğer yaşadıklarımı biriyle paylaşmassam gerçekten düşünmekten kafayı yiyecektim. Hiç düşünmeden Sibel'i aradım. Telefonu açtığında bir şey söylemesine fırsat vermeden konuşmaya başladım.

"Sibel bizim eve gelir misin?" Sibel bir süre sessiz kalsa da hemen ardından cevap verdi.

"Sen iyi misin? Bak, eğer canın çikolata istiyor ve sen markete gitmeye üşenip, çikolataları almam için beni arayıp yanıma gel diyorsan seni o çok sevdiğin Belhanda'nla beraber toprağa gömerim. Anladın mı?" Neden herkes benden çok Belhanda'ya sövüyor anlamıyorum ki? Hatayı ben yapıyorum cezayı çeken Belhanda'm oluyor.

"Sibel senden çikolata falan istemiyorum. Hiç bir şey sorma! Sadece yanıma gel." dediğimde Sibel sinirlenmiş olduğumu anlamış olacak ki hiç bir şey söylemeden telefonu kapattı. Birazdan bizim evde olacağını biliyordum.