KISKANÇ ÖĞRETMENİM {Devam Ediyor}

16

Multi:Yamaç

Samira'dan

"Geçti, burdayım artık." dediğinde kafamdaki ıslaklıkla kafamı kaldırıp Yamaç' a baktım.
Karnı kanıyordu!

Hızla ayağa kalkıp Yamaç'ın tişörtünü havaya kaldırdım. Gri tişörtü kanlar içinde kalmıştı ve yarası derin görünüyordu. Telaş ve korkuyla ne yapacağımı düşünürken, Yamaç hiç bir tepki vermiyordu. Öylece bana bakıyordu sadece.

"Canın yanıyo-" sözlerimi ağzıma tıkayıp, gülerek konuştuğunda ona mal mısın sen? bakışı attım.

"Sen var ya sen... Yarana bakayım bahanesiyle baklavalarımı kesiyorsun dimi?" alaylı bir ses tonuyla konuştuğunda, bir ona bir de yerdeki adama baktım.

Yoksa yine mi rüya görüyordum?

Yamaç'ı takmayıp odamdan çıktım ve ilk yardım malzemelerini alıp, tekrar odaya girdim. Yamaç, polisi aramış bir şeyler anlatıyordu.

Anlaşılan gece uzun geçecekti.

_ _ _ _ _

Uzun süren sorgudan sonra nihayet Yamaç'ın arabasına binmiş ve bizim eve gitmeye başlamıştık. Sanki biz hırsızlık yapmışız gibi upuzun bir sorguya çekilmiştik.

"N'olur doktora gidelim Yamaç." dediğimde bir eliyle sıkıca direksiyonu kavrayıp bana döndü ve sakince cevap verdi.

"İyiyim ben bir şeyim yok. Ufak bir sıyrık sadece, abartılacak bir şey değil." dedi, ama ben hastaneye gitme konusunda ısrarlıydım.

"Lütfen gidelim, enfeksiyon falan kapar şimdi. Benim yüzümden oldu zaten." dediğimde Yamaç sinirle cevap vermişti.

"Hiçbir şeyin senin yüzünden olduğu yok. Saçma sapan konuşma! Ben gelmeseydim o şerefsiz neler yapacaktı, Allah bilir. Kapat şu konuyu, delirtme beni. Kendini suçlamayı da kes." dediğinde koltuğa sindim. Sinirlenmişti, açıkçası onun bu halleri beni bâyâ bi' korkutuyordu.

Evin önüne geldiğimizde Yamaç arabadan indi, hemen ardından ben. Gerçekten bu gece, evde nasıl kalabileceğime dair en ufak bir fikrim bile yoktu. Yamaç benim eve karşı olan korkulu bakışlarımı görmüş olacak ki konuşmaya başladı.

"Gel, hadi." dediğinde yavaşça arkasından ilerledim. Bir kızıp bir sakinleşiyordu. Bu adamın hızına yetişmek gerçekten mümkün değildi.

Yamaç önde ben arkada eve girdiğimizde arkamı dönüp kapıyı kapattım. Sanki her an  arkamdan biri çıkacakmış hissi beni delirtiyordu. Yamaç merdivenleri çıkıp benim odama ilerlediğinde hızlı adımlarla onu takip ettim.

Odaya girdiğimizde bana kafasıyla yatağı gösterdi. İkiletmeden yatağıma girip, uzandım. Battaniyeyi alıp üzerime örttü ve yanağımdan öptü. Tam arkasını dönmüştü ki, aceleyle konuşmaya başladım.

"Yamaç, şey... Ben korkuyorum. Sanki her an arkamdan biri çıkacakmış gibi hissediyorum. Gitmesen olmaz mı, en azından ben uyuyana kadar?" dediğimde Yamaç bunu bekliyormuş gibi arkasını döndü ve yanıma geldi.

"Kay." dediğinde, emir vermiş olmasına aldırmayıp, yatakta biraz yana kaydım. Tek kişilik yatakta nasıl kayabiliyorsam o kadar artık.

"Ne bakıyorsun öyle, ayakta mı bekleyeyim sen uyuyana kadar?" dediğinde zor da olsa gülümsedim.

Yamaç yatağa uzandığında sırtını yatak başlığına yaslamıştı. Ben ise kafamı yastığa koymuş, öylece uzanıyordum. Hâlâ korkuyordum. O adamı karşında görünce bir an aklım çıkacak sanmıştım.