" Senin başka arkadaşın yok mu? Neden benimle uğraşıyorsun? " demiştin, ama kızgın değildin de, meraklıydın sanki.
" Var. " dedim, ama yine de yanından ayrılmadım, çünkü yoktu, senden başka kimsem yoktu.
O gün Pocky atıştırmalıklarını sevdiğini, çok acılı bir şey yediğinde de vücudunda alerji yaptığını öğrendim. Tenin kırmızı kırmızı oluyormuş ve kaşınıyormuş. Domates gibi mi, dediğimde, kıkırdadın ve evet, dedin.
Sen bu dünyadaki en güzel şeydin Yoongi.
Öğle yemeğimizi çatıda yedik, yalnız ikimiz. Şanslıydım ki benden ilk günkü kadar rahatsız oluyormuş gibi görünmüyordun. Kimse seni sevmiyordu, kimse seninle konuşmak istemiyordu. Aptallar, diye düşünmüştüm, nasıl da kaçırdılar seni.
Sana neden okul değiştirdiğini sorduğumda bir süre cevap vermedin, sonra bana bakarak güldün.
" Senin gibi bir aptalla arkadaş olmak için herhalde. " dedin ve kıkırdadın.
Bunu başkası dese belki darılırdım.
Ama senden o kadar hoşlanmıştım ki, sanırım bir aptal olduğumu inkar edemezdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hope || yoonseok, sope
Fanfiction" ben herkesi siyah görürüm yoongi. ama sana baktığımda kadife, tatlı ve asil bir kırmızı gördüm. " yanlış kararlar verilmiş ve yanlış biten, pişmanlıklarla dolu bir hikaye. ama eğer beğenmezsen, ben senin için yeni bir son da yazdım. ♫ billie eilis...
