Dagli #2: At the Park

543 53 60
                                    


My tears won't stop falling down my cheeks. My feelings won't stop hurting inside my chest. My mind won't stop thinking about what I've done to deserve this.

Nakatayo kaming dalawa sa gitna ng parke. Ang mga tao sa paligid ay nagtatawanan at nagkakasiyahan. Ngunit sa katagang sinabi niya malabong maging masaya rin kami ngayon katulad nila.

"I've been cheating on you since last year...R-Roxanne," pag-amin niya sa akin.

Gusto ko siyang sampalin sa pagsasabi niya ng totoo. Gusto ko rin siyang saktan sa pagiging loko at walang modo.

I thought this day would be special for us. I thought it would be the perfect time to tell him...that I'm pregnant. That we're having a family. I guess I just thought it would be.

"B-Bakit mo ginawa 'to sa akin? M-May ginawa ba akong pagkakamali? Nagkulang ba ako?!"

Nagpupuyos ako sa galit at sa sakit. Hindi ko maatim na makita siyang nanginginig sa pag-iyak. Hindi ko lubusang maisip kung bakit siya pa ngayon ang umiiyak na dapat ay ako.

Gusto ko siyang kaawaan at patawarin. Gusto ko siyang tanggapin muli at ihanda ang sarili na kalimutan ang ginawa niya para sa magiging anak namin.

But I'm not a fucking martyr. I am no fucking saint. Hindi ko kayang tanggapin na lamang ang panloloko niya. Nilaksan ko ang loob ko. Nasasaktan din naman ako, sasagarin ko na.

"Damn you. Don't ever come running back to me again. We're done, Set."

The sun is gone. The place was conquered by darkness. People in the park were starting to leave—so as the so-called we.

For the last time, he stared at me. He stared at me slowly leaving him in the darkness alone.

----
God bless all of you.

K.I.R.O.T. (Dagli At Maikling Kwento)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon