Ostatnia Szansa

Rozdział 17

Nicola. Pov
Spanikowana sięgam po telefon. Gdy widzę na tym przeklętym urządzeniu że widnieje zaledwie dwa procent baterii ogarnia mnie panika. Pospiesznie wybieram numer szatyna, modląc się bym zdążyła się z nim skontaktować pomimo niemalże wyczerpanej bateri. Niestety tym razem się nie udało. Oczekując sygnału połączenia, zamiast tego słyszę dźwięk którego nie nawidze.
Wyładowanego urządzenia. Jestem tak bardzo wściekła iż mam ochotę rzucić nim o ścianę. Zawsze mogłam na niego liczyć, a teraz przez własną głupotę zostałam całkiem sama. Z rozładowanym telefonem. Staram się iść cicho. Pomimo to iż tajemnicza postać zniknęła cały czas mam ją przed oczami. Może to tylko wytwór mojej chorej wyobraźni? Nie! Stóp. Ja nie jestem żadną wariatką! Chociaż tak w sumie byłoby o wielce prościej. Udawać, że mam halucynacje. Chore wytwory ludzkiej wyobraźni. Niestety tak nie jest. Tamta opcja wydaje się być o wiele lepsza. Błąkając się w ciemności, chodze po omacku szukając rzekomej ładowarki. Byłam tak przestraszona zakapturzoną postacią iż pospiesznie wyłączyłam światło. Próbując włączyć światło skończyło się to niepowodzeniem. Wywaliło korki. Niestety. Pozostaje mi poruszać się jak dziecko w mgle. Z moich rozmyślań wyrywa mnie dzwonek do drzwi. Po zaistniałej sytuacji nie wiedząc jak się zachować idę tak cicho jak tylko jestem w stanie.
Otwieram je pełna obaw. Na wycieraczce leży kartka. Starając się opanować drżące dłonie czytam następującą treść.
         HEJ KWIATUSZKU
DAWNO SIĘ NIE WIDZIELIŚMY.
CHCIAŁAM/ŁEM WYBACZ NIE MOGĘ ZDRADZIĆ KIM JESTEM. PRZYCHODZĘ ŻEBY ZOSTAĆ TWOIM KOSZMAREM I BY CIĘ OSTRZEC PRZED PEWNYMI OSOBAMI. ACZKOLWIEK LISTY OD TWOEJGO UKOCHANEGO KTOŚ PRZEMYCAŁ. TAK NA PRAWDĘ MU SIĘ NIGDY NIE ZNUDZIŁAŚ. JEŚLI CHCESZ POZNAĆ SZCZEGÓŁY, ZOSTAW W PARKU 50 TYSIĘCY.

HEJ HEJ! Ktoś tu jest? Dajcie znać proszę jak wrażenia po rozdziale. Macie jakieś pomysły kto mógł przemycać listy Nicholasa? Dajcie propozycje :)