~CESARERİN BİTTİĞİ YERDE ESARET BAŞLAR~
"Benden korkuyor musun küçük?"
Sessizliği ve titremesi cevabı olmuştu Vera'nın.
"Haklısın , çok korkmalısın."
"Bana ne yapacaksın"
"Sana çok şey yapacağım küçük. Önce bedenini sonra da ruhunu senden alacağım."...
ŞARKI: BIRAKMAN DOĞRU MU?-ZEYNEP BASTIK&ANIL PİYANCI
Gözlerim kapanmaya açılmaya direnircesine yanıyordu. Başım ise korkunç bir şekilde ağrıyordu.
En sonunda gözlerimi açtığımda nerede olduğumu algılamaya çalıştım. Kulübe gibi bir yerdeydim. Ve oda buz gibiydi. O kadar soğuktu ki ellerimin bağlı olduğunu yeni farkettim.
En son neler olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. Tabi ya o manyak herif zorla beni arabaya bindirmeye çalışıyordu. Allah'ım ne yapacaktım ben?
Peki Melis? Ona ne olmuştu?
Dışarıdan ses gelince baygın olduğum pozisyona geçtim ve gözlerimi kapattım.
Uyuduğumu düşünmesi benim açımdan daha iyi olurdu.
Birkaç dakika sonra kulübenin kapısı gıcırdayarak açıldı. Fakat ben gözlerim kapalı olduğu için bir şey görmüyordum. Tam ben kendi kendime komplolar kuruyordum ki adım ve hışırtı sesleri kesildi.
-Uyumadığını biliyorum kalk hadi.
Bu uyumadığımı nasıl anlamıştı? Yavaşça gözlerimi araladım.
-Neden kaçırdın beni?
-Canım istedi kaçırdım.
-Ne diyorsun sen ya? Adam gibi cevap versene?
-Birincisi burada soruları ben sorarım ve sen sana izin verdiğim sürece konuşursun küçük! İkincisi yerinde olsam soracağım ilk soru sana ne yapacağım olurdu.
Çattık belaya ya.
-Ben küçük değilim.
-Gerçekten buna mı takıldın. Kaç yaşındasın?
-18
-Gördün mü küçüksün.
Konuşma tarzı yüzünden kaşlarım çatıldı. O an aklıma gelen soruyla ona döndüm.
-Melis nerde?Ona ne yaptınız?
-Gerçekten şu halde arkadaşını mı düşünüyorsun? Merak etme ona bir şey yapmadık. Sen kendine üzül.
-Benim yokluğumu farkedeceklerdir. Yakalanacaksınız. Melis sizin adınızı çoktan polise vermiştir.
-Gerçekten kendi isimlerimizi kullanacağımızı düşündün?
Tabi ki kullanmayacaklardı. Salak mısın Vera?
-Bu kadar konuşma yeter. Ve seni kimse kurtarmayacak küçük.
Tam kapıdan çıkacaktı seslendim.
-Şey burası çok soğuk.
-O da senin sorunun.
Tabi ki bende suç. Beni kaçıran adam üşümemi neden taksın ki? Allah'ım sen bana yardım et.
Daha beni neden kaçırdığını bile bilmiyordum. Ne yapacağım ben? Kurtulmak için etrafta keskin bir şey var mı diye göz attım. Ama pislik herif her şeyi kaldırmıştı.
Aniden kapı açıldı. Bu sefer yanında arkadaşı da vardı.
-Evet buradaki küçük yolculuğumuzun sonuna geldik.
-Beni bırakıyor musunuz?
Birden umutlanmıştım. Demek ki babamdan fidye istemişler babam da benim için vermişti parayı.
-Sen salak mısın gerçekten? Seni bırakmıyoruz sadece başka bir yere gideceğiz bizi bulmamaları için.Ayrıca kurtulmayı aklından çıkar çünkü bir daha geri dönmeyeceksin!
İşte başından beri tuttuğum gözyaşlarım şimdi akmaya başlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-İyi de neden? Ben size ne yaptım? Benim suçum ne de bana bunları yaşatıyorsun?
-Senin suçun o lanet adamın kızı olmak anladın mı? Senin suçun benim annemi öldüren adamın kızı olmak.
-Ne ne diyorsun?Ne öldürmesi? Benim babam kimseyi öldürmez yalan söylüyorsun!
-Yalan söylemiyorum küçük. Zaten sen de anlayacaksın babanın ne mal olduğunu!
Sesimi daha fazla çıkaramamıştım. Hiç de yalan söylüyor gibi durmuyordu. Ama benim babam kimseyi öldürmezdi ki! Benim babamdı!
Daha fazla oyalanmadan arkama geçip ellerimi çözdü ve sıkıca kolumdan çekiştirdi.
-Canımı acıtıyorsun!
-Sus!
Konuşurken tiksiniyormuş gibi konuşuyordu bana karşı.
5 dakika sonra siyah bir jeepin yanına geldik. Arka koltuğa fırlatırcasına ittirmişti beni.
Daha sonra ikisi de arabaya binince kapıları kitledi.
-Nereye gidiyoruz?
-İstanbul'a.
Bu sefer arkadaşı cevap vermişti.
Ben ise benden nefret eden bu iki adamla daha fazla konuşmamıştım. Tamam birisi nefret ediyor sayılmazdı ama diğerinin nefreti her şeyi herkesi kapsıyor gibiydi.
Kafamda bir sürü yanıtsız soru vardı.
Babam bu manyağı kızdıracak ne yapmıştı?
Gerçekten birini öldürmüş müydü?
Bu yaşanılanların hepsi benim başıma mı gelmişti?...
Gözlerim kafamdaki bu sorulara daha fazla direnemeyerek kapandılar.
...
°Demir
Tamam bu kızın tam olarak bir suçu olmayabilirdi. Ama o herifin kızı olması öfkemi ona kusmam için yeterliydi. Neden direk adama sıkmıyorsun diyenleriniz vardır.
O adam benim hayatta en değerlimi benden çekip kopardı. O yüzden ben de onun elinden en değer verdiği kızını aldım. Ve bu daha yapacaklarımın yanında hiçbir şey! O adam yaptıklarına bin pişman olacaktı. Onu her defasında kızıyla vuracağım. Ta ki kızından ve ondan bir şey kalmayana dek.
Evet zamanı gelince Mehmet Acar ölecekti. Ama o vakit gelene kadar onu kızıyla defalarca vuracağım.
