ESARET

11.BÖLÜM

Demir

Neden bu kıza yardım ediyorum bilmiyorum ama onu tek bırakamıyordum. Evet ona zarar vermek amacım ama zarar gelmesini de istemiyorum bir yandan.

Kendi kendime düşünürken içli bir ağlama sesi duydum. Ondan geliyordu bu ses. Saçma sapan bir karın ağrısı ağlatıyordu onu. Daha fazla dayanamayarak odasına gittim.

-Ne işin var burada?

Ağlamaktan gözü şişmişti.
Yine içli içli söyleniyordu.

-Çok mu ağrıyor?

-Umrunda mı?

Bu halde bile dikleniyordu. Ona aldırış etmeden kucağıma almak için yanına gittim.

-Ne yaptığını sanıyorsun sen?

-Sus!

Debelenmesine rağmen onu kucağıma aldım.

-Boşuna debelenme.

Onu kendi yatağıma bıraktım.

-Neden getirdin beni buraya?

-Sus da yat.

Ben de yanına uzandım. Şuan ne yapıyordum ben bile bilmiyorum. Ama mantığımla hareket etmediğim kesindi.

-Seninle aynı yerde yatmam ben!

-Bunu sana sormadım küçüğüm.

Tam kalkmak için hareketlenmişti ki seslice inledi ve ağlamaya başladı. Ben daha ona acı çekiştirmemişken o lanet hastalık ona bunları yapıyordu. Onu kendime çektim.
İçli içli ağlıyordu.

Çok güzel kokuyordu. Sanki şuan benim cehennemimdeki çok güzel bir çiçekti. Bana yasak olan bir çiçek. Ama kokusunu içime çekmek sanki yeniden nefes alıyormuşum gibi hissettiriyordu.

Onu öldürmek gerekirken şimdi kucağımda onu avutuyordum.
Ama kendime hakim olamıyordum.
Benim küçüğüm kendine çekiyordu beni.

Çok geçmeden içli ağlaması düzenli nefes alış verişine döndü.

Bense ona daha çok sokuldum.

Vera

İlk defa ilaçsız hastanesiz uyumuştum. Beni rahatlatan şey ise katilimin kolları olmuştu. Nasıl izin vermiştim buna bilmiyorum. Zaten izin de almamıştı.

Sabah uyandığımda yanımda yoktu. Anlaşılan ben uyuduktan sonra gitmişti.

Ben de pedimi değiştirmek için kendi odama gittim.

İşimi halledince üzerimi de değiştirip aşağı indim.

Aşağıda telefonla uğraşıyordu.
Bugün izinliydim. O yüzden şirkete gitmek zorunda değildim.

-Sonunda uyandın. Karnım acıktı kahvaltı hazırla.

Anlaşılan dün geceki kibarlığı buraya kadarmış.

-Ne istersiniz Demir bey kahvaltıda.

-Kafana göre takıl işte.

Ukala ya! Pislik!

Mutfağa geçerek kahvaltı hazırlamaya başladım. Yaptığım en iyi şey olan menemenden yaptım.

-Hazır!

O da koltuktan kalkarak masaya geçti.

-Demek menemen ha! Bakalım ne kadar beceriklisin!

Elindeki ekmeği menemene batırarak ağzına götürdü.

Bir süre ağzında geveledikten sonra bana baktı.

-Fena değil.

Yüzümde hafif bir sırıtmış belirdi. Menemeni hep güzel yapardım zaten.

-Neyse sen de oyalanmadan ye daha sonra seni hazırlayacaklar akşamki kokteyl için.

-Tamam.

Geri kalan zamanda sessizce kahvaltımı yaptım ve odaya çıktım.

Masanın üstünde ilaç vardı. Baktığımda Parol olduğunu gördüm. Beni düşünüp ağrı kesici almıştı!

Sonra aklıma gelen şeyle saçmaladığımı farketttim. Beni neden düşünsün ki?
Akşamki kokteylde işleri batırmamak için almıştı.

Çok geçmeden içeri beni hazırlamaları için 2 kız geldi ve benim için hazırlık süreci başladı.

Umarım beğenirsiniz 💙🙏