الفصل الخامس والعشرون
وقفنا المره الى فاتت لما
فى المدرسه
حياه وهايدى بيخبطوا
تك تك تك
استاذ محمد : ادخل
حياه تفتح الباب. والاستاذ يبص فى ساعته
استاذ محمد : عندكم عشر دقايق تاخير
حياه وهايدى : احنا اسفين
استاذ محمد : وانا كمان اسف مبدخلش حد بعدى اتفضلوا واقفلوا الباب من وراكم
ورد انفعلت وهى بتكلم سما بصوت واطى او هى كانت مفكره كده يعنى الفصل كله سمعها والاستاذ
ورد : هو ايه الارف ده كل ده عشان عشر دقايق تاخير
استاذ محمد : انتى يا انسه
ورد : انا
استاذ محمد : ايوه انتى
ورد ببرود : خير
استاذ محمد ببرود : معاهم على برا
ورد : برا برا انت يعنى خرجتنا من الجنه
سما : وانا كمان طالعه
خلود : وانا. اسر : وانا كمان
استاذ محمد : فى ستين داهيه وانا هاخد اساميكم واوديها للمدير
ورد : ايه ده بجد طب يلا
حياه بزعيق : ورد خلاص ده استاذ واكبر مننا
ورد : طب يلا بدل ما انفجر يلا واخدتهم كلهم وطلعوا بره
وبعد ما طلعوا بره بصوا لبعض كلهم وانفجروا فى الضحك
اسر : دى اول مره اتكرش فى حياتى
ورد : يا عم اقعد ساكت احنا الى اتكرشنا انت خارج بمزاجك
خلود :بصراحه هو زودها جدا كل ده عشان عشر دقايق
سما : المشكله دلوقتى انو هياخد اسامينا للمدير من بدايتها مشاكل كده
حياه بتحدى : هندخل وغصب عنه
خلود : ازاى بقه يا ام العريف
حياه : هتشوفوا ثوانى وجايه وتمشى حياه
اسر : تفتكروا هتعمل ايه
ورد : مش عارفه محدش يتوقع اى حاجه من حياه
سما : فعلااا دايما بتفاجئنا كده
نروح لمكان تانى
عند مهند فى المطعم قاعد وسرحان متضايق خايف
خايف من الى عمله يخسره حبيبته مش عارف هيعمل ايه
وصراع بين قلبه وعقله
مهند قلبه : يا ترى هتسيبينى يا اسراء امشى ولا هتيجى وتمسكى ايدى وتقوليلى متسبنيش خليك جمبى
مهند عقله : انت الى عملت كده يا مهند وهى استحاله ترجع فى كلامها انت الى ضيعتها منك يا غبى
مهند قلبه : بس هى بتحبنى انا عارف انا شوفت الحب فى عنيها
مهند عقله : بتحبك وبعدين مفكرها هتتجوزك وتسامحك بسهوله كده بعد الى عملته انت جرحتها وهنت كرامتها
مهند قلبه : بس والله العظيم بحبها وندمان
مهند عقله : وهيفيد بايه ندمك
وفاق مهند من الصراع الى جواه على امير الى بيقعد قصاده
امير : ايه يا معلم مالك
مهند : مش راضيه تسامحنى يا امير انا هسافر
امير : اياك ثم اياك تعملها تانى ايه استسلمت بدرى اوى كده انت الى غلطان مش هى. يبقى تستحمل بقه انت الى عملت كده
مهند : طب اعمل ايه اعمل ايه
امير : تحاول معاها تانى وتالت دى اسراء يا مهند اسراء حب طفولتك عشقك
مهند بغضب وغيره : واستاذ خالد الى بتقول جاى وهيخطبها ده
امير : زمانه جه اصلا وقاعد معاها
مهند وووقف بعصبيه نعم يخويا انت ازاى تسمح ليها انها تقعد مع واحد غريب فى بيت لوحدهم
امير بخبث وبرود : يا عم وانا مالى كل واحد حر ويعمل الى هو عاوزه
مهند : بقه كده طب خد واداه بوكس ومشى بسرعه جنونيه لبيت اسراء
نروح بقه لبيت اسراء
اسراء : كلت يا سيدى. قولى بقه هنعمل ايه
خالد : فى ايه
اسراء : يالهوى هو المحشى اثر عليك ولا ايه هيكون ايه غير مهند
خالد : مش هيسافر وهتشوفى
اسراء: انا خايفه يسافر
خالد : متخافيش احكيلى عن مهند
اسراء : لما بكون معاه بحس بامان هو ابويا واخويا وحبيبى هو كل حاجه ليا يا خالد انا تعبانه اوى
خالد : اهدى بس يا اسراء
اسراء بصريخ : اهدى ازاى وهو بيقول هيسافر هيسافر ويسيبنى يا خالد عاوزه اروح اصرخ فى وشه واقوله عاوز تسيبنى تانى عاوز تمشى وتسافر وتسيبنى تانى عاوزه امسكه من ايده واقوله متسيبنيش خليك معايا انت امانى انت لو مش موجود انا كمان مش موجوده
خالد بالم عشان اسراء : للدرجه دى بتحبيه
اسراء : لا انا مش بحبه ولا بعشقه انا اتخطيت الحب والعشق من زمان يا خالد الى بينى وبين مهند مفيش كلمه توصفه الحب والعشق دى بقت حاجه عاديه لكن عمر الى بينا كلمه توصفه
خالد : وايه الى مانعك انك تعملى كده روحى واعملى كده يا اسراء ايه الى مانعك
اسراء بصريخ : كرامتى وكبريائى يا خالد الى اتهانوا الى واقفين سد وحاجز بينى وبينه الى انا مش عارفه اسامحه بسببهم كل اما بيبقى قدامى ببقى عاوزه اسامحه واقول خلاص نبدا صفحه من جديد ونرجع زى زمان بس فجاه بلاقى كل حاجه عملها زمان شريط قدام عينى واقول انا مش هكسر كبريائى وكرامتى عشانه وبسببه هو السبب هو الى وصلنا للحال الى احنا فيه ده انا تعبانه وبصريخ تعبانه اوى يا خالد واترمت فى حضنه وبكت بحرقه وكانها لم تبكى من قبل وكانها دموع محبوسه طوال سنوات عمرها وانتظرت اللحظه التى ستخرج فيها
خالد : اهدى يا اسراء اهدى يا حبيبتى بالله عليكى متعمليش كده وهنلاقى حل صدقينى
اسراء بعياط : هنلاقى ازاى بس ازاى
خالد : اهدى بس وهنفكر ايه رايك انزل اجيبلك شوكلاته كبيره جدا
