الفصل الثانى عشر
وقفنا المره الى فاتت لما
سما : طب يلا عشان اوديكى عنده
رودى ببكاء : لا متودنيش ارجوكى
سما : ليه بس يا حبيبتى
رودى : عشان هو الى طاردنى
سما بصدمه : ايه
رودى : هو بيكره رودى هو مش عاوزنى اعيش معاه
سما بصدمه : لا يا حبيبتى ممكن يكون كان بيهزر معاكى وانتى اخدتى الموضوع جد
رودى : لا هو بيكره رودى وانا كمان كرهته هو بيعامل رودى وحش وبيضربنى انا مش هروح عنده تانى هو وحش
سما : طب خلاص اهدى طب انتى هتقعدى تعملى ايه لوحدك لازم تقعدى فى حته
رودى : لا مش عاوزه اقعد فى حته ولا قعد مع حد قومى انتى كمان امشى مش عاوزه نظره شفقه من حد
سما : انا بابا وماما اتوفوا كمان
رودى : وانتى عايشه مع مين
سما : فى ملجا مع صحاب ليا
رودى : طب هو ينفع اجى اقعد معاكوا ومحدش هيحس بيا
سما : طب اخوكى زمانه هيدور عليكى
رودى: لا هو مش هيدور على رودى هو زعق ليا قبل ما ينزل الشغل قالى قالى وبكت بحرقه
سما واخدتها فى حضنها بدموع : قالك ايه
رودى بعياط : قالى يا ريتك ما جيتى قالى ياريتك موتى قالى امشى مش عاوزك قعدت اعيط قدامه واقوله اروح فين
قالى مليش دعوه المهم تغورى من وشى قعدت اعيط قدامه وهو ولا هنا مشى وسابنى وراح الشغل وانا نزلت ومن ساعتها هنا
سما ومسحت دموعها : رودى
رودى : نعم
سما : تعالى انتى هتيجى معايا الملجا وتلعبى مع فريده
رودى : مين فريده
سما : هتعرفى اما نروح بس مش عاوزه مشاكل ولا صوت تمام
رودى : حاضر
ونروح لمكان تانى
فى المستشفى
يرن تليفون ادهم
ادهم : ايوه يا بابا
مصطفى : ايوه يا بنى انت فين
ادهم : انا قدام غرفه حياه غرفه رقم ٩٥ الدور الخامس
مصطفى : تمام
وبعد مرور دقائق كان قدامه
مصطفى : ايه الى حصل ومين الى عمل كده
ادهم : موضوع كبير يلا ندخلها وبعدين هحكيلك
مصطفى : لا انا هدخلها لوحدى
ادهم : بس
مصطفى مفيش بس انا هدخل
ادهم : تمام
ودخل ولقى حياه نايمه
مصطفى بدموع : وحشتينى يا بنت الغالى وخشتينى انا وابوكى غلطنا يا حياه
انا اسف يا بنتى اتخانقنا وملكوش انتوا ذنب بس والله العظيم ما كنت اعرف عارف ان احنا الى المفروض نكون اول ناس تشوفيهم بعد الى حصل بس الشيطان دخل بينا انا وابوكى شيطان وانا مش هسيبه وحياه كل دمعه نزلت من عنيكى وحياه كل وجع اتوجعتيه انا مش هسيبه
وجاى يمشى ويجيلها وقت تانى
حياه : مش شايف انك اتاخرت
مصطفى وقعد قدامها : شايف بس الى اتكسر ممكن يتصلح
حياه : قصدك على ايه بقه الى يتصلح وحدتى الى كنت فيها ومكنش حد جمبى ولا وجع قلبى ولا الكسره الى اتكسرتها ولا انى كبرت قبل معادى يا استاذ مصطفى
مصطفى : كل ده هيتمسح اما اعوضك واشتريلك كل الى نفسك فيه
حياه بضحكه وجع : هههههههه بجد ضحكتنى هو انت مفكر انى ناقصنى فلوس وجابت الشنطه من جمبها وطلعت فلوس كتير جدا من شنطتها
حياه : كل دى فلوسى انا بشتغل شغلين وبدرس ومبسوطه مع صحابى مكنش فيه داعى انك تيحى وتتعب نفسك
مصطفى : وانا مش هعوضك فلوس وبس انا هعوضك عن الحنان الى اتحرمتى منه
حياه : وانا مستحيل اسيب صحابى
مصطفى : وانا مش بطلب منك تسبيهم صحابك هيجوا معاكى يا حياه
حياه : مش فاهمه
مصطفى : يعنى هنتبناهم كلهم وهتعيشوا فى بيت واحد انا مستعد اعمل اى حاجه بس ترجعى حياه
حياه بدموع : تفتكر بالسهوله دى تفتمر انا قويه للدرجه دى تفتكر هقدر انسى
مصطفى : حياه استحملت كل ده حياه قويه مش ضعيفه وانا عارف ومتاكد انك هتوافقى ومش هتكسرى قلب عمك
ويقطع كلامهم دخول اسر
حياه بغضب وعصبيه : انت جاى تعمل ايه هنا اطلع بره
اسر : مش قبل ما تسمعينى
مصطفى :حياه مين ده
حياه : البيه ده اسر مازن العدوى ابن مازن العدوى
مصطفى بغضب : انت ليك عين تيجى هنا يا بجح
حياه : عمى انت عارف مين ضرب عليا نار
مصطفى : هو انتى عارفه
حياه : البيه ده وابوه
اسر بغضب وعصبيه : قولتلك انا مليش دعوه انتى مش بتفهمى على اساس ايه حكمتى عليا انا عاوز افهم عشان قلت هساعدكم وبعد كده انضربتى بالنار لا يا انسه حياه للاسف انتى غلطانه انا فعلا كنت بساعدكم بدليل ان ابو صاحبتك اجراءات خروجه بتتعمل دلوقتى
حياه بسخريه : لا يا شيخ تلاقى ابوك اتنازل بعد ما حس بالى هيحصله وانى مش هسيبه وانت زيه انت حيوان زيه وانا لما البوليس يجى هبلغ عن ابوك وانت كمان
اسر بسخريه : مفيش داعى تبلغى عن ابويا لانه اتقبض عليه فعلا
حياه بصدمه : ايه بس انا لسه البوليس مجاش انا مبلغتش عنه
اسر بسخريه : مهو انا عارف انك مش انتى الى بلغتى عنه حد تانى بلغ عنه
حياه بصدمه : مين اوعى يكون
اسر بغضب : ايوه انا انا الى بلغت عنه انا مكدبتش يا حياه عليكى اما قلت هساعدك انا كده خلصت مهمتى عن اذنك
ومشى اسر وهو متضايق ومخنوق
ياترى حياه هتعمل ايه عشان يسامحها
وستوووووووووووووووووووووووووب
