Just In Time

Chapter 18: "It depends on me"

Chapter 18 : "It depends on me"

Jessica’s POV

“ Ready ka na ba, anak?” Lumingon ako sa pintuan ko at nakita ko si Mama wearing a light blue dress.

I smiled at her and nodded

“ Okay lang ba talaga sayo na may gantong party?” mahinahon niya tanong sa akin

“ Wala na po ako magagawa, nandito na ko eh” I said jokingly and slightly chuckled. Pa-demure ako ngayon, nakaformal dress  kasi ako eh.

She bowed her head and pout. “ Sabi ko na nga ba napipilitan ka lang eh”

Natawa ako sa pagda-drama at specially sa pag-pout ng nanay ko ngayon. Is she really my mother? Baka mamaya sister ko pala ‘to. The way she acts, it’s cool.

“ At first, oo. Pero ngayon I kinda like having a party.” I saw her face brighten up.

 

Specially now, that I have two close friends.

 

“ Bakit hindi ka yata magaslaw gumalaw ngayon?” Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Mama. Shoul I take it as a compliment or an insult? “Kasi you know, sa mga gantong oras dapat hinahampas mo ako ng pabiro and you’ll not just chuckled when I pouted. You’ll laugh. Hard. With matching palakpak.” She continued habang parang nag-iisip ng malalim

I just gave her a straight face “ Ang O.A ng palakpak”

She laughed, a lady-like laugh. Hindi ko nga alam kung saan ako nagmana ng tawang parang walang bukas. Baka kay Papa. Speaking of Papa. Hindi naman sya dumating eh. Bwisit na wishing star yun.

“ Si Pa—“ hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil biglang tumayo si Mama and smiled

“ Una na ako. Marami pang dapat asikasuhin sa baba eh.” She said sabay labas ng kwarto. Agad-agad? Magkagalit ba sila ni Papa?

Kinuha ko ang phone ko and texted Justin

To Justin:

Oy walis! Nasaan na si Papa? Yung wish ko! Pinagloloko mo lang yata ako eh.

I send the message and wala pang isang minuto ay tumunog na ang phone ko.

Ang bilis magreply ha.

Fr Justin:

Learn to wait, okay? -_-

Anak ng pusang gala! Bakit ba ang sungit ng isang to. May pa-emo-emoticon pa sya. Sabagay, ni hindi pa nga nags-start ang party eh.

“15 minutes na lang po Ms. Marvelle, mag-i-start na po yung party” sabi sa akin ng make-up artist ko.

I smiled and nodded.I stand up at kinuha ang gift sakin ng vintage clock. Even though, parang threat yung card nagustuhan ko naman yung gift niya. And the clock suits my dress. I wear it at tinignan ang oras. ‘6:45 pm’ Habang tinatabi ko ang box na pinaglagyan ng clock ay biglang sumagi sa isip ko si jacket guy. Si Kevin. I don’t know why, pero nakaramdam ako ng lungkot. Diba, I should be happy kasi nandito lang pala sya all those times. Pero I didn’t feel that happiness. Yes, nung una natuwa ako pero as I realized kung anong nangyari noon.. it just slowly vanished.

I sighed. Hindi ito ang panahon para isipin ang mga yun. Ang gusto kong gawin ngayon ay mag-enjoy. Enjoy my day.

Pumunta ulit ako sa inuupuan ko kanina at kinuha ko yung phone ko.