Zombie Apocalypse: The Virus ✓

ZATV 5 | Fire Fly Town

⚠ WARNING ⚠
⚠ WARNING ⚠
⚠ WARNING ⚠

This story is containing mature languages and scenarios. This story is containing violence na hindi pwede sa mga bata.

Strong languages AHEAD and some scene is not suitable for young and innocent minds! Please be guided accordingly.

Kayo'y binalaan na.

|~|~|~|~

ZATV 5 | FIRE FLY TOWN

KEN's POV

"Gabi gabi ko sinusubukan kung paano nangyari ang paggaling nating dalawa at lagging negative ang resultang lumalabas. Hindi ko alam kung paano nangyari yun... Kael tests our blood at walang trace ng antidote sa dugo natin," paliwanag ko. I hate explaining things at lalong magsalita ng mahaba pero hindi ko alam kung bakit nagging madaldal ako sa harapan nya.

"WHAT?!" napaiwas naman ako ng tingin. Yeah... yeah... yeah... I done something to her and I know what she's thinking right now.

"I've been trying to find the reason of what had happened to us, especially to you na isa na dapat zombie but turns out to be a human again,"

"Wait?! What?! You take my virginity two weeks ago without me knowing it?!" parang ngayon nya lang nalaman na may nangyari samin. I just shrugged my shoulders and nod as an answer. Less talk, less mistake.

"Do you forget that Ange?" takang tanong ni Zandy. Hindi sya makapaniwalang tumingin saming tatlo.

"I think she does forget what had happened," balewalang sabi ni Kael.

"Yeah, I think so..." kibitz balikat kong sagot. Nagulat nalang ako nang sakalin nya ako and it tried to push her away from me pero dahil nanghihina ako. I guess this will be my end.

"Stop what you are doing right now, Angeline. Be thankful na inigtas ka pa ni Master sa pagiging zombie mo. You have many things to do kesa patayin mo ang taong nagligtas sa buhay mo," malim ang hinuhugot kong paghinga pagkatangal nya sa kamay nyang sakal ang leeg ko. Tatangalin ko na sana yung nose oxygen pero hindi ako hinayaang tangalin yun ni Kael. Kahit Hirap huminga ay pinilit kong huminga ng maayos.

"Leave us, we need to talk," utos ko sa dalawa na syang sinunod agad.

Tahimik lang akong nakikiramdam sakanya pagkalabas ng dalawa. Pumikit nalang ako't nanahimik. Hindi ko alam kung saan ako maguumpisa dahil una sa lahat hindi ako nagpapaliwanag at alam na alam yun ng mga kaibigan ko lalong lalo na yung mga humanoid na ginawa ko. I customize their settings base on my characteristic and attitude. So basically they know me very well.

All my life, this kind of scenario never cross in my mind. Ni minsan hindi sumagi sa utak ko ang pangyayaring ganito. Masyado akong nakafocus sa mga experemento ko sa lab at sa mga gawain na ako lang nakakaintindi.