Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)

Şiirim

hombrepoeta
Uçurumun önünde rüzgarla yellenir saçlarım,
Aşağı uzun uzun bakar, geçmişi hatırlarım.
Unutmak ne mümkün ki yakamıza yapışmış lekeler,
Düşünürüm, düşünce bataklığında çırpınmam batarım.
Bazen kalp söylemek ister dilin lisanı yoktur,
Bazen dil söylemek ister kalbin cesareti.
Bazen ikisi söyle gitsin der bütün olur
Sonra sigara yaktırır kirli mazisi.
Elimdeki kahvenin sıcaklığı vuruyor dumanıyla.
Öyle bir an, öyle bir heyecanla aldım ki kalemi
ilk defa kafesinin kapısından özgürlüğe uçan kuş misali
Ne güzel ilhamsın sen.
Bir şair olsam da seni yazabilsem.
Şair olsam da döksem yuttuklarımı ve kussam,
Geçmişte mideme oturan bütün zıkkımları.
Başımı göğe kaldırdığımda,
İnanmazsın adın yazıyordu gökyüzün de,
Ayın ilk ayı aydınlığını vuruken yüzüme.
Oturup anlatabilen insanlardan olamadık zaten.
Olsaydık duygularımızı yazamazdık dirhem dirhem,
Bazen bir şarkı duyarım, nakaratı sen.
Bazen bir şiir okurum, başlığı ben.
Böyle de farklı yerlerdeyiz biz.
Ne güzel şiirsin sen.
Kafiyelerin, uyakların, hecelerin hep huzur.
Yazdım yazdım yerim de saydım, şair olamadım ben.
Ah yaza bilsem,
Ne güzel şiirsin sen...