Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)

GünEş'im

Ewigenacht_-

Üşüyorum be yağmur yüreklim.
Senden uzakta aldığım her nefes,
Üşütüyor içimi...
Bedenim değil üşüyen,
Kalbim üşüyor daha çok.
Yokluğunla gelen kara kışı yaşıyorum öylece...
GünEş'im demiştin bana hatırlıyor musun?
GünEş'im...
Ne çok benimsemiştim o kelimeyi.
Sanki içime işlemiştim öylece...
Aklıma geldikçe,
Kara kışımdan kalma buzlarım çözülüyor.

Biliyor musun?
Sanki seni hatırlatmak istercesine,
Doğuyor artık GünEş.
Gitmedim der gibi bakıyor yüzüme.
Kışı yaşama ben geldim diyor sanki.
Ama gece olup karanlık çökünce,
Yine gidiyorsun...
"Ben sana hiç gelmedim GünEş'im,
Sen görmek istediğini gördün" diyorsun,
Ve gidiyorsun.
Yeni sabaha seninle uyanacağımı düşünmeden,
Arkana bile bakmadan sadece gidiyorsun...