Strefa dla fanów legendarnego Hannibala Lectera i Clarice Starling (Anthony Hopkins i Julianne Moore)
Czy morderca, kanibal, słynny "potwór" z zimną krwią może kochać? Co naprawdę łączy go z waleczną Clarice? Co stało się po pamiętnej nocy w domu n...
That's My Girl... Clarice Starling szeroko otworzyła oczy. Pokój wypełniał jedynie zapach świeżego deszczu i cichy szum wiecznie zataczającego kręgi wiatraka. Wszystko wokół było ciemne i szare. Clarice przez moment nie wiedziała kim jest. Bardzo powoli podniosła się do pozycji siedzącej. Przeczesała dłonią swoje ogniste włosy i rozejrzała się po wnętrzu. Na wykładzinie przed łóżkiem leżała zwinięta w kłębek czarna sukienka, a zrzucone ze stóp tego samego koloru obcasy tkwiły w dwóch różnych kątach pokoju. W pomieszczeniu panował granatowy półmrok i dziwna pustka. Clarice siedziała w bezruchu, błądząc wzrokiem po ścianach, po czym dotknęła swoich ust. Poczuła. Momentalnie przypomniały jej się wszystkie wydarzenia minionej nocy. Wpadła w amok. Serce przyspieszyło, a w głowie zaczęło huczeć. Wyskoczyła z łóżka, rozpaczliwie szukając telefonu. Bez skutku. Chwyciła się za głowę, po czym zbiegła na dół. Nic. Przelotnie mignęła jej przed oczami godzina na cyfrowym zegarku. 5:21. Biegała po domu w histerii, sama nie wiedząc co dokładnie chce zrobić. Być może tak właśnie wyglądał jej atak paniki lub szok, po tym co sobie przypomniała? Tak reagował jej mózg? Chwyciła za telefon stacjonarny i wtedy zdała sobie sprawę, że nie wie co robi. Odłożyła słuchawkę, zamknęła oczy i głęboko odetchnęła. Serce powoli zwalniało uderzenia, a hałas w jej głowie ustawał. Zapomniała, że od kilku godzin nie jest już specjalną agentką FBI.
Więc co dalej? To pytanie zdawało się krzyczeć w głowie Clarice. Od kilku dni siedziała w swoim spowitym w mrok domu, zwinięta w koc, podjadając co jakiś czas stare chrupki. Snuła się bezszelestnie po pomieszczeniach, z głową ciężką od nieprzespanych nocy. Nie myślała o Hannibalu Lecterze. Za każdym razem gdy niebezpiecznie zbliżała się do jeziora świeżych wspomnień i zanurzała w nim chociaż koniuszek palca, od razu uciekała. Bała się, że jeśli choć przez chwilę pomyśli o tym wszystkim co się wydarzyło, przyzna się do czegoś, co zaczynało w niej dorastać i rozkwitać...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
